Ο αγώνας για την προεδρία της Δημοκρατίας συνεχίζει να είναι πεδίο συγκρούσεων και συμφωνιών. Από τη μία πλευρά, το ερώτημα παραμένει: θα τηρηθεί το έθιμο που θέλει τον εκλεκτό της κυβέρνησης να μην έχει άμεσες ιδεολογικές ρίζες στο κυβερνών κόμμα; Ή μήπως θα υπάρξει μια ανατροπή στην προσέγγιση;
Το πολιτικό κλίμα είναι γεμάτο προσμονή και ερωτήματα για τις εξελίξεις που θα σηματοδοτήσει η εκλογή Προεδρίας. Παρόλο που οι εκλογές δεν είναι ορατές στον ορίζοντα, οι συζητήσεις και οι φήμες κυκλοφορούν ασταμάτητα. Το Μέγαρο Μαξίμου προσεγγίζει τις πιθανές επιλογές του με προσοχή, ενώ τα κόμματα ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ περιμένουν τις εξελίξεις με ενδιαφέρον.
Όμως, δεν περιμένουν απλώς την πρόταση της κυβέρνησης—αυτή είναι η κεντρική μας ερώτηση. Και οι δύο πλευρές έχουν στο μυαλό τους πώς θα αξιοποιήσουν την πολιτική αντιπαράθεση που έρχεται. Αν και ίσως δε το παραδέχονται δημόσια, η στρατηγική τους είναι κρίσιμη.
Πλέον η ονοματολογία για την Προεδρία έχει μπει στο προσκήνιο με τις δημοσκοπήσεις να είναι πιο διάφανες από ποτέ. Μάλλον υπενθυμίζουν ότι σιγά σιγά η ημερομηνία αυτή πλησιάζει—ο Δεκέμβρης έρχεται στο τέλος του και ο Γενάρης θα είναι καθοριστικός.
Η δήλωση του Κυριάκου Μητσοτάκη ότι θα αποκαλύψει τις προθέσεις του στις αρχές του 2025 προκαλεί ακόμα περισσότερη αγωνία. Ο Κώστας Καραμανλής, παρά την αρχική άρνησή του, δείχνει να διατηρεί τη δημοφιλία του, ενώ τα ποσοστά της νυν Προεδρού, Κατερίνας Σακελλαροπούλου, είναι επίσης ψηλά. Αυτή η κατάσταση ενδέχεται να προκαλέσει αλλαγές, ειδικά από κόμματα που αναζητούν νέες ηγεσίες.
Οι θέσεις των Κεντροαριστερών δυνάμεων είναι σαφείς. Στο ΠΑΣΟΚ, ο Νίκος Ανδρουλάκης περιμένει με το βλέμμα στραμμένο στην ανακοίνωση του Πρωθυπουργού και θα αποφασίσει με βάση την πρόταση που θα γίνει. Η αποδοχή μιας υποψηφιότητας θα εξαρτηθεί από το αν αυτή πληροί τα κριτήρια του κόμματος, χωρίς ωστόσο να επιθυμούν δημόσιες συζητήσεις πριν από την τελική πρόταση.
Στο ΣΥΡΙΖΑ, η κατάσταση είναι πιο περίπλοκη. Ο Σωκράτης Φάμελλος έχει διευκρινίσει ότι το κόμμα του δεν προτίθεται να εμπλακεί σε ονοματολογία, εστιάζοντας περισσότερο από ποτέ στη συνεννόηση των προοδευτικών δυνάμεων. Ακόμη και αν οι προτάσεις επηρεάσουν την κεντρική πολιτική στρατηγική, είναι πιθανόν να δυσκολευτούν να συμφωνήσουν με κυβερνητικές επιλογές, αναζητώντας παράλληλα στήριξη από την ευρύτερη αριστερά.
