Όταν σιγήσουν τα όπλα στην Ουκρανία, θα μείνει ένας στρατός με τεράστια εμπειρία και αριθμητική υπεροχή απέναντι στις περισσότερες ευρωπαϊκές δυνάμεις. Το ερώτημα που πλανάται είναι αν η χώρα θα μπορεί να συντηρεί αυτή την ολόκληρη στρατιωτική μηχανή και να αντέξει την πιθανή ρωσική πίεση μετά από μία συμφωνία ειρήνης. Η Ευρώπη, άλλωστε, έχει πλέον συνδέσει το μέλλον της με την Ουκρανία, θεωρώντας την κρίσιμο οχυρό απέναντι στην επεκτατικότητα της Μόσχας.
Η διαχείριση ενός στρατού 800.000 ανδρών και γυναικών, μαζί με τα τεράστια αποθέματα οπλικών συστημάτων, την ώρα που πρέπει να αναπτυχθούν και νέες δυνατότητες, θα αποτελέσει μία από τις πιο δύσκολες δοκιμασίες για την κυβέρνηση του Κιέβου αμέσως μετά τον πόλεμο. Οι πρόσφατες δεσμεύσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης για δανεισμό 90 δισεκατομμυρίων ευρώ (περίπου 105 δισεκατομμύρια δολάρια) προς την Ουκρανία, αποτρέπουν μεν την άμεση οικονομική κατάρρευση, αλλά το πρόβλημα παραμένει μακροπρόθεσμο.
Η στρατηγική του Κιέβου για μετά τον πόλεμο
Σε περίπτωση ειρηνευτικής συμφωνίας, πολλοί που πολέμησαν στην πρώτη γραμμή θα επιλέξουν πιθανότατα την αποστρατεία. Άλλωστε, η έλλειψη κεφαλαίων καθιστά δύσκολη την πληρωμή τους. Όπως αναφέρει η Wall Street Journal, οι ειδικοί εκτιμούν ότι η Ουκρανία θα στραφεί περισσότερο σε εφεδρικές δυνάμεις και σε πιο οικονομικό εξοπλισμό, όπως τα σύγχρονα drones.
Η ζήτηση για ακριβά άρματα και άλλες τεθωρακισμένες μονάδες έχει ήδη αρχίσει να μειώνεται, την ώρα που αυξάνεται ραγδαία η εγχώρια παραγωγή όπλων. Στόχος είναι, μέχρι το τέλος του χρόνου, το 50% των όπλων που χρησιμοποιούνται στο μέτωπο να είναι ουκρανικής κατασκευής. Παράλληλα, γίνονται συζητήσεις για την αγορά μαχητικών αεροσκαφών, αν και ειδικοί σημειώνουν πως το κόστος συντήρησης και αγοράς ίσως να μην δικαιολογεί την επένδυση μακροπρόθεσμα.
Προκλήσεις και προτεραιότητες
Η στρατιωτική στρατηγική της Ουκρανίας θα πρέπει να έχει τρεις βασικούς πυλώνες: την αντιαεροπορική άμυνα, τις πυραυλικές δυνατότητες μεγάλης εμβέλειας και την ευρεία χρήση μη επανδρωμένων οχημάτων. Η διατήρηση ενός τόσο μεγάλου στρατού, αν και σημαντική για την εθνική ασφάλεια, είναι οικονομικά εξαιρετικά βαριά, ειδικά για ένα κράτος με φθίνουσα δημογραφία. Αναλυτές προτείνουν να διατηρηθεί ένας ενεργός στρατός 300.000 έως 500.000 στρατιωτών, με τους υπόλοιπους να μετατρέπονται σε εφεδρικές δυνάμεις.
Η Ουκρανία χρειάζεται να προσαρμόσει τον στρατό της βασιζόμενη στην αυτάρκεια, την τεχνολογία και την οικονομική της βιωσιμότητα. Έτσι θα μπορέσει να δημιουργήσει ένα νέο μοντέλο σύγχρονου στρατού, ικανό να παραμείνει αποτελεσματικό και μετά το τέλος των πολεμικών επιχειρήσεων. Ο πόλεμος Ρωσίας-Ουκρανίας, που ξεκίνησε το 2014 με την προσάρτηση της Κριμαίας, έχει μετατρέψει την Ουκρανία σε ένα πεδίο δοκιμής για σύγχρονες στρατιωτικές τεχνολογίες.
