Με αφορμή τα τραγικά γεγονότα στη Μιανμάρ, αξίζει να θυμηθούμε ιστορίες από άλλες καταστροφές και την ανθρώπινη δύναμη που αναδεικνύεται.
Μνήμες από τον Σεισμό στην Αλβανία: Μια Προσωπική Μαρτυρία
Ο Δημήτρης Πανόπουλος μοιράστηκε μια συγκλονιστική εμπειρία από την κάλυψη του φονικού σεισμού στην Αλβανία, πριν από μερικά χρόνια. Μια ιστορία που σκιαγραφεί την απελπισία και την αγωνία που βιώνουν οι διασώστες και τα θύματα σε τέτοιες καταστάσεις.
«Βρεθήκαμε αντιμέτωποι με την τραγική εικόνα εγκλωβισμένων ανθρώπων, ανήμποροι να τους απεγκλωβίσουμε άμεσα. Η ΕΜΑΚ έδινε μάχη για κάθε ζωή. Θυμάμαι χαρακτηριστικά την περίπτωση ενός άνδρα που ήταν παγιδευμένος στα ερείπια, με το μισό σώμα θαμμένο. Οι διασώστες προσπαθούσαν να ανοίξουν μια υπόγεια δίοδο, καθώς το βάρος των συντριμμιών ήταν τεράστιο. Είχαν καταφέρει να του παρέχουν ορό, ελπίζοντας σε ένα θαύμα.»
Έπειτα από 20 ώρες αγωνίας, ο εγκλωβισμένος, έχοντας δίπλα του τους συγγενείς του, ζήτησε ένα τσιγάρο. «Μπορώ να κάνω ένα τσιγάρο, παιδιά; Δεν αντέχω άλλο».
«Του έδωσαν ένα τσιγάρο. Μετά από τρεις ρουφηξιές, άφησε την τελευταία του πνοή, μπροστά στα μάτια μας. Είκοσι ώρες παλεύαμε να τον σώσουμε, ενώ το μισό του σώμα ήταν εκτεθειμένο», περιέγραψε ο Δημήτρης Πανόπουλος, σκιαγραφώντας την τραγικότητα της στιγμής και το αίσθημα ανημποριάς που βίωσαν όλοι.
Αυτές οι ιστορίες, αν και οδυνηρές, μας υπενθυμίζουν τη σημασία της ετοιμότητας και της αλληλεγγύης σε περιπτώσεις φυσικών καταστροφών και την ανάγκη για συνεχή βελτίωση των μηχανισμών αντιμετώπισης σεισμικών φαινομένων και άλλων φυσικών καταστροφών στην Ελλάδα και παγκοσμίως. Η ψυχολογική υποστήριξη των πληγέντων και των διασωστών είναι επίσης ζωτικής σημασίας για την αντιμετώπιση των μακροπρόθεσμων συνεπειών.
