Ο κόσμος του θεάματος και της μουσικής βιομηχανίας στην Ελλάδα δοκιμάζεται συχνά από δυναμικές συνεργασίες και αιφνίδιες ρήξεις, αναδεικνύοντας τη λεπτή ισορροπία μεταξύ καλλιτεχνικής δημιουργίας, επαγγελματικών σχέσεων και οικονομικών προσδοκιών. Ο χορογράφος Τάσος Ξιαρχό, μια αναγνωρίσιμη μορφή του χώρου, έρχεται στο προσκήνιο με δηλώσεις που φωτίζουν αυτές τις πτυχές, σχολιάζοντας τις συνεργασίες του με διάσημους καλλιτέχνες, τις πικρίες του, αλλά και την απογοήτευσή του για τα κριτήρια επιλογής στην Eurovision.
Οι Δυναμικές των Συνεργασιών: Ρήξεις και Απογοητεύσεις
Ο Τάσος Ξιαρχό αναφέρθηκε εκτενώς στις πρόσφατες εξελίξεις των επαγγελματικών του σχέσεων, δίνοντας μια εικόνα των συχνών μεταβολών που χαρακτηρίζουν τον καλλιτεχνικό χώρο.
* Η απρόσμενη διακοπή με τη Ζόζεφιν: Ο χορογράφος αποκάλυψε την αιφνίδια διακοπή της συνεργασίας του με την τραγουδίστρια Ζόζεφιν. «Έχουμε διακόψει πολλές φορές τη συνεργασία μας. Αυτή την φορά η εταιρία της θέλει να το πάει διαφορετικά για την εμφάνισή της. Ήταν απότομα και ξαφνικά», δήλωσε. Αυτή η εξέλιξη υπογραμμίζει την επιρροή των εταιρειών παραγωγής στις καλλιτεχνικές επιλογές και την ενδεχόμενη αλλαγή στρατηγικής όσον αφορά την εικόνα και τις εμφανίσεις ενός καλλιτέχνη.
* Η πικρία για τη Μαρίνα Σάττι και το “viral” παρελθόν: Ιδιαίτερο βάρος έδωσε ο Ξιαρχό στην «ενόχλησή» του για τη Μαρίνα Σάττι. Ο χορογράφος υποστήριξε ότι η δική του χορογραφία ήταν η πρώτη που έγινε viral για την τραγουδίστρια, πριν ακόμα αυτή γίνει ευρέως γνωστή στο πανελλήνιο. «Μισώ αυτό που έχει δημιουργηθεί σαν συναίσθημα με εμένα και τη Μαρίνα Σάττι. Την χορογράφησα πριν την μάθει όλη η Ελλάδα. Η χορογραφία μου ήταν η πρώτη viral», ανέφερε χαρακτηριστικά στην εκπομπή «Super Κατερίνα».
* Ανάλυση: Η αναφορά του Ξιαρχό αναδεικνύει μια κοινή πρακτική στον χώρο του θεάματος, όπου η αρχική συμβολή συνεργατών μπορεί να μην αναγνωρίζεται επαρκώς καθώς αυξάνεται η φήμη ενός καλλιτέχνη. Το ζήτημα της αναγνώρισης και της επικοινωνίας μεταξύ δημιουργών και ερμηνευτών αποτελεί συχνό σημείο τριβής. Ο ίδιος ένιωσε ότι δεν είχε «καλή επικοινωνία και αντιμετώπιση», ενώ σχολίασε και το ενδεχόμενο οικονομικών εκκρεμοτήτων, δηλώνοντας: «Και σε εμένα έχει συμβεί να χρωστάω λεφτά σε ανθρώπους αλλά κάποια στιγμή τα έχω δώσει».
Eurovision: Κριτήρια Επιλογής και “Δημοσιοϋπαλληλίκι”
Ο Τάσος Ξιαρχό επέκρινε επίσης τα κριτήρια επιλογής για την εκπροσώπηση της Ελλάδας στον διαγωνισμό της Eurovision, εκφράζοντας την απογοήτευσή του που η δική του συμμετοχή δεν επελέγη.
* Αντικειμενικότητα και επιλογές: «Με πείραξε που δεν πέρασε η συμμετοχή μου στη Eurovision γιατί τα πράγματα δεν είναι αντικειμενικά. Επιλέγουμε με γνώμονα συγκεκριμένα πράγματα», είπε ο χορογράφος. Αυτή η δήλωση υποδηλώνει μια διάχυτη αίσθηση στον καλλιτεχνικό κόσμο περί υποκειμενικών και ενδεχομένως μη διαφανών διαδικασιών επιλογής.
* Το “μόνιμο” φαινόμενο Φωκά Ευαγγελινού: Ο Ξιαρχό έκανε σαφή αναφορά στον χορογράφο Φωκά Ευαγγελινό, σχολιάζοντας την επαναλαμβανόμενη παρουσία του στον διαγωνισμό: «Ο Φωκάς Ευαγγελινός πάει κάθε χρόνο. Είναι λίγο σαν δημοσιοϋπαλληλίκι αυτό που κάνει. Είναι κάπως άδικο. Καλλιτεχνικά δεν μου αρέσει καθόλου».
* Σχολιασμός του συντάκτη: Οι δηλώσεις αυτές αναδεικνύουν μια ευρύτερη συζήτηση στον ελληνικό χώρο για τη διαχείριση και την αξιοκρατία στις μεγάλες πολιτιστικές διοργανώσεις. Η εικόνα «μόνιμων» συνεργατών μπορεί να δημιουργήσει την αίσθηση αδικίας σε νέους ή εναλλακτικούς δημιουργούς, περιορίζοντας την ανανέωση και την ποικιλομορφία των προσεγγίσεων. Η κριτική προς τον Φωκά Ευαγγελινό, έναν καταξιωμένο δημιουργό με διεθνή αναγνώριση, αντικατοπτρίζει μια ένταση στον χώρο μεταξύ της καθιερωμένης τάξης και της ανάγκης για φρέσκες ιδέες.
Συμπέρασμα: Η Δύσκολη Πραγματικότητα του Καλλιτεχνικού Επαγγέλματος
Οι τοποθετήσεις του Τάσου Ξιαρχό προσφέρουν ένα παράθυρο στις προκλήσεις και τις αντιθέσεις που αντιμετωπίζουν οι επαγγελματίες του χορού και της μουσικής στην Ελλάδα. Από τις προσωπικές συνεργασίες και τις λεπτές ισορροπίες της αναγνώρισης, μέχρι τα ευρύτερα ζητήματα των επιλογών σε εθνικό επίπεδο για μεγάλες διοργανώσεις, οι δηλώσεις του υπογραμμίζουν την ανάγκη για διαφάνεια, επικοινωνία και αξιοκρατία σε έναν χώρο που συχνά χαρακτηρίζεται από έντονες προσωπικές σχέσεις και υψηλές προσδοκίες.
