Πέτρος Κωστόπουλος: Από την ΙΜΑΚΟ στην κατάθλιψη και την αγάπη για τα παιδιά του
Ο Πέτρος Κωστόπουλος, σε μία ειλικρινή συνέντευξη στο “Στούντιο 4”, μίλησε ανοιχτά για την επαγγελματική του διαδρομή, τις οικονομικές δυσκολίες που αντιμετώπισε με το κλείσιμο της ΙΜΑΚΟ, και τη σημασία των παιδιών του στη ζωή του.
Ο γνωστός εκδότης μοιράστηκε τις δύσκολες στιγμές που ακολούθησαν το κλείσιμο της ΙΜΑΚΟ, περιγράφοντας την ψυχολογική πίεση που βίωσε.
«Όταν συμβαίνει αυτό, παθαίνεις ψυχολογικό κλακάζ, τρελαίνεσαι με κάποιο τρόπο. Μπαίνεις σε κατάθλιψη, βαριά κατάθλιψη, παίρνεις χάπια. Γιατί δεν είναι ένα πράγμα, είναι πολλά πράγματα.»
Αναφέρθηκε στην προσπάθειά του να σώσει την εταιρεία, θυσιάζοντας προσωπικά περιουσιακά στοιχεία: «Έκανα την βλακεία και έδωσε όλα μου τα χρήματα για να κρατήσω το μαγαζί και τα χρήματα αυτά πηγαίναν σε μισθούς για αυτό και σε δεδουλευμένα δεν υπήρχε κενό στην ΙΜΑΚΟ. Αυτά που ζητήθηκαν ήταν οι αποζημιώσεις. Σιγά, να δώσω και συκώτι, να πουλήσω και το παιδί μου; Τα είχα δώσει όλα. Και τα σπίτια και τα αυτοκίνητα. Δεν είχε μείνει κολυμπηθρόξυλο.
Εξέφρασε τη λύπη του για το γεγονός ότι δεν αντιλήφθηκε νωρίτερα το αδιέξοδο, καθώς αυτό είχε αρνητικές συνέπειες για τα παιδιά του. «Έπρεπε να καταλάβω νωρίτερα ότι τελειώνει όλο αυτό γιατί έκανα κακό στα ίδια μου τα παιδιά. Για έναν άνθρωπο που χάνει τα πάντα και έχει δώσει τα πάντα είναι πολύ σκληρό.»
Το διαζύγιο του, συνέπεσε με την οικονομική καταστροφή, επιτείνοντας την δύσκολη κατάσταση. «Μετά από λίγο συνέπεσε και το διαζύγιο μου, ήταν πολύ δύσκολο. Αυτοί οι μισθοί που έδινα εκεί δεν έχουν επανέλθει ποτέ. Δεν έκανα τον καλό, έτσι πίστευα ότι είναι. Όπως επίσης δεν κάνω τον φεμινιστή αλλά όλες οι διευθύντριες ήταν γυναίκες. Αφού ήταν πιο ικανές τι να κάνουμε;
Η ΙΜΑΚΟ ήταν το πρώτο μαγαζί το οποίο είχε τους πιο πολλούς γκέι. Ήταν ένα μαγαζί πολύ ανοιχτό και στα γραπτά και στην αντίληψη και σε όλα. Έβγαιναν τότε κάποια αντίπαλοι να γράψουν πράγματα αλλά δε με ενδιέφερε καθόλου. Σήμερα στο δρόμο λαμβάνω την καλύτερη εικόνα από τον κόσμο που με χαιρετάει.»
Τόνισε ότι η αγάπη για τα παιδιά του ήταν το στήριγμά του στις πιο κρίσιμες στιγμές: «Σε αυτές τις δύσκολες στιγμές το μόνο που σε κρατάει είναι τα παιδιά. Μπορεί να σκεφτείς μέχρι και να πυροβοληθείς, να δώσεις μία με ένα πιστόλι και να φύγεις. Αν εσύ δεις το παιδί σου και σκεφτείς τι μπορεί να πάθει αν εσύ κάνεις καμιά χαζομάρα, αυτό αρκεί. Αυτό είναι ένα υπέροχο σωσίβιο»
