Σύμφωνα με την επικρατούσα θεωρία, περίπου 66 εκατομμύρια χρόνια πριν, ένας γιγαντιαίος αστεροειδής έπεσε στην χερσόνησο του Γιουκατάν στο Μεξικό, επιφέροντας σοβαρές καταστροφές και οδηγώντας στην εξαφάνιση του 80% των ειδών φυτών και ζώων στον πλανήτη. Το γεγονός αυτό αποτέλεσε το τέλος μιας εποχής για τους δεινόσαυρους, οι οποίοι κυριαρχούσαν στη Γη για σχεδόν 150 εκατομμύρια χρόνια, και άνοιξε τον δρόμο για την ανάδειξη των θηλαστικών, δίνοντάς τους την ευκαιρία να εξελιχθούν και να κατακτήσουν τον πλανήτη, σημειώνοντας την πορεία προς την εμφάνιση του ανθρώπου.
Τα τελευταία χρόνια, έχουν διεξαχθεί περιορισμένες μελέτες σχετικά με τις άμεσες συνέπειες της πτώσης του αστεροειδούς και τις γεωατμοσφαιρικές αλλαγές που προκλήθηκαν, οι οποίες οδήγησαν στη μαζική εξάλειψη της ζωής. Σε αυτές τις συνθήκες, φαίνεται ότι αρκετά είδη, παρά την καταστροφή, κατάφεραν να ευδοκιμήσουν, όπως τα θηλαστικά, αλλά και άλλα οργανισμοί.
Μια πρόσφατη έρευνα που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Science» υποστηρίζει ότι τα μυρμήγκια ήταν ένα από τα είδη που ευνοήθηκαν από τις συνθήκες που δημιούργησε η πτώση του αστεροειδούς. Αυτά τα μικροσκοπικά έντομα διαθέτουν εντυπωσιακές ικανότητες και κοινωνικές δομές, αντιπροσωπεύοντας κοινότητες που πολλές φορές θυμίζουν ανθρώπινες.
Οι Μύκητες
Η τρέχουσα θεωρία υποδεικνύει ότι η πρόσκρουση του αστεροειδούς προκάλεσε την εκτόξευση τεράστιων ποσοτήτων σκόνης και υλικών στην ατμόσφαιρα, δημιουργώντας ένα πυκνό πέπλο που εμπόδισε τις ακτίνες του Ήλιου να φτάσουν στη Γη για πολλές χρόνια. Αυτό οδήγησε σε σημαντική πτώση της θερμοκρασίας και σε αδυναμία φωτοσύνθεσης, με συνέπεια την εξαφάνιση μεγάλου ποσοστού της χλωρίδας, γεγονός που τελικά επηρέασε και τα φυτοφάγα ζώα, τα οποία άρχισαν να σβήνουν, ενώ και τα σαρκοφάγα συναντούσαν δυσκολίες στην επιβίωσή τους.
Ωστόσο, οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι οι συνθήκες αυτές ήταν ιδανικές για την ανάπτυξη των μυκήτων, οι οποίοι είχαν άφθονη τροφή από τα νεκρά φυτά. Τα μυρμήγκια φαίνεται ότι εκμεταλλεύτηκαν αυτήν την κατάσταση, αρχίζοντας να σχηματίζουν αποικίες που λειτουργούσαν ως αγροτικές κοινωνίες, καλλιεργώντας μύκητες που τους προσέφεραν τροφή. Μέσω αυτής της συνεργατικής στρατηγικής, τα μυρμήγκια αυξήθηκαν πληθυσμιακά στον πλανήτη.
“Τα μυρμήγκια ασκούν γεωργία και καλλιεργούν μύκητες πολύ πριν την εμφάνιση των ανθρώπων. Θα μπορούσαμε να αντλήσουμε σημαντικά διδάγματα από την γεωργική επιτυχία αυτών των μυρμηγκιών τα τελευταία 66 εκατομμύρια χρόνια. Η μαζική εξαφάνιση της ζωής μπορεί να είναι καταστροφική για πολλούς, αλλά για άλλα είδη μπορεί να έχει θετικές συνέπειες. Στο τέλος της Κρητιδικής περιόδου, οι δεινόσαυροι δεν τα πήγαιναν καλά, αλλά οι μύκητες παρουσιάσαν μια αληθινή άνθηση,” δηλώνει ο Τεντ Σουλτζ, επιμελητής του τμήματος μυρμηγκιών στο Εθνικό Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Σμιθσόνιαν στις ΗΠΑ και επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας.
