Ο πανικός δεν είναι συμμάχος, ιδιαίτερα όταν προωθούνται πολιτικές αποφάσεις από ηγέτες με περιορισμένη εμπειρία. Η ηγεσία ενός κόμματος είναι, χωρίς αμφιβολία, ένα δριμύ πεδίο αντιπαραθέσεων.
Ο Σωκράτης Φάμελλος, πρώην πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ και υπηρεσιακός αρχηγός για έναν χρόνο (Ιούλιος ’23-Αύγουστος ’24), είχε μέχρι πρότινος επιδείξει μια προσέγγιση βασισμένη στη λογική και τη μετριοπάθεια. Ωστόσο, οι τελευταίες του ενέργειες δείχνουν έναν αναβρασμό λαϊκισμού που αποδυναμώνει την σοβαρότητα των θέσεων του.
Ένα κεντρικό ζητούμενο της συζήτησης είναι η σχέσή του με το ΠΑΣΟΚ, όπως προκύπτει από τις παρατηρήσεις του οι οποίες προκαλούν προβληματισμό σε παρατηρητές κάθε κατηγορίας.
Κατά την ομιλία του στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ, παρουσίασε μια διφορούμενη στάση. Από τη μια, εξαπέλυσε πυρά κατά του ΠΑΣΟΚ, ενώ από την άλλη, κάλεσε το κόμμα σε συνεργασία.
Το πρώτο κορυφαίο κάλεσμα αφορά την προεδρία της Δημοκρατίας. Πριν καν από την πρώτη ψηφοφορία, ενώ το ΠΑΣΟΚ είχε ήδη ανακοινώσει τον υποψήφιο του, Τάσσο Γιαννίτση, ο Φάμελλος ζήτησε από το ΠΑΣΟΚ να εγκαταλείψει τη δική του υποψηφιότητα υπέρ της υποψηφιότητας του ΣΥΡΙΖΑ. Μια ενέργεια που μοιάζει με μικρομεγαλισμό και υπεροψία από πλευράς του.
Ταυτόχρονα, χαρακτηρίζοντας τον κ. Γιαννίτση, ο οποίος έχει προσφέρει στην πολιτική σκηνή και απομακρύνθηκε από κομματικούς κύκλους για μεγάλο διάστημα, ως απλή κομματική υποψηφιότητα, υποβαθμίζει αθέλητα την αξία του. Σε αντίθεση με την υποψηφιότητα της Λούκα, η οποία έχει συνδεθεί με πολιτικές υποσχέσεις του παρελθόντος.
Κατά τη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής, επανήλθε στην επίθεση κατά του ΠΑΣΟΚ, υποστηρίζοντας ότι «εγκλωβίστηκε» στην αναμονή του Κυριάκου Μητσοτάκη και τελικά υπέβαλε μια υποψηφιότητα που δεν ανταποκρίνεται στις τρέχουσες συνθήκες, αποδυναμώνοντας τον προοδευτικό χώρο αντί να τον ενώνει.
Μετά την κριτική, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ απηύθυνε έκκληση για ενότητα, προσκαλώντας το ΠΑΣΟΚ, το οποίο μόλις είχε επιτεθεί, να στείλει ένα μήνυμα προοδευτικής αντεπίθεσης στις επόμενες εκλογές.
Έκανε λόγο για συνεργασία μεταξύ των προοδευτικών δυνάμεων, όχι μόνο κατά τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες, μα και στην κοινωνία, για την δημιουργία ενός ισχυρού μετώπου απέναντι στους αντιλαϊκούς σχεδιασμούς της κυβερνητικής πλειοψηφίας.
Η συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής συνέπεσε με την 10η επέτειο από την εκλογή της πρώτης κυβέρνησης της Αριστεράς, γεγονός που ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ανέδειξε ως πηγή περηφάνιας και έμπνευσης, καθιστώντας σαφές ότι η συμπλήρωση αυτής της δεκαετίας είναι κάτι παραπάνω από μια απλή επέτειος.
Φυσικά, ο Μητσοτάκης δεν έχει διατυπώσει ποτέ ότι η διακυβέρνησή του συνιστά το τέλος της ιστορίας, όπως άλλωστε προηγήθηκε η θεωρία του Φουκουγιάμα.
Ωστόσο, ο Φάμελλος δεν ασχολήθηκε με το πόρισμα αυτού του επετειακού γεγονότος, ούτε αντέτεινε κάτι σχετικά με την προηγούμενη συγκέντρωση που είχε χαρακτηριστεί «σταλινικής εμπνεύσεως», και οδήγησε στη διαδικασία αποβολής του Κασσελάκη και των υποστηρικτών του. Εν τω μεταξύ, δέχθηκε κριτική από τον Τρύφωνα Αλεξιάδη, ο οποίος διερωτήθηκε αν συνέβαλε στο σχέδιο του Παύλου Πολάκη.
Ο πρώην αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών εξέφρασε τις επιφυλάξεις του μετά τη συνάντηση του Φάμελλου με τον Γιάννη Στουρνάρα, διοικητή της ΤτΕ. Ο Φάμελλος είχε αναφέρει πως «είναι επιτακτική ανάγκη να ενισχυθεί η συμμετοχή του Δημοσίου στους ελεγκτικούς και ρυθμιστικούς φορείς, καθώς και στη μετοχική σύνθεση της Εθνικής Τράπεζας» για την καταπολέμηση της κερδοσκοπίας των τραπεζών.
Ο Αλεξιάδης υπενθύμισε τη θέση του ΣΥΡΙΖΑ περί δημοσίου ελέγχου σε μια συστημική τράπεζα, εξηγώντας ότι αυτό δεν σημαίνει αναγκαστικά τη δημιουργία μιας κρατικά ελεγχόμενης τράπεζας, αλλά την υιοθέτηση ενός μοντέλου διοίκησης που να περιλαμβάνει τη συμμετοχή του Δημοσίου.
Ο σύντροφος Φάμελλος, προτού επικεντρωθεί στον στόχο του ΠΑΣΟΚ για την αποδοχή των πολιτικών του Μητσοτάκη, θα πρέπει πρώτα να ενώσει τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ που στηρίζουν τον Πολάκη (όπως είχε δηλώσει ενθουσιασμένος ο Σφακιανός μετά τις πρόσφατες εκλογές). Μόνο τότε μπορεί να ελπίζει να γίνει ο ηγέτης που θα συγκλίνει όλους τους υπόλοιπους.
