Η χρονική συγκυρία που επιλέχθηκε αποδείχθηκε λιγότερο ευνοϊκή απ’ ό,τι αρχικά φαινόταν: το ΠΑΣΟΚ είχε επανέλθει σε τροχιά ανόδου μετά την εκλογική νίκη του αρχηγού του και την ανάληψη ρόλου ως αξιωματική αντιπολίτευση. Οι δημοσκοπήσεις παρουσίαζαν θετικά αποτελέσματα, με την υποστήριξη του κόσμου να ενισχύεται. Ωστόσο, ξαφνικά, χωρίς σαφή αιτία, ο πρόεδρος και κορυφαίοι εκπρόσωποι της παράταξης άρχισαν να αναλύουν τις πιθανές συμμαχίες τους για τις επερχόμενες εκλογές.
Είναι άγνωστο αν η στάση τους οφείλεται σε αλαζονεία ή απειρία. Ίσως, την ίδια στιγμή, να υπάρχουν περισσότερες δυνάμεις μέσα στο κόμμα που προτιμούν «λαϊκά μέτωπα» από ό,τι πιστεύουμε. Σίγουρα, για να πετύχει αυτοδυναμία, το ΠΑΣΟΚ χρειάζεται να αυξήσει τα ποσοστά του τουλάχιστον 13-15 μονάδες, σύμφωνα με τις τελευταίες έρευνες. Αν δεν το καταφέρει, ο κ. Ανδρουλάκης έχει δηλώσει την πρόθεσή του για συνεργασία με κάποιους αριστερούς. Έτσι, οι όλοι αναρωτιούνται ποιοι θα είναι οι ενδεχόμενοι εταίροι αν αποκλειστεί ο Μητσοτάκης.
Οι προοπτικές συνεργασίας του ΠΑΣΟΚ παραμένουν αβέβαιες, καθώς φαίνεται να αναζητούν εταίρους από το φάσμα της Αριστεράς, των δραχμιστών και φιλο-Πουτινικών. Κάποιοι όπως η Άννα Διαμαντοπούλου, αρνήθηκαν τις προτάσεις για «λαϊκό μέτωπο», εκφράζοντας ανησυχία για τη δύσκολη θέση που έχει δημιουργήσει το ΠΑΣΟΚ. Επιπλέον, υπογράμμισαν ότι είναι νωρίς να προβλέψουμε τις εξελίξεις μετά τις εκλογές, καθώς η κατάσταση παραμένει ασαφής. Φυσικά, η Νέα Δημοκρατία εκμεταλλεύτηκε την κατάσταση επαναφέροντας το γνωστό σύνθημα «ψηφίζεις ΠΑΣΟΚ, παίρνεις ΣΥΡΙΖΑ».
Μια παρατήρηση είναι ότι το ΠΑΣΟΚ δεν φαίνεται να έχει διδαχθεί από τα παρελθόντα λάθη του. Η πρόσφατη στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ για «προοδευτική διακυβέρνηση» κατέληξε σε αποτυχία, με τον Τσίπρα να βάζει την παράταξή του σε περιπλοκότητες που οδήγησαν σε σημαντικές διασπάσεις. Η τελική αναστολή του αδιεξόδου ενίσχυσε τη Νέα Δημοκρατία με ποσοστά που άγγιξαν το 41%.
Αυτό που εγείρει απορίες είναι το γεγονός ότι το ΠΑΣΟΚ φαίνεται να αγωνίζεται για συνεργασίες τη στιγμή που στο πολυάριθμο φάσμα της Αριστεράς επικρατεί μία μόνιμη κρίση. Οι εξελίξεις στον χώρο αυτό αφορούν κυρίως αντιπαραθέσεις και περιθωριακές μορφές, αφήνοντας την κατάσταση σε πλήρη σύγχυση. Για ποιο λόγο, λοιπόν, να επιδιώξεις συνεργασίες με αδυνατισμένες δυνάμεις; Αν υποθέσουμε ότι οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ θα έδιναν ψήφο σε μία πιθανή «κυβέρνηση ηττημένων» το 2027, ο Φάμελλος σίγουρα δεν αρκεί. Η νέα Αριστερά, ο Βαρουφάκης και ο Κασσελάκης μπορεί να απουσιάζουν από τη Βουλή. Ποιοι θα παραμείνουν αριστερά του ΠΑΣΟΚ; Η Ζωή Κωνσταντοπούλου; Αυτή η συζήτηση φαντάζει η πιο παράλογη που έχει προκύψει ποτέ. Όταν επιδιώκεις την εξουσία, οι στρατηγικές του «ηττημένου» δεν είναι συνταγές επιτυχίας.
