Οι πίνακες της Jackie Berridge υφαίνουν έναν θαυμάσιο συνδυασμό παιδικών αναμνήσεων, ονείρων και παραδοσιακών μύθων. Δημιουργεί φανταστικά τοπία γεμάτα ανθρωπόμορφα πλάσματα και άλλες οντότητες, όπου οι αφηγήσεις της εναλλάσσονται ανάμεσα σε χαρά και λύπη, με μια αίσθηση σκοταδισμού.
Η πιο πρόσφατη εργασία της προσφέρει μια αίσθηση καταφυγίου από τις πρόσφατες παγκόσμιες κρίσεις, όπως αυτές στην Ουκρανία και τη Γάζα. Σαν να ξυπνά από συνεχείς εφιάλτες, αναρωτιέται πώς μπορεί να μεταμορφώσει την έκβαση αυτών των ιστοριών. Μέσα από το σχέδιο και τη ζωγραφική της, εξερευνά τρόπους διαφυγής από τη φρίκη, δημιουργώντας χώρους που προσφέρουν ασφάλεια και διερευνώντας τις δυνατότητες αλλαγής.
Η Berridge αντλεί έμπνευση από ένα ευρύ φάσμα πηγών, από υφαντά και ποπ κουλτούρα μέχρι ινδικές μινιατούρες και τις κλασικές κινούμενες εικόνες της δεκαετίας του ’70. Παράλληλα, κρατά σημειώσεις και αναπτύσσει τις ιδέες της σε μπλοκ σχεδίου.
Τα φανταστικά τοπία της είναι γεμάτα με πολύχρωμα λουλούδια και περίεργα δέντρα, που λειτουργούν ως φόντο για μικρές ιστορίες. Η έμπνευση προέρχεται από επισκέψεις της σε κήπους όπως οι Giardini di Boboli στη Φλωρεντία και το Arboretum του Νότινγχαμ. Επιπλέον, οι ινδικές μινιατούρες, με τα ζωντανά τους χρώματα και τα περίτεχνα σχέδια, επηρεάστηκαν σημαντικά από το ταξίδι της στη Μπαρόντα του Γκουτζαράτ το 2019.
Διάλογοι ΙΙ: Ομαδική έκθεση στην Γκαλερί Έρση
Οι χαρακτήρες στους πίνακές της συνθέτουν ένα συγκλονιστικό μωσαϊκό από υβρίδια, στολίδια, παιχνίδια και μνημεία του ίδιου της του κόσμου. Κάποια από αυτά είναι «πολύτιμα» ενθύμια, ενώ άλλα είναι φιγούρες που προέρχονται από την οικογένεια ή έχουν δωρηθεί για να βρουν την θέση τους στα έργα της. Κάποια αντικείμενα αναφέρονται σε προσωπικές εμπειρίες, ενώ άλλα φέρουν στοιχεία παραδοσιακών αφηγήσεων. Τα ελάφια, για παράδειγμα, απελευθερώνουν συναισθηματική και συμβολική δύναμη, συχνά ως προστάτες ή ως σύμβολα του κύκλου της ζωής.
Αν και η καλλιτέχνης έχει τη δική της οπτική για τις ιστορίες που αφηγείται, αφήνει στους θεατές την ελευθερία να δώσουν τη δική τους ερμηνεία.
(*) Η έννοια της φαντασίας, ήτοι της “απογείωσης της φαντασίας”, έχει τις ρίζες της από τον 17ο αιώνα.
