Δύο μεγάλοι μουσικοί, ο Γιώργος Χατζηνάσιος και ο Στέφανος Κορκολής, σχολιάζουν την εξέλιξη της μουσικής βιομηχανίας.
Η Εποχή χωρίς Δισκογραφία και οι Προκλήσεις των Νέων Καλλιτεχνών
Σε μια εποχή όπου η παραδοσιακή δισκογραφία έχει ουσιαστικά εκλείψει, συνθέτες όπως ο Γιώργος Χατζηνάσιος εκφράζουν την ανησυχία τους για το μέλλον των νέων δημιουργών. «Δεν μπορώ να δώσω μια συμβουλή που έδινα πάνω στα παιδιά για το τι θα κάνουν», δηλώνει χαρακτηριστικά, υπογραμμίζοντας την αβεβαιότητα σχετικά με το πώς ακούγονται τα τραγούδια, τις διαδικασίες δικαιωμάτων και τη δυνατότητα επιβίωσης από τη σύνθεση μουσικής.
Ο Στέφανος Κορκολής, έχοντας ζήσει το τέλος της δισκογραφικής εποχής, επιβεβαιώνει την εικόνα: «Εγώ έζησα τη δισκογραφία στο τελείωμά της και κατέληξαν όλα σε ένα τηλέφωνο». Αναγνωρίζει τις δυνατότητες που προσφέρουν οι ψηφιακές πλατφόρμες, αλλά τονίζει ότι δεν μπορούν να συγκριθούν με τη δομή και τη δυναμική της παλιάς δισκογραφίας.
Η Επιτυχία Μέσα από τη Φωνή: Η Περίπτωση του Μιχάλη Χατζηγιάννη
Ο Γιώργος Χατζηνάσιος αναφέρθηκε, δίνοντας έμφαση στην φωνή, στην αξία της ερμηνείας και στην απρόσμενη επιτυχία. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί για εκείνον η πορεία του Μιχάλη Χατζηγιάννη και το τραγούδι του σίριαλ Άγγιγμα Ψυχής, σε σκηνοθεσία Μανούσου Μανουσάκη. Ο συνθέτης περιέγραψε την πίεση του χρόνου και την προσπάθεια του νεαρού τότε τραγουδιστή να εξασφαλίσει άδεια από το στρατό για την ηχογράφηση. Η απήχηση του συγκεκριμένου τραγουδιού ήταν τέτοια που, όπως λέει χαρακτηριστικά ο Χατζηνάσιος, ο Χατζηγιάννης έγινε γνωστός σε όλες τις κοινωνικές τάξεις και ηλικίες μέσα σε μόλις ένα μήνα, αποδεικνύοντας τη δύναμη ενός επιλεγμένου έργου και μιας καλής φωνής.
