Η παλιά εποχή του κομματικού συστήματος φαίνεται να αναδεικνύει νέα χαρακτηριστικά, καθώς οι πολιτικές δυνάμεις αρχίζουν να αποδιοργανώνονται.
Η Νέα Δημοκρατία παραμένει το κυρίαρχο κυβερνητικό κόμμα, αλλά τα ποσοστά της έχουν μειωθεί σημαντικά. Από την άλλη, το ΠΑΣΟΚ έχει αποκτήσει ρόλο αξιωματικής αντιπολίτευσης, αν και έχει μόνο 31 βουλευτές. Εν τω μεταξύ, διάφορα μικρότερα κόμματα της ριζοσπαστικής Αριστεράς και της Ακροδεξιάς προστίθενται στον πολιτικό χάρτη, φέρνοντας τον συνολικό αριθμό τους σε επτά, αν συμπεριλάβουμε και το νέο κόμμα του Κασσελάκη, που αυξάνει τον αριθμό σε οκτώ. Εάν συνυπολογίσουμε και την ομάδα των ανεξάρτητων βουλευτών, καθώς και το κόμμα της Λατινοπούλου, φτάνουμε σε σύνολο δέκα κομμάτων. Αν και η παρουσία της Λατινοπούλου στην Ευρωβουλή είναι περιορισμένη, διαφαίνεται ότι έχει δυναμική για να κερδίσει έδαφος στην ελληνική πολιτική σκηνή.
Πολλοί άνθρωποι σήμερα βλέπουν την πολυδιάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ ως ευνοϊκή εξέλιξη για την Ελλάδα, καθώς φαίνεται πως διώχνει τον κίνδυνο μιας νέας «πρώτης φοράς Αριστερά». Ο δημόσιος διάλογος γύρω από τα διδάγματα του προηγούμενου πειράματος φέρνει στο προσκήνιο την ανάγκη για μια επιστροφή σε ένα σταθερό δικομματισμό, με κύριους παίκτες τα φιλοευρωπαϊκά κόμματα που υπάρχουν ακόμη στη χώρα μας.
Ωστόσο, η κατακερματισμένη Βουλή αποκαλύπτει μια ανησυχητική πραγματικότητα: ο λαϊκισμός παραμονεύει στην ελληνική κοινωνία. Κόμματα όπως οι Βελόπουλος, Λατινοπούλου, Ζωής, ΚΚΕ, Νέα Αριστερά, Κασσελάκης και Νίκη, και οι Σπαρτιάτες συνδράμουν σε ένα έκρυθμο πολιτικό κλίμα. Καταστροφολογίες, μηδενισμός και ακραία ρητορική επωάζουν ένα κλίμα που θυμίζει φαντάσματα του παρελθόντος.
Μπορεί κάποιος από τους εννέα προαναφερθέντες να δημιουργήσει μια εναλλακτική κυβερνητική λύση; Φυσικά και όχι. Αν και ο Μητσοτάκης φαίνεται να χάνει έδαφος στη δεύτερη θητεία του, η αναζήτηση ενός ρεαλιστικού εναλλακτικού σχεδίου κολλάει. Ακόμη, η αναταραχή που μας ταλαιπώρησε προ ορισμένων ετών αρχίζει ξανά να φουσκώνει. Οι λαϊκιστές δεν κατασκευάζουν κάτι, αντίθετα, επιθυμούν να επιστρέψουν στο χάος, ενώ κινδυνεύουν να συνεργαστούν με αθέατα συμφέροντα. Παρόλο που ο αριστερός λαϊκισμός φαίνεται να έχει υποχωρήσει, υπάρχει ο κίνδυνος να επιστρέψει με νέα μορφή, αυτή τη φορά υπό ακροδεξιά επιρροή.
