Μια άλλη προοπτική προτείνει ότι το φιλί μπορεί να λειτουργούσε ως «δοκιμή» κατά την οποία δυνητικοί σύντροφοι αξιολογούσαν την υγεία ο ένας του άλλου. Μία πρόσφατη μελέτη δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Evolutionary Anthropology, αναλύοντας τις προγενέστερες υποθέσεις και προσπαθώντας να ρίξει φως στις ρίζες του φιλιού.
Η απάντηση στους προγόνους μας
Η έρευνα εξέτασε παράλληλα και συμπεριφορές σε άλλα είδη του ζωικού βασιλείου, πολλές από τις οποίες παρουσιάζουν σημαντική ομοιότητα με την ανθρώπινη τεχνική του φιλιού.
Ένας από τους βασικούς παρατηρητές εντόπισε ότι «η διαδικασία περιποίησης στους προγόνους μας, τους τριχωτούς πιθήκους, περιλάμβανε προεξέχοντα χείλη και ελαφρά αναρρόφηση για την αφαίρεση υπολειμμάτων ή παρασίτων» σύμφωνα με τον Independent, ο οποίος αναφέρθηκε στην εν λόγω μελέτη.
Αν και οι άνθρωποι εξελίχθηκαν με λιγότερη τριχοφυΐα, αυτή η διαδικασία, γνωστή και ως «τελικό φιλί του καλλωπιστή», μπορεί να παρέμεινε στην κοινωνική μας συμπεριφορά, χάνοντας ωστόσο τη σημασία της υγιεινής που αρχικά είχε.
Αυτή η πράξη, που περιλαμβάνει χαρακτηριστικά προεξέχοντα χείλη και αναρρόφηση, συνιστά μια σύνδεση με το φιλί όπως το γνωρίζουμε σήμερα, σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας.
Όπως διαπιστώνεται, η κοινωνική συμπεριφορά των μεγάλων πιθήκων δείχνει ότι το φιλί πιθανώς προήλθε από το τελετουργικό μιας επαφής φιλοξενίας κατά τη διάρκεια της περιποίησης, κατά την οποία αρκετοί πιθανά ρουφούσαν ή καθάριζαν το τρίχωμα ή το δέρμα του άλλου για να απομακρύνουν τυχόν υπολείμματα ή παράσιτα.
Η διαδικασία που κάποτε ήταν μια μορφή κοινωνικής σύνδεσης, σταδιακά εξελίχθηκε σε αυτό που σήμερα έχει μετατραπεί σε ένα ισχυρό σύμβολο εμπιστοσύνης και στενής σχέσης.
Εν κατακλείδι, οι προγονικές μας ρίζες παρέχουν μία από τις πιο δημοφιλείς ερμηνείες για το φιλί, αναδεικνύοντας τη σύνδεση που έχουμε με την γλώσσα της φροντίδας, που σταδιακά εξελίχθηκε σε αυτήν τη χαρακτηριστική έκφραση αγάπης.