Η ψήφος για τα «κόκκινα» αγροτικά δάνεια αναμένεται σύντομα, προσφέροντας έτσι ελπίδα σε πάνω από 21.000 αγρότες καθώς και 700 αγροτικούς συνεταιρισμούς.
Η παρούσα ρύθμιση έχει ήδη τεθεί σε δημόσια διαβούλευση στο νομοσχέδιο του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, το οποίο κατατέθηκε πρόσφατα με στόχο την ανακούφιση των παραγωγών και αφορά μη επιλυθέντα χρέη συνολικού ύψους 3,8 δισ. ευρώ.
Επιπρόσθετα, εμπλέκει δεσμευμένα περιουσιακά στοιχεία που αποτιμώνται σε άνω των 1,5 δισ. ευρώ, προσφέροντας έτσι τη δυνατότητα των κατάλληλων αξιοποιήσεων για την επίλυση των προβλημάτων που αντιμετωπίζει ο αγροτικός τομέας.
Ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, Κώστας Τσιάρας, δήλωσε ότι «με τις νέες διατάξεις παρέχουμε πραγματική στήριξη σε όσους αγωνίζονται καθημερινά για την παραγωγή».
Ο υπουργός αναφέρθηκε σε στοχευμένες και δίκαιες ρυθμίσεις που περιλαμβάνουν «ειδικευμένη διαχείριση από γνώστες του τομέα, εξασφαλίζοντας βιώσιμους διακανονισμούς και προστασία από καταχρηστικά μέτρα». Με τις νέες ρυθμίσεις δίνεται η δυνατότητα διαγραφής μέρους του κεφαλαίου, προσφέροντας έτσι ανακούφιση στους αγρότες που προσπαθούν να διατηρήσουν τις επιχειρήσεις τους.
Ο κ. Τσιάρας τόνισε ακόμη ότι «η εποπτεία της Τράπεζας της Ελλάδος και η διαφάνεια στις διαδικασίες εξασφαλίζουν δίκαιη μεταχείριση για όλους». Με τη συγκεκριμένη ρύθμιση επιδιώκουμε να τερματίσουμε ένα καθεστώς που εμπόδιζε την ανάπτυξη της αγροτικής οικονομίας. Ο στόχος μας είναι να οικοδομήσουμε ένα μέλλον όπου η ύπαιθρος όχι μόνο επιβιώνει, αλλά και ευημερεί».
Η νέα ρύθμιση παρέχει στήριξη στον αγροτικό τομέα, επιτρέποντας στους αγρότες να αποκτήσουν βιώσιμες λύσεις για τις υποχρεώσεις τους και να αποφύγουν τον οικονομικό αποκλεισμό, διευκολύνοντας την επανεκκίνηση των παραγωγικών τους δραστηριοτήτων.
Επιπλέον, θα προστατευθεί η παραγωγική δυναμική των αγροτών, εξασφαλίζοντας τους πρόσβαση σε απαραίτητους πόρους.
Αξιοσημείωτο είναι ότι πολλά από αυτά τα δάνεια παραμένουν ανενεργά τα τελευταία χρόνια, με τα περισσότερα να χρονολογούνται από τη δεκαετία του 2000. Πολλοί παραγωγοί δεν είχαν την ευκαιρία να ξαναρχίσουν τη δραστηριότητά τους λόγω αυτών των υποχρεώσεων, γεγονός που έχει επιπτώσεις σε βάρος και των αγροτών αλλά και του κράτους.
Οι αγρότες δεν είχαν την ικανότητα να επενδύσουν και να αυξήσουν την παραγωγή τους, με αποτέλεσμα τις χαμηλότερες αποδόσεις στα έσοδά τους. Και το κράτος, αντίστοιχα, χάνει έσοδα από την αδυναμία αύξησης των εξαγωγών του πρωτογενούς τομέα και βλέπει το εμπορικό ισοζύγιο για τα αγροτικά προϊόντα να επιδεινώνεται.
Περιεχόμενο της ρύθμισης
Η νέα διάταξη για τη διαχείριση των «κόκκινων» αγροτικών δανείων, θα γίνει μέσω συνεργασίας με ειδικευμένους χρηματοπιστωτικούς φορείς, επικεντρώνεται στην παροχή πραγματικών λύσεων στους παραγωγούς.
Μεταξύ άλλων συμπεριλαμβάνονται δυνατότητες επιμήκυνσης της αποπληρωμής, μείωσης επιτοκίων, διαγραφής τόκων και πλήρους ή μερικής διαγραφής του δανείου, προσφέροντας ελπίδα στους αγρότες της χώρας.
Το σχέδιο περιλαμβάνει επίσης επιλογές αναχρηματοδότησης για ένα νέο ξεκίνημα σε ανθρώπους που βιώνουν δυσκολίες για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Η νομοθεσία εισάγει ειδικές ρυθμίσεις για τη διαχείριση αυτών των δανείων από ειδικούς εκκαθαριστές, οι οποίοι είναι εξοικειωμένοι με τις χαρακτηριστικές ανάγκες του τομέα.
Αυτοί οι εκκαθαριστές θα υποβάλλουν σχέδια δράσης στην Τράπεζα της Ελλάδος, διασφαλίζοντας διαφάνεια στη διαδικασία.
Η δυνατότητα διαγραφής μέρους του κεφαλαίου μέσω συμβιβασμών προσφέρει βιώσιμες λύσεις για τους αγρότες, ιδιαίτερα για περιπτώσεις όπου οι παραγωγοί αδυνατούν να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους. Αυτές οι νέες ρυθμίσεις επιδιώκουν να δημιουργήσουν συμβιβαστικές λύσεις, περιλαμβάνοντας την πιθανότητα διαγραφής μέρους του χρέους.
Τα σχέδια που θα υποβληθούν θα τονίζουν στρατηγικές διαχείρισης των κόκκινων δανείων, προσδιορίζοντας χρονοδιαγράμματα και προτεινόμενες λύσεις για τους οφειλέτες, καθώς και ειδικές ρυθμίσεις για τους αγρότες, αποφεύγοντας πλειστηριασμούς και ενισχύοντας βιώσιμες διακανονισμούς.
Θα υπάρξουν ειδικές ρυθμίσεις για την προστασία των παραγωγών από πλειστηριασμούς, εστιάζοντας στη διατήρηση της παραγωγικής τους ικανότητας και την κοινωνική σταθερότητα στην ύπαιθρο.
