Οι εργαζόμενοι στην εφημερίδα «Η Αυγή» και στον ραδιοφωνικό σταθμό «Στο Κόκκινο 105.5» βρίσκονται για μήνες σε ένα καθεστώς οικονομικής αβεβαιότητας, με τις καθυστερήσεις στην καταβολή των δεδουλευμένων να φτάνουν τους τέσσερις μήνες. Αυτή η κατάσταση, που περιγράφεται από τους ίδιους ως «16 μήνες ομηρίας», αναδεικνύει τις ευρύτερες προκλήσεις για την επιβίωση ιστορικών μέσων ενημέρωσης στην Ελλάδα, ειδικά όσα συνδέονται κομματικά.
Η Χρόνια Οικονομική Λαίλαπα και οι Απλήρωτοι Εργαζόμενοι
Οι εργαζόμενοι των δύο μέσων, που ανήκουν στην ιδιοκτησία του ΣΥΡΙΖΑ, πραγματοποίησαν συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από τα γραφεία του κόμματος στην πλατεία Κουμουνδούρου. Κρατώντας πανό με το σύνθημα «Δώστε τώρα τα δεδουλευμένα – Αγώνας για δουλειά και αξιοπρέπεια», επισήμαναν την αδυναμία τους να ανταπεξέλθουν στις βασικές βιοτικές τους ανάγκες λόγω της παρατεταμένης καθυστέρησης των πληρωμών.
Σύμφωνα με τον Διονύση Ελευθεράτο, δημοσιογράφο στον ρ/σ «Στο Κόκκινο» και εκπρόσωπο των εργαζομένων, οι συνολικές ανεξόφλητες αποδοχές αγγίζουν τους τέσσερις μήνες. «Εμείς, όπως και οι συνάδελφοι της Αυγής και του site της Αυγής, είμαστε απλήρωτοι αθροιστικά τέσσερις μήνες», δήλωσε χαρακτηριστικά, υπογραμμίζοντας την ανασφάλεια που βιώνουν.
Συνάντηση με την Ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ: Ελπίδες και Αδιέξοδα
Μετά από πρόταση της Αναπληρώτριας Γραμματέα της Κεντρικής Επιτροπής, Αναστασίας Σαπουνά, εκπρόσωποι των εργαζομένων συναντήθηκαν με στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Η απάντηση που έλαβαν, όπως μεταδόθηκε από τον κ. Ελευθεράτο, ήταν πως η ηγεσία του κόμματος θεωρεί «ειλημμένη απόφαση να κρατηθούν τα μέσα ζωντανά». Ωστόσο, η υλοποίηση αυτής της δέσμευσης εξαρτάται άμεσα από την εκταμίευση της κρατικής επιχορήγησης προς το κόμμα. Αυτό σημαίνει ότι, στην ουσία, η επίλυση του προβλήματος των εργαζομένων είναι προσδεδεμένη σε μη κομματικές διαδικασίες χρηματοδότησης.
Ανάλυση: Η αναμονή της κρατικής επιχορήγησης ως μοναδική λύση για την αντιμετώπιση των χρεών προς τους εργαζόμενους υποδηλώνει μια χρόνια έλλειψη βιώσιμου οικονομικού μοντέλου για τα κομματικά μέσα ενημέρωσης στην Ελλάδα. Η εξάρτηση από την κρατική χρηματοδότηση, αν και νόμιμη, θέτει ερωτήματα για την αυτονομία και την οικονομική τους ανθεκτικότητα σε περιόδους κρίσης ή πολιτικών ανακατατάξεων.
Το Μέλλον της «Αυγής»: Σκοτεινό ή Ανοιχτό;
Ο Νίκος Κυριακίδης, δημοσιογράφος στην «Αυγή» από το 1985, εξέφρασε την αγωνία του για το μέλλον της εφημερίδας. Τόνισε την ιστορική της διαδρομή, σημειώνοντας ότι εκδίδεται αδιαλείπτως από το 1952, με εξαίρεση τα χρόνια της δικτατορίας. Η σημερινή κατάσταση χαρακτηρίζεται από τον ίδιο ως «πρωτόγνωρη», με την εφημερίδα «ουσιαστικά κλειστή» και το μέλλον της «εντελώς σκοτεινό».
Σημεία που αναδείχθηκαν από τις δηλώσεις:
- Η «Αυγή» αποτελεί ένα ιστορικό μέσο, συνδεδεμένο με την αριστερή παράταξη και την πολιτική ζωή του τόπου.
- Η εφημερίδα έχει λειτουργήσει ως «βήμα για έκφραση σε ανθρώπους, σε άτομα, σε συλλογικότητες», διατηρώντας έναν συγκεκριμένο χαρακτήρα στον ελληνικό Τύπο.
- Η τρέχουσα κατάσταση θέτει σε κίνδυνο όχι μόνο τις θέσεις εργασίας, αλλά και την πολυφωνία στο εγχώριο δημοσιογραφικό τοπίο.
Ευρύτερες Επιπτώσεις και Συγκρίσεις
Ανάλυση: Η κρίση στην «Αυγή» και «Στο Κόκκινο» δεν είναι ένα μεμονωμένο περιστατικό. Τα τελευταία χρόνια, πολλά παραδοσιακά μέσα ενημέρωσης στην Ελλάδα αντιμετωπίζουν σοβαρά οικονομικά προβλήματα, λόγω της μετατόπισης του αναγνωστικού κοινού στο διαδίκτυο, της μείωσης των διαφημιστικών εσόδων και των δομικών αδυναμιών. Η περίπτωση των κομματικών μέσων, ωστόσο, παρουσιάζει επιπλέον πολυπλοκότητα, καθώς η βιωσιμότητά τους συνδέεται συχνά με την πορεία του κόμματος στο οποίο ανήκουν και την ικανότητά τους να εξασφαλίζουν σταθερή χρηματοδότηση, πέραν των κρατικών επιδοτήσεων. Η απουσία ενός ξεκάθαρου επιχειρηματικού πλάνου μπορεί να οδηγήσει σε επαναλαμβανόμενες κρίσεις, θέτοντας σε διαρκή ομηρία τους εργαζόμενους και διακινδυνεύοντας την ύπαρξη των ιστορικών αυτών εκδόσεων.
Συμπερασματικά, η κατάσταση στην «Αυγή» και «Στο Κόκκινο» δεν είναι απλώς ένα εργασιακό ζήτημα, αλλά μια αντανάκλαση των ευρύτερων προκλήσεων που αντιμετωπίζει ο ελληνικός Τύπος, ειδικά σε σχέση με την επιβίωση των παραδοσιακών εντύπων και την διατήρηση της πολυφωνίας σε ένα διαρκώς μεταβαλλόμενο μιντιακό περιβάλλον.
