Η σημασία του μητρικού γάλακτος κατά τον θηλασμό είναι αναμφισβήτητη, καθώς ενισχύει το μικροβίωμα του μωρού κατά το πρώτο έτος της ζωής του, γεγονός που μπορεί να συμβάλει στη μείωση του κινδύνου ανάπτυξης άσθματος. Αυτή η διαπίστωση προέρχεται από μια πρόσφατη μελέτη που διεξήγαγε ομάδα ερευνητών από το NYU Langone Health και το Πανεπιστήμιο της Μανιτόμπα στον Καναδά, και δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Cell.
Στη μελέτη συμμετείχαν 3.500 παιδιά από τον Καναδά, τα οποία εξετάστηκαν στο πλαίσιο του προγράμματος «CHILD Cohort Study». Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν πολύτιμα δεδομένα που τους επέτρεψαν να διαχωρίσουν την επίδραση του θηλασμού στο μικροβίωμα του βρέφους από άλλους παράγοντες, όπως η προγεννητική έκθεση σε καπνό, η χρήση αντιβιοτικών και το ιστορικό άσθματος στις μητέρες.
Τα αποτελέσματα της έρευνας δείχνουν ότι ο θηλασμός που διαρκεί περισσότερο από τρεις μήνες προάγει τη σωστή ωρίμανση του μικροβιώματος στο πεπτικό σύστημα και τη ρινική κοιλότητα του μωρού. Αντιθέτως, η πρόωρη διακοπή του θηλασμού μπορεί να διαταράξει αυτή τη διαδικασία και έχει συσχετιστεί με αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης άσθματος σε προσχολική ηλικία.
Μερικά συστατικά του μητρικού γάλακτος, όπως οι ολιγοσακχαρίτες, απαιτούν συγκεκριμένα μικρόβια για την αποδόμησή τους. Αυτό δίνει πλεονέκτημα στα μικρόβια που μπορούν να αφομοιώσουν αυτά τα σάκχαρα. Σε αντίθεση, τα βρέφη που σταματούν να θηλάζουν νωρίτερα από τρεις μήνες έχουν ένα διαφορετικό σύνολο μικροβίων, που τους βοηθά να χωνέψουν τα συστατικά της φόρμουλας. Παρόλο που αυτά τα μικρόβια τελικά εμφανίζονται σε όλα τα μωρά, η πρώιμη παρουσία τους σχετίζεται με μεγαλύτερο κίνδυνο ανάπτυξης άσθματος. Επιπλέον, το μικροβίωμα παίζει κρίσιμο ρόλο στην ανάπτυξη του ανοσοποιητικού συστήματος του μωρού.
«Ο θηλασμός και το ανθρώπινο γάλα ρυθμίζουν τον ρυθμό και τη σειρά του μικροβιακού αποικισμού στο έντερο και τη ρινική κοιλότητα του μωρού, διασφαλίζοντας ότι η διαδικασία αυτή προχωρά ομαλά και έγκαιρα. Η υγιής ανάπτυξη του μικροβιώματος δεν εξαρτάται μόνο από την παρουσία κατάλληλων μικροβίων, αλλά και από την σωστή σειρά και χρονική στιγμή της εμφάνισής τους», εξηγεί η Λιάτ Σενχάβ, κύρια ερευνήτρια της μελέτης και επίκουρη καθηγήτρια στην Ιατρική Σχολή NYU Grossman, στο Τμήμα Μικροβιολογίας.
