Η ιδέα ενός υπερατλαντικού τούνελ που θα ενώνει το Λονδίνο με τη Νέα Υόρκη βρίσκεται και πάλι στο προσκήνιο. Παρόλο που η προοπτική είναι εντυπωσιακή, το κόστος της κατασκευής, που υπολογίζεται κοντά στα 20 τρισεκατομμύρια δολάρια, το καθιστά μια ιδιαίτερα απαιτητική πρόταση.
Η αποκαλούμενη “Υπερατλαντική Σήραγγα” συζητείται εδώ και χρόνια. Παρ’ όλα αυτά, προβλήματα σχετικά με το μέγεθος, την οικονομική βιωσιμότητα και την πρακτική χρήση της, έχουν ανακόψει τις συζητήσεις για την υλοποίησή της. Σήμερα, η πτήση από το Λονδίνο προς τη Νέα Υόρκη κρατά γύρω στις οκτώ ώρες, κάτι που καθιστά δύσκολο να δικαιολογηθεί ένα ταξίδι με τρένο που θα κάλυπτε τις περίπου 3.000 μίλια.
Ωστόσο, η πρόοδος στην τεχνολογία του σωλήνα κενού φέρνει μια νέα διάσταση στο σχέδιο αυτό. Με την εγκατάσταση κενού στο εσωτερικό του τούνελ και τη χρήση πιεσμένων οχημάτων, οι ταχύτητες που θα μπορούσαν να αποκτηθούν θα άγγιζαν τα 3.000 μίλια/ώρα, μειώνοντας την διάρκεια του ταξιδιού ανάμεσα στις δύο πόλεις σε λιγότερο από μία ώρα.
Τα οικονομικά και οι τεχνικές προκλήσεις
Το κατασκευαστικό κόστος εκτιμάται γύρω στα 15,5 τρισεκατομμύρια λίρες, με αρκετές προτάσεις για τη μορφή του τούνελ να κυκλοφορούν:
- Υποθαλάσσιο τούνελ που θα περνά κάτω από τον πυθμένα του ωκεανού.
- Τούνελ που θα στηρίζεται σε πυλώνες στην επιφάνεια.
- Πλωτό τούνελ που θα είναι συνδεδεμένο στον πυθμένα με καλώδια.
Εάν η κατασκευή του έργου ακολουθούσε τον ρυθμό του Σήραγγας της Μάγχης, που χρειάστηκε έξι χρόνια για να ολοκληρωθεί σε μήκος 23,5 μιλίων, το υπερατλαντικό τούνελ θα χρειαζόταν περίπου 782 χρόνια για να ολοκληρωθεί.
Η ιδέα των τρένων σε περιβάλλον κενού έχει γίνει γνωστή παγκοσμίως από τον Έλον Μασκ, ο οποίος παρουσίασε την τεχνολογία του “hyperloop” το 2013. Δοκιμές διεξάγονται σε χώρες όπως η Ινδία και η Κίνα, με στόχο την ενσωμάτωσή της στα αντίστοιχα συστήματα υψηλής ταχύτητας.
Αν και οι προκλήσεις είναι τεράστιες, το υπερατλαντικό τούνελ αντικατοπτρίζει ένα όραμα που συνδυάζει καινοτομία, τεχνολογία και φιλοδοξία για μια νέα εποχή στις παγκόσμιες μεταφορές.
