Πέντε γενιές κτηνοτρόφων αφιερώνουν τη ζωή τους στη βόσκηση προβάτων στα καταπράσινα χαρτογραφημένα βοσκοτόπια της Βόρειας Νήσου στη Νέα Ζηλανδία. Ωστόσο, σύμφωνα με ρεπορτάζ των Times του Λονδίνου, αυτη η παραδοσιακή δραστηριότητα εμπλέκεται σε δυσκολίες τα τελευταία χρόνια που απειλούν την επιβίωση αυτών των οικογενειών.
Προτού αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις της σύγχρονης εποχής, οι κτηνοτρόφοι απολάμβαναν τις πλούσιες βόσκες τους. Όμως, σήμερα, κάποιοι έχουν αναγκαστεί να κλείσουν τις φάρμες τους, ενώ άλλοι εκφράζουν έντονη απογοήτευση για την κερδοφορία της σημαντικής αυτής εξαγωγικής δραστηριότητας, η οποία ιστορικά έφερε αρνί στους τραπέζια σχεδόν σε κάθε γωνιά του κόσμου από το 1882, όταν αναδείχθηκε η πρώτη επιτυχημένη αποστολή κατεψυγμένων αρνιών από τη Νέα Ζηλανδία στο Λονδίνο.
Η γη που κάποτε ήταν αφιερωμένη στη βόσκηση των προβάτων, πλέον μετατρέπεται σε πιο επικερδείς δραστηριότητες όπως η γαλακτοκομία, η δασοκομία και η καλλιέργεια ιδιαίτερων προϊόντων, όπως ακτινίδια και αβοκάντο. Έτσι, η αναλογία προβάτων προς τους Νεοζηλανδούς έχει μειωθεί δραστικά, με μόλις τέσσερα πρόβατα ανά άτομο σήμερα – η χαμηλότερη αναλογία από την έναρξη των επίσημων καταγραφών πριν 170 χρόνια.
Στη Νέα Ζηλανδία με πληθυσμό 5,3 εκατομμυρίων κατοίκων, τα αποθέματα προβάτων παραμένουν επαρκή, αλλά είναι πολύ λιγότερα σε σχέση με τις δόξες του 1982, όταν υπήρχαν 70 εκατομμύρια πρόβατα, δηλαδή 22 ανά κάτοικο. Η πτώση αυτή άρχισε με την κατάργηση επιδοτήσεων στα τέλη της δεκαετίας του 1980 και επιταχύνθηκε στα τελευταία χρόνια.
Πέρα από τη μείωση των κοπαδιών, η διεθνής τιμή του μαλλιού έχει υποστεί σοβαρή πτώση λόγω της στροφής προς τα συνθετικά υφάσματα, με τις μέσες τιμές εξαγωγών να έχουν σχεδόν μισοκοπεί από το 2013 μέχρι το 2021. Πλέον, οι μεγάλοι κτηνοτρόφοι πληρώνουν περίπου 44.000 ευρώ τον χρόνο για το κούρεμα των αμνών, λαμβάνοντας πίσω μόνο τη μισή αξία από την πώληση του μαλλιού.
Αξιοσημείωτο είναι ότι οι αυξανόμενοι κόστος ζωοτροφών, λιπασμάτων και εργασίας ενισχύθηκαν από την πανδημία και την επιρροή της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία. Τον Σεπτέμβριο του 2023, η τιμή του αρνιού Νέας Ζηλανδίας έπεσε σε ιστορικό χαμηλό προτού ανακάμψει, παρά τον σφοδρό ανταγωνισμό από άλλες χώρες εξαγωγής, όπως η Αυστραλία και η Νότια Αμερική.
Η στροφή σε πιο οικονομικά προσιτές πηγές πρωτεϊνών όπως το κοτόπουλο επηρεάζει επίσης τη ζήτηση αρνιού, ιδιαίτερα σε ευρωπαϊκές χώρες και στη Βρετανία, παρά τη συνεχιζόμενη αύξηση της κατανάλωσης των κινέζων. Η κακοκαιρία, με ιδιαίτερη δράση στην περιοχή της Νότιας Νήσου, έχει συμβάλει στη μείωση των κοπαδιών κατά δύο εκατομμύρια μέσα σε μόλις δύο χρόνια.
Οι κτηνοτρόφοι σ’ αυτές τις περιοχές υποφέρουν από ακραίες καιρικές συνθήκες, όπως ξηρασίες και χιονοθύελλες, που οδήγησαν σε σημαντική μείωση της παραγωγής και της αναπαραγωγής των προβάτων. Παρά τις προκλήσεις, τα αρνιά παραμένουν το δεύτερο σημαντικότερο εξαγώγιμο προϊόν της Νέας Ζηλανδίας μετά το γάλα, αν και με την πτώση του αριθμού των προβάτων, η Αυστραλία συναντάται να την ξεπερνά ως ανταγωνίστρια στον τομέα αυτό.
Στη Νέα Ζηλανδία, η κτηνοτροφία έχει ιστορικά συνδεθεί με την οικονομία της, και οι δύο χώρες, Αυστραλία και Νέα Ζηλανδία, είναι οι κορυφαίοι εξαγωγείς κρέατος προβάτου, ελέγχοντας το 70% της παγκόσμιας αγοράς. Η Αυστραλία σημείωσε αύξηση στο πληθυσμό προβάτων της, ενώ οι Νεοζηλανδοί κτηνοτρόφοι, τουλάχιστον, γλίτωσαν από τον πρώτο παγκοσμίως «φόρο ρεψίματος» για τις εκπομπές μεθανίου που σκεφτόταν να εφαρμοστεί φέτος, αλλά τελικά αναστάληκε από την πρόσφατη κυβέρνηση.
