Ένα πρωτοφανές είδος σαύρας, το οποίο έζησε στην Τυνησία περίπου 50 εκατομμύρια χρόνια πριν, ανακάλυψε ο Δρ. Γιώργος Γεωργαλής, καθηγητής στο Ινστιτούτο Συστηματικής και Εξέλιξης των Ζώων της Πολωνικής Ακαδημίας Επιστήμών στην Κρακοβία. Σε συνεργασία με διεθνείς ερευνητές από Γερμανία, Γαλλία και Τυνησία, εξετάζει απολιθώματα σαγονιών και σπονδύλων που φυλάσσονται στο Εθνικό Γραφείο Ορυχείων της Τυνησίας στην Τύνιδα.
«Το νέο αυτό είδος ονομάζεται Τεραστιοδοντόσαυρος (Terastiodontosaurus marcelosanchezi), κάτι που αποτυπώνει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του για το μέγεθος και το σχήμα των δοντιών του», δήλωσε ο Δρ. Γεωργαλής στο Αθηναϊκό/ Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων.
Ο Τεραστιοδοντόσαυρος ανήκει στην κατηγορία των Αμφίσβαινων, οι οποίοι είναι κυρίως άποδες σαύρες. Αυτές οι σαύρες περνούν το μεγαλύτερο διάστημα της ζωής τους σε υπόγεια λαγούμια και σπάνια εμφανίζονται στην επιφάνεια. Σήμερα, οι Αμφίσβαινες βρίσκονται κυρίως στην Αμερική, την Αφρική και τη Μέση Ανατολή, ενώ στην Ευρώπη αποκλειστικά στην Ιβηρική χερσόνησο και ορισμένα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου.
«Τα απολιθωμένα σαγόνια του Τεραστιοδοντόσαυρου είναι αξιοσημείωτα μεγάλα σε σύγκριση με οποιαδήποτε άλλη Αμφίσβαινα. Αυτά δείχνουν ότι το ζώο αυτό ξεπερνούσε το ένα μέτρο σε μήκος, καθιστώντας το τον μεγαλύτερο εκπρόσωπο αυτής της ομάδας σαυρών. Πιθανότατα, το μέγιστο μέγεθος του Τεραστιοδοντόσαυρου σχετίζεται με το πολύ θερμό κλίμα της εποχής, που ευνοούσε τα ερπετά».
Εκτός από το εντυπωσιακό του μέγεθος, ο Τεραστιοδοντόσαυρος ξεχωρίζει και για τα ασυνήθιστα δόντια του, που είναι διαφορετικά από εκείνα κάθε άλλου ερπετού. Ο Δρ. Γεωργαλής αναφέρει ότι η ονομασία αντανακλά την προφανή ιδιαιτερότητα των δοντιών του: ένα δόντι στην πάνω και κάτω σιαγόνα του είναι πραγματικά «τεράστιο» σε σχέση με τα υπόλοιπα. Με αυτό το χαρακτηριστικό, ο Τεραστιοδοντόσαυρος είχε μια ασύγκριτα ισχυρή δαγκωνιά, ικανή να συνθλίβει μεγάλα σαλιγκάρια του περιβάλλοντός του.
«Το ένα δόντι στην πάνω και κάτω σιαγόνα είναι πραγματικά επιβλητικό – όχι σε ύψος, αλλά σε μήκος. Είναι επίπεδο και υπερβαίνει κατά πολύ όλα τα υπόλοιπα δόντια στην σειρά του. Αυτό είναι ξεκάθαρο στην απεικόνιση, όπου το δεύτερο δόντι στην άνω σιαγόνα είναι εξαιρετικά μεγάλο σε μήκος σε σχέση με τα υπόλοιπα.»
Σε αντίθεση με τις σύγχρονες Αμφίσβαινες, ο Τεραστιοδοντόσαυρος φαίνεται ότι δεν ζούσε σε υπόγεια λαγούμια αλλά στην επιφάνεια. Σύμφωνα με τον Δρ. Γεωργαλή, αυτό το νέο είδος προσφέρει πολύτιμα στοιχεία για την ιστορία του γιγαντισμού και την εξέλιξη των Αμφίσβαινων, μιας μυστηριώδους κατηγορίας σαυρών που οι περισσότερες από αυτές παραμένουν κατά κύριο λόγο κρυμμένες κάτω από το έδαφος. Ανάμεσά τους, φυσικά, περιλαμβάνεται και η δική μας Αμφίσβαινα (είδος Blanusstrauchi), που ζει σε αρκετά από τα ελληνικά νησιά (Ρόδο, Σύμη, Κω, Λέρο, Κάλυμνο, Καστελόριζο, Φούρνοι και Σάμο).
