Έχουν περάσει αρκετά χρόνια, αλλά το 2014 σχηματίστηκε μια άτυπη συμφωνία μεταξύ του ΣΥΡΙΖΑ και ορισμένων κύκλων στην κεντροδεξιά, όταν ο Αλέξης Τσίπρας φαινόταν ότι πλησίαζε την πρωθυπουργία. Ποια ήταν αυτή η συμφωνία;
Σε απλά λόγια, οι κεντροδεξιοί θα παρέδιδαν τις “κλειδαριές” των κρίσιμων τομέων της κρατικής μηχανής δηλαδή, την εξουσία, και αυτοί με τη σειρά τους δεν θα υψώσουν τη φωνή τους για τα παραλειπόμενα της κυβερνητικής διαχείρισης στις αρχές της δεκαετίας του 2000 έως το 2010. Αυτή η συνεργασία τηρήθηκε με αξιοπρέπεια και από τις δύο πλευρές, με έναν υψηλόβαθμο εγγυητή. Έτσι, δημιουργήθηκε η αποκαλούμενη “δεξιά πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ”, η οποία είχε ως πρωταρχικό στόχο να προστατεύσει τα πεπραγμένα της πιο αμφιλεγόμενης κυβέρνησης της Μεταπολίτευσης.
Κατά τη διάρκεια αυτής της πολιτικής περιόδου, παρατηρήσαμε αρκετές σημαντικές εξελίξεις, μία εκ των οποίων ήταν και η υπόθεση Novartis. Αυτή η υπόθεση είχε αναπτυχθεί κυρίως από τη δεξιά πτέρυγα, και μπορούμε να την εκλάβουμε ως ένα “ξεκαθάρισμα λογαριασμών” μέσα στον χώρο της Νέας Δημοκρατίας. Ο κύριος σκοπός πίσω από αυτή την ενέργεια ήταν η αποδυνάμωση πολιτικών που θα μπορούσαν να εμποδίσουν τους σχεδιασμούς του επικεφαλής της επιχείρησης.
Φυσικά, αυτή η κατάσταση εξυπηρετούσε και τον Αλέξη Τσίπρα. Μέσα από την στρατηγική του Ρασπούτιν, εξουδετερώνονταν οι πολιτικοί αντίπαλοι του, ενώ οι δύο αντιληπτές παρατάξεις της αντιπολίτευσης αμαυρώνονταν ουσιαστικά. Έτσι, ο Ρασπούτιν και οι συνεργάτες του μπορούσαν να επιτύχουν δύο στόχους με μία κίνηση.
Ωστόσο, τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν όπως είχε προγραμματιστεί, διότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ υποχρεώθηκε, λόγω της εντυπωσιακής μαζικής διαμαρτυρίας για το Μακεδονικό, να δημιουργήσει έναν επικοινωνιακό αντιπερισπασμό για να αλλάξει την πολιτική ατζέντα, χωρίς να είναι έτοιμη με τη δικογραφία. Οι αδυναμίες που αποκαλύφθηκαν φανέρωναν την ανησυχία των κυβερνώντων να κερδίσουν τη μάχη της δημόσιας εικόνας, καθώς και τις μεθοδεύσεις που συντονίζονταν από τον Μίμη.
Κάτω από την πίεση της σκευωρίας κατά του Σαμαρά, του Αβραμόπουλου, του Σαλμά και του Λυκουρέντζου—ολων στελεχών της ΝΝ από 2004-2009—ο Κώστας Καραμανλής παρέμεινε σιωπηλός. Δεν παρείχε ούτε καν μια λέξη συμπαράστασης στους πρώην συνεργάτες του, πόσο μάλλον να καταδικάσει την επιχείρηση της ηθικής και πολιτικής τους εξόντωσης. Η διάθεση ήταν αμοιβαία από την πλευρά του.
Επιπλέον, δεν εμφανίστηκε δημοσίως για να υποστηρίξει τον Αντώνη Σαμαρά, πρώην πρωθυπουργό και διάδοχό του στην ηγεσία της ΝΔ, όταν οι εισαγγελείς εξέταζαν τις τραπεζικές του θυρίδες ενώ αυτός ήταν στο εξωτερικό. Η σκευωρία φαινόταν να έχει ως στόχο να πλήξει τον Σαμαρά σε όλα τα επίπεδα.
Αξιοσημείωτο είναι ότι οι δύο εφημερίδες που συνδέονταν με τη δεξιά πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ συχνά ανακοίνωναν φανατικά τις επικείμενες προφυλακίσεις του Ανδρέα Λοβέρδου και του Άδωνι Γεωργιάδη.
