Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης έκανε μια ξεχωριστή ανάρτηση στα κοινωνικά μέσα, αναφέροντας την προσωπική του συγκίνηση για ένα πρόσφατο βιβλίο που διάβασε. «Δεν πρόκειται για πολιτική, αλλά για ένα βιβλίο που με άγγιξε αυτές τις ημέρες. Ξεκίνησα την ανάγνωσή του στο αεροπλάνο και στη συνέχεια συνεχίζω αργά το βράδυ στο σπίτι. Ο τίτλος είναι: “Γιατί τα χρόνια τρέχουν χύμα”, γραμμένο από τον σπουδαίο τραγουδοποιό μας, Διονύση Σαββόπουλο» γράφει ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
Σύμφωνα με τον ίδιο, το βιβλίο έχει μια αυτοβιογραφική διάσταση και προσφέρει μια αναδρομή στο κόσμο που διαμόρφωσε την τέχνη του Σαββόπουλου. Για πολλούς από εμάς που τον αγαπάμε, αποκαλύπτει τις ρίζες και τις επιρροές των τραγουδιών του.
«Γράφει με έναν ζωντανό τρόπο την αγωνία και τα όνειρα των νέων της εποχής του που επιζητούσαν ελευθερία και δημιουργία», σημειώνει ο πρωθυπουργός.
Επιπλέον, τονίζει: «Η δέσμευσή του να «συνομιλεί» με τους αγαπημένους του ανθρώπους, αυτούς που έχουν πια αποδημήσει και όσους είναι ακόμα κοντά του, είναι ο πιο συγκινητικός παράγοντας του βιβλίου. Όλοι έχουμε βιώσει απώλειες και με τη ροή του χρόνου αγκαλιάζουμε τα αληθινά σημαντικά».
Η ανάρτηση του Κυριάκου Μητσοτάκη
Η σημερινή μου ανάρτηση δεν αφορά την πολιτική, αλλά ένα βιβλίο που διαβάζω αυτές τις ημέρες, στο αεροπλάνο και στο σπίτι, και μερικές φορές δεν μπορώ να το αφήσω. Ο τίτλος του: “Γιατί τα χρόνια τρέχουν χύμα”. Το έγραψε ο σπουδαίος Διονύσης Σαββόπουλος.
Αυτό το αυτοβιογραφικό έργο αποκαλύπτει τον κόσμο που γαλούχησε την τέχνη του Σαββόπουλου. Διαβάζοντας για την νιότη του στη Θεσσαλονίκη τη δεκαετία του ’60 και αργότερα στην Αθήνα με την εμπειρία του «Φορτηγού», αγγίζουμε την αγωνία και τα όνειρα των νέων της εποχής για ελευθερία.
Η πολιτική δεν έχει πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτό το έργο που καλύπτει 80 χρόνια. Ωστόσο, οι ποιητές, οι σημαντικές προσωπικότητες της ελληνικής μουσικής, όπως ο Μάνος Χατζιδάκις, οι στενοί του φίλοι, όπως ο Μάνος Λοΐζος και ο Νίκος Παπάζογλου, παίζουν καθοριστικό ρόλο.
Η επιμονή του να μιλά μέσα από τις σελίδες του με τους ανθρώπους που αγαπά, είναι ίσως αυτό που με συγκίνησε περισσότερο. Όλοι μας έχουμε ζήσει απώλειες και καθώς ο χρόνος περνά, αναγνωρίζουμε όσα είναι ουσιαστικά σημαντικά.
