Ο Κάρολος Σπένσερ άνοιξε την καρδιά του για τον επικήδειο λόγο που είπε στην κηδεία της αδελφής του, της πριγκίπισσας Νταϊάνα, πριν από 27 χρόνια. Στο podcast Rosebud με τον Γκάιλς Μπράντρεθ, ο 9ος κόμης του Σπένσερ, τώρα 61 χρονών, μίλησε για τα δύσκολα εκείνων των ημερών. Είχε ετοιμάσει κάτι εντελώς διαφορετικό αρχικά, αλλά άλλαξε γνώμη.
Επέστρεφε από το Κέιπ Τάουν στην Αγγλία, κι εκείνη την εποχή ζούσε μακριά. Μια αεροσυνοδός τον βοήθησε πολύ, αφού βρισκόταν σε άθλια ψυχή. «Πετούσα πίσω στην Αγγλία από το Κέιπ Τάουν, όπου ζούσα τότε. Μια πολύ ευγενική αεροσυνοδός με βοήθησε, γιατί ήμουν σε πολύ άσχημη ψυχολογική κατάσταση», θυμήθηκε ο Σπένσερ. «Είχα μαζί μου το μεγάλο μου σημειωματάριο διευθύνσεων και σκεφτόμουν ποιος θα μπορούσε να εκφωνήσει τον επικήδειο λόγο της. Έφτασα μέχρι το γράμμα Ζ χωρίς να βρω κανέναν».
Η απόφαση να μιλήσει ο ίδιος
Μόλις πάτησε στο Χίθροου, πήρε τηλέφωνο τη μητέρα του. Της είπε ότι δεν βρίσκει κανέναν για τον λόγο και ότι μάλλον θα αναλάβει ο ίδιος. Εκείνη το είχε ήδη συμφωνήσει με τις αδελφές του, οπότε δεν υπήρχε δρόμος διαφυγής.
Η πρώτη του προσπάθεια βασιζόταν σε παλιές ιστορίες από τα παιδικά χρόνια της Νταϊάνα. Ήταν κάτι παραδοσιακό, αλλά δεν ταίριαζε καθόλου. «Ήταν γελοίο, γιατί δεν την αντιπροσώπευε», είπε ο Σπένσερ. Κατάλαβε ότι έπρεπε να μιλήσει για λογαριασμό της, όχι να την περιγράψει όπως οι άλλοι.
Το καθήκον από την ίδια τη Νταϊάνα
Είχε γίνει και κηδεμόνας στους γιους της, τον Ουίλιαμ και τον Χάρι, κάτι που δεν είχε νομική βαρύτητα επειδή ζούσε ο πατέρας τους. Για τον Σπένσερ, όμως, σήμαινε βαριά ευθύνη απέναντι στην αδελφή του. Τελικά έγραψε τον λόγο σε λιγότερο από ενενήντα λεπτά, και μάλιστα έβγαλε ένα κομμάτι για τον Ρούπερτ Μέρντοκ γιατί δεν έκανε κέφι.
Ο λόγος ακούστηκε στις 6 Σεπτεμβρίου 1997 στο Αβαείο του Γουεστμίνστερ. «Η Νταϊάνα ήταν η πεμπτουσία της συμπόνιας, του καθήκοντος, του στυλ και της ομορφιάς», δήλωσε τότε ο Σπένσερ. «Ήταν σύμβολο της ανιδιοτελούς ανθρωπιάς, σημαιοφόρος των δικαιωμάτων των αδύναμων, ένα κορίτσι βρετανικό που ξεπέρασε τα όρια της εθνικότητας».
Στο πιο δυνατό σημείο, υποσχέθηκε να προστατεύσει τα παιδιά της από τα βάσανα που πέρασε η ίδια. «Δεσμεύομαι, Νταϊάνα, εκ μέρους σου, ότι δεν θα επιτρέψουμε να υποφέρουν όπως υπέφερες εσύ. Θα γίνουν δύο ξεχωριστοί νέοι άνδρες, με ψυχές που θα τραγουδούν ελεύθερα, όπως εσύ ήθελες», είπε. Η υπόσχεση αυτή έμεινε χαραγμένη στη μνήμη όλων.
