Δύο νεαρές, ταλαντούχες απόφοιτες Δραματικής Σχολής, η Δανάη Καρούμπη και η Ανθή Κολέση, τολμούν να ανεβάσουν μια από τις πιο εμβληματικές νουβέλες του Ντοστογιέφσκι, «Η Ήμερη», σε μια παράσταση που αναμένεται να συζητηθεί.
«Η Ήμερη»: Η τολμηρή μεταφορά του Ντοστογιέφσκι από δύο νέες καλλιτέχνιδες
Η Δανάη Καρούμπη και η Ανθή Κολέση, έχοντας μόλις ολοκληρώσει τις σπουδές τους στη Δραματική Σχολή, αναλαμβάνουν ένα απαιτητικό εγχείρημα: να μεταφέρουν στη σκηνή την αριστουργηματική νουβέλα του Φιόντορ Ντοστογιέφσκι, «Η Ήμερη». Η επιλογή αυτή, όπως τονίζουν οι ίδιες, δεν ήταν τυχαία, αλλά αποτέλεσμα μιας βαθιάς σύνδεσης με το κείμενο.
Οι δύο νέες καλλιτέχνιδες είχαν την πολύτιμη ευκαιρία να εμπιστευθεί η Ειρήνη Λεβίδη τη μετάφραση του Λευτέρη Βογιατζή, η οποία είχε χρησιμοποιηθεί στην ιστορική παράσταση «Η Ήμερη». Η πρώτη τους επαφή με το έργο πραγματοποιήθηκε μέσω της Εύης Σαουλίδου, καθηγήτριάς τους στη σχολή, η οποία όχι μόνο τους μετέδωσε την αγάπη της για τη νουβέλα, αλλά και την πολύτιμη εμπειρία της από τη συνεργασία της με τον αείμνηστο θεατράνθρωπο Λευτέρη Βογιατζή. Αξίζει να σημειωθεί ότι τη μουσική επένδυση της παράστασης υπογράφει ο The Boy, ο οποίος υπήρξε επίσης δάσκαλός τους στη σχολή.
Σε μια πρόσφατη συζήτηση, η Δανάη και η Ανθή προσέφεραν μια πρώτη γεύση από την πολυαναμενόμενη παράσταση, η οποία θα φιλοξενηθεί για οκτώ μοναδικές παραστάσεις στο Θέατρο Σφενδόνη.
Η «Ήμερη» στα χέρια τους: Μια ιστορία αναζήτησης και ανακάλυψης
– Πώς έφτασε στα χέρια σας η «Ήμερη» και ειδικότερα η συγκεκριμένη μετάφραση του Λευτέρη Βογιατζή;
Ανθή: «Πριν από περίπου ένα χρόνο, είχαμε αποκτήσει τη συνήθεια να συναντιόμαστε και να μιλάμε για τα βιβλία που διαβάζαμε. Μέσα από αυτή τη διαδικασία ανακαλύψαμε αυτό το κείμενο και νιώσαμε την ανάγκη να το μετουσιώσουμε σε κάτι περισσότερο, να το ανεβάσουμε στη σκηνή.»
Δανάη: «Η πρώτη μας επαφή έγινε μέσω της έκδοσης «Μια Γλυκιά Γυναίκα» (μτφρ. Ά. Αλεξάνδρου, εκδ. Γκοβόστη). Αρχικά, μια φίλη μάς πρότεινε να διαβάσουμε «Το Όνειρο ενός Γελοίου», το οποίο περιλαμβάνεται στην ίδια έκδοση. Όταν διάβασα το οπισθόφυλλο του βιβλίου, το οποίο αναφερόταν στην «Ήμερη», μαγεύτηκα αμέσως. Ξεκινήσαμε να διαβάζουμε και να συζητάμε την ιστορία. Όταν αποφασίσαμε να το δουλέψουμε θεατρικά, αναζητήσαμε άλλες μεταφράσεις. Τότε η δασκάλα μας, η Εύη Σαουλίδου, μας δάνεισε το βιβλίο της με το κείμενο από την παράσταση του Λευτέρη Βογιατζή. Πιστεύω πολύ σε αυτές τις συμπτώσεις, και το γεγονός ότι αυτό το βιβλίο πέρασε από χέρι σε χέρι, το εμπιστεύτηκα απόλυτα.»
Ανθή: «Βρήκαμε, επίσης, μια μετάφραση με τίτλο «Αινιγματική Αυτοκτονία» (εκδ. Ηριδανός) και μια αγγλική. Δουλεύουμε παράλληλα με όλες τις μεταφράσεις, ώστε να κατανοήσουμε το έργο σε όλες του τις πτυχές, κάτι που αποδεικνύεται πολύτιμο ιδίως όταν βρισκόμαστε σε νοηματικά αδιέξοδα.»
Δανάη: «Η μετάφραση του Λευτέρη Βογιατζή έχει κάτι το «θεατρικό», έναν λόγο που από μόνος του σε παρασύρει και σε καλεί συνεχώς μπροστά.»
Ανθή: «Επικοινωνήσαμε με την κυρία Λεβίδη, η οποία μας εμπιστεύτηκε τη μετάφραση, και την ευχαριστούμε θερμά για αυτό!»
Το Θέατρο ως Πάθος και Kαθημερινότητα
Ανθή: «Το θέατρο ήταν κάτι που ήθελα από μικρή ηλικία. Ο πατέρας μου ήταν δικηγόρος, αλλά έκανε και θέατρο. Από τότε που τον θυμάμαι, συμμετείχε σε διάφορες ομάδες. Ως παιδί, πίστευα ότι όλοι οι άνθρωποι κάνουν μια δουλειά και παράλληλα παίζουν θέατρο. Βέβαια, αυτό με τη δεύτερη δουλειά αποδείχτηκε τελικά αλήθεια! (γελάει). Κάποια στιγμή, λοιπόν, συνειδητοποίησα ότι αυτό το «θα» έπρεπε να γίνει πραγματικότητα. Έτσι μπήκα στη σχολή, αν και πιστεύω πως έχω ακόμη δρόμο μπροστά μου.»
Δανάη: «Δεν ήταν κάτι που μου είχε περάσει ποτέ από το μυαλό. Πίστευα ότι θα γίνω φιλόλογος. Σε μια περίοδο που αποφάσισα να αντιμετωπίσω τη συστολή μου, επέλεξα να παρακολουθήσω ένα σεμινάριο. Από την πρώτη στιγμή κατάλαβα ότι αυτό ήθελα να κάνω στη ζωή μου, και από τότε προσπαθώ.»
Τι δίνει χαρά και τι δυσκολίες στην καθημερινότητα
– Τι σας κάνει να χαμογελάτε και τι δυσκολεύει την καθημερινότητά σας;
Ανθή: «Η αφοσίωση των φίλων μου σε αυτό που προσπαθούμε και η εμπιστοσύνη που μου δείχνουν. Με συγκινεί βαθύτατα και είμαι ευγνώμων στον καθένα τους ξεχωριστά. Χωρίς αυτούς, δεν μπορώ να φανταστώ την «Ήμερη». Με δυσκολεύει ο ρυθμός αυτής της πόλης, της Αθήνας.»
Δανάη: «Η απάντηση είναι κοινή. Ο γιος μου! Είναι δεκατριών μηνών.»
Λίγα λόγια για την υπόθεση της παράστασης:
Ένας άνδρας, βυθισμένος στην απόγνωση, προσπαθεί μέσα από έναν καταιγιστικό μονόλογο σε πρώτο πρόσωπο, να ξετυλίξει το κουβάρι των αναμνήσεών του. Η γυναίκα του μόλις έχει δώσει τέλος στη ζωή της. Στο μυαλό του σαραντάχρονου ήρωα, οι σκέψεις εναλλάσσονται με πυρετώδη ρυθμό, ενώ ένα βασανιστικό ερώτημα τον στοιχειώνει: «Γιατί;».
Η λογική συγχέεται με το συναίσθημα, και αυτός πασχίζει να κατανοήσει τι δεν λειτούργησε στο αρχικό του σχέδιο: παντρεύτηκε μια δεκαεξάχρονη κοπέλα, απλή, ήρεμη και ευγενική, με σκοπό να τη μεταμορφώσει στην ιδανική σύζυγο, σύντροφο της ζωής του. Ωστόσο, σύντομα το σχέδιο καταρρέει και ο γάμος οδηγείται στη διάλυση. Όταν πλέον είναι αργά, ο άνδρας αναρωτιέται:
«Δύο τη νύχτα. Τα μποτινάκια της εκεί, πλάι στο κρεβάτι, λες και την περιμένουν… Όχι, σοβαρά, αύριο όταν την πάρουν, τι θ’ απογίνω;».
Συντελεστές:
Μετάφραση: Λευτέρης Βογιατζής
Σκηνοθεσία: Δανάη Καρούμπη, Ανθή Κολέση
Πρωτότυπη μουσική σύνθεση: The Boy
Φωτογραφίες: Karol Jarek
Επικοινωνία: Γιώτα Δημητριάδη
Παίζουν: Μάρω Γκόρτσου, Δανάη Καρούμπη, Ανθή Κολέση, Νικηφόρος Κουγιουμτζόγλου, Λεωνίδας Μπακάλης, Γιώργος Μπουφίδης
Πρεμιέρα: 27 Οκτωβρίου
Για 6 παραστάσεις κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00
Διάρκεια: 105 λεπτά
Προπώληση: More.com
Θέατρο Σφενδόνη: Μακρή 4, Αθήνα 117 42 (πλησίον του Σταθμού μετρό Ακρόπολης)
