Απόσπασμα μνήμης από την Μπέττυ, σύζυγο του Γιάννη Πουλόπουλου, σε μια σπάνια τηλεοπτική εμφάνιση.
Μια γνωριμία σαν κινηματογραφική σκηνή
Σε συνέντευξή της στην εκπομπή «Αλήθειες με τη Ζήνα», η Μπέττυ Πουλοπούλου μοιράστηκε αναμνήσεις από την πρώτη της συνάντηση με τον Γιάννη Πουλόπουλο, αποκαλύπτοντας μια ιστορία γεμάτη γοητεία και πάθος.
«Ο θείος μου ήταν παντρεμένος με την Αλέκα Καννελίδου. Όταν έφτασα από την Αμερική, μου είπε ότι θα έρθεις σε δύο μέρες. Πήγαμε στη «Νεράΐδα» για τα γενέθλια ενός φίλου του. Εκεί είδα για πρώτη φορά τον Γιάννη. Ήταν επιβλητικός. Του είπα “χρόνια πολλά” και εκείνος γύρισε με αυτά τα πράσινα μάτια – ήταν σαν πάνθηρας – και αυτό ήταν. Αμέσως έγινε φιλικός, αγόρασε όλες τις γαρδένιες και τις έφερε στο τραπέζι μας» θυμάται η Μπέττυ.
Ένας έρωτας που ξεπέρασε τα σύνορα
Η Μπέττυ αναφέρθηκε στην αμοιβαία αγάπη και εκτίμηση που έτρεφαν οι γονείς της για τον Γιάννη, καθώς και στην απρόσμενη συνάντησή τους, που επισφράγισε ένας από τους πιο εμβληματικούς έρωτες της ελληνικής μουσικής σκηνής. “Μεγάλωσα στην Αμερική και τον ήξερα από τα τραγούδια του. Θυμάμαι, πριν έρθω στην Ελλάδα, άκουγα το «Δεν Ξεχνιέσαι»… και ξαφνικά τον γνώρισα από κοντά.”
Ένας άντρας γεμάτος πάθος και μια σχέση γεμάτη σεβασμό
Η Μπέττυ δεν δίστασε να μιλήσει για τον ερωτικό χαρακτήρα του Γιάννη, αλλά και για τις στιγμές που ένιωσε έλλειψη σεβασμού. “Ο Γιάννης ήταν βαθιά ερωτικός άντρας, δεν σε άφηνε σε ησυχία, δεν βαριόσουν μαζί του. Ήταν γεμάτος πάθος και ζωντάνια.”
Ενώ thừa nhận ότι η διαφορά ηλικίας μεταξύ τους δεν την έκανε να ζηλεύει, εξομολογήθηκε ότι μερικές φορές ένιωθε ενοχλημένη όταν δεν λάμβανε τον σεβασμό που της άξιζε ως σύζυγος.
Η οικογένεια και η απώλεια
Το ζευγάρι παντρεύτηκε το 1985 και απέκτησε την κόρη του, Άντα, το 1991, έπειτα από μια δύσκολη περίοδο, καθώς είχαν χάσει ένα παιδί. “Η γέννηση της Άντας ήταν μαγική. Ήταν ένα ξανθό κουκλί, ίδιο ο πατέρας του Γιάννη. Η Άντα είχε τα καλύτερα παιδικά χρόνια” περιέγραψε συγκινημένη η Μπέττυ.
Αναφερόμενη στην απώλεια του Γιάννη Πουλόπουλου, η Μπέττυ τόνισε πόσο σημαντικός ήταν για την οικογένειά της. Όπως είπε, «μας λείπει. Ήταν το στήριγμά μας».
Αναφέρθηκε επίσης στις δύσκολες παιδικές στιγμές που βίωσε ο Γιάννης, καθώς έχασε νωρίς τη μητέρα του και μεγάλωσε με τη μητριά του. Για τον Γιάννη, η κόρη του ήταν το φως της ζωής του και την προστάτευε σαν κόρη οφθαλμού.
