Κουόκα, νάμπατ, πυγμαίοι οπόσουμ, κοάλα, μπίλμπι, θαλάσσιοι λέοντες, μαύρα κοκατού… Αυτά και άλλα 92 απειλούμενα είδη της άγριας πανίδας βρίσκονται στο επίκεντρο μιας φιλόδοξης προσπάθειας της αυστραλιανής κυβέρνησης για να αποτραπεί η εξαφάνισή τους.
Η Αυστραλία έχει βιώσει την απώλεια περισσότερων από 100 ενδημικών ειδών τα τελευταία 300 χρόνια, καθιστώντας την προστασία της βιοποικιλότητας και τη διατήρηση των απειλούμενων ειδών ζήτημα υψίστης σημασίας.
Αλλά πόσο ακριβώς θα κοστίσει αυτή η γιγαντιαία προσπάθεια; Μια πρόσφατη μελέτη που δημοσιεύθηκε στο Proceedings of the National Academy of Sciences (PNAS) εκτιμά ότι το κόστος θα φτάσει τα 9,74 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως για τα επόμενα 30 χρόνια, ποσό που αντιστοιχεί περίπου στο 1% του αυστραλιανού ΑΕΠ, σύμφωνα με τους ερευνητές.
Η έρευνα, υπό την καθοδήγηση του Κέντρου Πλανητικής Υγείας και Ασφάλειας Τροφίμων του Πανεπιστημίου Griffith, σε συνεργασία με το WWF-Αυστραλίας και το Πανεπιστήμιο του Queensland, υπογραμμίζει την επείγουσα ανάγκη για σημαντική οικονομική ενίσχυση. Οι πόροι θα κατευθυνθούν στην αντιμετώπιση της συρρίκνωσης των οικοτόπων, την προστασία των ζώων από χωροκατακτητικά είδη, την καταπολέμηση ασθενειών και τον μετριασμό των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής.
Οι ερευνητές επισημαίνουν ότι, αν και πολλές χώρες έχουν θέσει φιλόδοξους στόχους για τη διατήρηση της βιοποικιλότητας, σπάνια υπάρχει η ανάλογη οικονομική δέσμευση για την υλοποίησή τους.
Εφαρμόζοντας εξειδικευμένα μοντέλα κόστους, η ομάδα μπόρεσε να υπολογίσει τις απαραίτητες επενδύσεις στα 9,74 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως. Ωστόσο, τονίζουν ότι η προσπάθεια για την αφαίρεση των ειδών από τον κατάλογο των απειλούμενων ειδών θα απαιτούσε ακόμη μεγαλύτερα κονδύλια. Δυστυχώς, για 16 από αυτά τα είδη, ακόμη και οι πιο γενναιόδωρες επενδύσεις ίσως να μην είναι αρκετές για να αλλάξουν την κατηγοριοποίησή τους, λόγω της σημαντικής μείωσης των πληθυσμών τους και των συνεχιζόμενων απειλών που αντιμετωπίζουν.
Παρόλα αυτά, η εφαρμογή αποτελεσματικών στρατηγικών διατήρησης θα μπορούσε να αποδειχθεί σωτήρια για πάνω από το 43% του συνόλου των χερσαίων απειλούμενων ειδών που περιλαμβάνονται στον εθνικό κατάλογο. Επομένως, η εξασφάλιση επαρκούς χρηματοδότησης είναι ζωτικής σημασίας για την υλοποίηση των κυβερνητικών δεσμεύσεων για την προστασία της άγριας ζωής.
«Η έρευνά μας υιοθετεί μια πρωτοποριακή προσέγγιση, χρησιμοποιώντας υπάρχοντα μοντέλα κόστους για να παρέχει μια αξιόπιστη εκτίμηση του κόστους για την αναχαίτιση των εξαφανίσεων μεταξύ των απειλούμενων ειδών προτεραιότητας στην Αυστραλία. Διαπιστώνουμε ότι η αντιμετώπιση των αναγκών συγκεκριμένων ειδών θα μπορούσε να ωφελήσει σημαντικά έναν ευρύτερο κύκλο απειλούμενων ειδών, αλλά το κόστος είναι σημαντικό. Η εκτίμησή μας έρχεται σε αντίθεση με προηγούμενες εκτιμήσεις κόστους, γεγονός που υπογραμμίζει την ανάγκη για επικαιροποιημένο οικονομικό σχεδιασμό αλλά και ουσιαστική συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα για την αποτελεσματική επίτευξη των στόχων διατήρησης», αναφέρει η έκθεση.
Η επικεφαλής συντάκτρια, Μισέλ Γουάρντ, εξηγεί ότι το εκτιμώμενο κόστος έχει τη δυνατότητα να αποτρέψει την επικείμενη εξαφάνιση πολλών απειλούμενων ειδών. Ωστόσο, στην περίπτωση ορισμένων ειδών βατράχων, αυτό μπορεί να μην είναι εφικτό, λόγω των καταστροφικών επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής, που έχουν οδηγήσει σε δραματική μείωση των πληθυσμών τους.
Η Ρομόλα Στιούαρτ, Επικεφαλής Αξιολόγησης και Επιστήμης του WWF-Αυστραλίας και συν-συγγραφέας της μελέτης, τονίζει ότι η εργασία αυτή αναδεικνύει το πραγματικό τίμημα των αναποτελεσματικών νόμων και της ανεπαρκούς χρηματοδότησης για την προστασία της φύσης και της άγριας πανίδας.
«Ο συνεχώς αυξανόμενος κατάλογος των απειλούμενων ειδών στην Αυστραλία είναι το άμεσο αποτέλεσμα δεκαετιών περιορισμένων δαπανών. Η αντιστροφή αυτής της τραγικής κατάστασης απαιτεί σημαντική αύξηση των δράσεων και των επενδύσεων. Αυτό είναι απολύτως εφικτό για μια πλούσια χώρα όπως η Αυστραλία», υπογραμμίζει η Στιούαρτ.
Προειδοποιεί ότι, εάν αυτό το σχέδιο αποτύχει, οι συνέπειες θα είναι οδυνηρές όχι μόνο για την άγρια ζωή, αλλά και για την οικονομία και το περιβάλλον, καθώς ακόμη περισσότερα είδη θα οδηγηθούν σιωπηλά προς την εξαφάνιση.
