Η κατάσταση στη Γαλλία γύρω από τη δημοσιονομική πολιτική δεν φαίνεται να αλλάζει άμεσα, γεγονός που εντείνει τους κινδύνους για την αγορά ομολόγων της, υποστηρίζει η Capital Economics. Παρόλο που η δυναμική του δημόσιου χρέους της Γαλλίας δεν συγκρίνεται άμεσα με τη δραματική κατάσταση της Ελλάδας τη δεκαετία του 2010, μια ενδεχόμενη κρίση δημόσιου χρέους στο Παρίσι θα μπορούσε να προκαλέσει επιπτώσεις σε ολόκληρη την ευρωζώνη.
Πολλοί πελάτες του οίκου αναρωτιούνται για τη σύγκριση της νυν δημοσιονομικής κατάστασης της Γαλλίας με εκείνη της Ελλάδας πριν από δέκα χρόνια. Ο Γάλλος υπουργός Οικονομίας αναγκάστηκε να καθησυχάσει τον κόσμο, διαψεύδοντας την αντίληψη ότι η Γαλλία μπορεί να γίνει η “νέα Ελλάδα”. Η Capital Economics αποφάσισε, έτσι, να εξετάσει τις ομοιότητες και τις διαφορές μεταξύ των δύο περιπτώσεων.
Από πολλές απόψεις, η εικόνα της Γαλλίας φαίνεται λιγότερο ανησυχητική από αυτήν της Ελλάδας πριν από 15 χρόνια. Αξιοσημείωτο είναι ότι το δημόσιο χρέος της Ελλάδας το 2009 δεν διαφέρει σημαντικά από το σημερινό χρέος της Γαλλίας, ωστόσο το έλλειμμα στη χώρα της Μεσόγειου ήταν κατά πολύ υψηλότερο, αγγίζοντας σχεδόν το 15% του ΑΕΠ, σε αντίθεση με το 6% της Γαλλίας. Επίσης, οι προοπτικές ανάπτυξης για την Ελλάδα την εποχή εκείνη ήταν πολύ πιο ανησυχητικές. Για την ακρίβεια, η Ελλάδα αναγκάστηκε να μειώσει το πρωτογενές της ισοζύγιο κατά ένα εντυπωσιακό 14% του ΑΕΠ μέσα σε τέσσερα χρόνια (2013-2016), ενώ η Capital Economics εκτιμά ότι η Γαλλία χρειάζεται μια “μόνο” προσαρμογή της τάξης του 3% για να διασφαλίσει τη σταθερότητα του δείκτη χρέους της.
Επιπλέον, οι αλλαγές στην αρχιτεκτονική του ενιαίου νομίσματος από την αρχή της δεκαετίας του 2010 δημιουργούν έναν πιο ασφαλή διάδρομο για τη Γαλλία. Μπορεί οι λεπτομέρειες να είναι περίπλοκες, αλλά η βασική αλλαγή είναι απλή. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) έχει πλέον τα απαραίτητα εργαλεία και την εντολή για να στηρίξει τη Γαλλία σε περίπτωση δυσκολιών και να περιορίσει τη μετάδοση των προβλημάτων. Προγράμματα όπως η ποσοτική χαλάρωση (QE) και τα εργαλεία TPI είναι σχεδιασμένα για την αγορά κρατικών ομολόγων, με σκοπό τη διατήρηση των επιτοκίων χαμηλών.
Υπάρχει επίσης μεγαλύτερη σταθερότητα σχετικά με την πολιτική στήριξη της Γαλλίας στην Ευρωζώνη σε σύγκριση με την Ελλάδα. Στις αρχές της δεκαετίας του 2010, υπήρχε ανασφάλεια ως προς το αν άλλες χώρες της ΕΕ θα στήριζαν την Ελλάδα για να παραμείνει στο ευρώ. Αντίθετα, η ΕΕ έχει δηλώσει ότι θα κάνει “ό,τι χρειάζεται” για να στηρίξει τη Γαλλία, ως ιδρυτικό μέλος και δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία. Όπως αναφέρει και η Capital Economics, “η Γαλλία είναι… Γαλλία!”
Αν και αυτά τα θετικά σημάδια επιμένουν, η Γαλλία μπορεί να αντιμετωπίσει μια νέα κρίση χρέους, καθώς οι πολιτικές της δεν φαίνεται να δίνουν καμία κυβέρνηση την ικανότητα να μειώσει το έλλειμμα. Η Εθνοσυνέλευση είναι κατακερματισμένη, με κανένα κόμμα να μην έχει τη δυνατότητα να συγκροτήσει πλειοψηφία και να υποστηρίξει τη μείωση του ελλείμματος. Προβληματικές προσπάθειες, όπως οι περικοπές στο κρατικό συνταξιοδοτικό σύστημα, έχουν προκαλέσει έντονες αντιδράσεις από πολίτες. Ακόμη, δύο από τις τρεις κύριες πολιτικές ομάδες που συμμετείχαν στις τελευταίες εκλογές υποστήριξαν μια χαλάρωση της δημοσιονομικής πολιτικής.
Η Capital Economics αναδεικνύει και τον κίνδυνο ο επόμενος Πρόεδρος να μην είναι τόσο προσηλωμένος στη συνεργασία με την ΕΕ όσο ο Μακρόν. Δεδομένης της ανόδου του ακροδεξιού κόμματος RN, η Γαλλία μπορεί να βρεθεί σε ακόμα πιο δύσκολη θέση, ενώ υπάρχει κίνδυνος να υπονομευτούν οι αυστηροί δημοσιονομικοί κανόνες της ΕΕ.
Αν παρουσιαστεί μια σοβαρή κρίση δημόσιου χρέους στην Γαλλία, με το spread να εκτοξευθεί στις 200 μονάδες βάσης ή και παραπάνω, χωρίς δείγματα σταθεροποίησης, θα προκύψουν τεράστιοι κίνδυνοι για την ευρωζώνη, θέτοντας ζητήματα που καλούνται να απαντηθούν για το μέλλον της. Η ΕΚΤ θα χρειαστεί να περιορίσει τη μετάδοση της κρίσης μέσω του TPI. Ταυτόχρονα, η Γαλλία θα πρέπει να διερευνήσει πηγές στήριξης, η μορφή της οποίας μπορεί να κυμαίνεται από ειδικές εξαιρέσεις στους δημοσιονομικούς κανόνες μέχρι και κοινούς δανεισμούς σε επίπεδο ΕΕ, με αντάλλαγμα της δημοσιονομικής εξυγίανσης. Μια τέτοια κατάσταση θα αποτελούσε σημαντική διαφοροποίηση από την ελληνική κρίση, ωστόσο θα επαναφέρει σε άμεσες συζητήσεις ερωτήματα που αφορούν την ευρωζώνη.
