Ο Μιχάλης Ιατρόπουλος μοιράστηκε το συναισθηματικό του ταξίδι αναφερόμενος στο στίγμα που άφησε ο θάνατος του πατέρα του στη ζωή του. «Από τις 30 Ιουνίου του 1990 και μετά, η ζωή μου άλλαξε δραματικά. Έχασα τον πατέρα μου, που πέθανε ξαφνικά στα 57 του χρόνια, μόλις έξι ημέρες μετά το γάμο μου. Το γεγονός ότι η σύζυγός μου ήταν έγκυος προσέθετε στη συγκίνηση της στιγμής, καθώς εκείνος έφυγε από τη ζωή σε μια οικογενειακή γιορτή στην Ασπροβάλτα. Αυτή η απώλεια με σημάδεψε βαθιά και με έκανε να αναλογιστώ πόσο πολύ τον αγαπούσα. Είχαμε μια στενή και έντονη σχέση, και ως νεαρός άνδρας, διά το ότι είχα απολυθεί από τον στρατό, ένιωθα έτοιμος να σταθώ στα πόδια μου. Η απώλεια του πατέρα μου ήταν πολύ επώδυνη και πρόσφατα έχασα και τη μητέρα μου – τώρα είμαι ορφανός. Παρόλα αυτά, η μνήμη του παραμένει σημείο αναφοράς στη ζωή μου και νιώθω ευγνώμονες που είχα μια αγαπημένη οικογένεια, καθώς ήμουν το μοναδικό αγόρι και η αδυναμία όλων».
Στην κουβέντα του σχετικά με την παfatherhood και τα τρία του παιδιά, επέδειξε τον καλοσυνάτο χαρακτήρα του. «Έχω τρία παιδιά και ένα εγγόνι, τη μικρή Χριστίνα που είναι μόλις τεσσάρων ετών. Τα μεγαλύτερα παιδιά μου, είναι ανεξάρτητα και διαμένουν στη Θεσσαλονίκη, όπου έχουν ένα όμορφο σπιτικό. Η μία από τις κόρες μου ζει με τον σύζυγό της κοντά στη μητέρα και τις γιαγιάδες τους, και τα δύο τους έχουν στήσει μια καλή ζωή».
«Ο νεότερος γιος μου, που είναι στην Αθήνα, είναι 20 ετών. Οι άλλοι δεν θέλουν να αποκαλύπτω τις ηλικίες τους γιατί νευριάζουν. Ως πατέρας, δεν θεωρώ ότι είμαι πρότυπο. Προσπάθησα όσο καλύτερα μπορούσα για τα δύο μεγαλύτερά μου παιδιά, ωστόσο όταν ήταν μικρά, ήμουν απασχολημένος με τη δουλειά στην Αθήνα. Πολλά από τα εφόδια που έχουν, οφείλονται στη μητέρα τους, τη Χριστίνα, και λιγότερο σε εμένα. Πιστεύω ότι το μεγαλύτερο δώρο που μπορώ να τους προσφέρω είναι η ασφάλεια. Ξέρουν ότι ο μπαμπάς τους είναι πάντα εδώ, και θα συνεχίσω να κάνω ό,τι μπορώ για αυτά. Με τον μικρό γιο μου είμαι πιο κοντά, γιατί οι περισσότερες στιγμές με τον μεγάλωσα εγώ. Λυπάμαι πολύ που δεν έχω ζήσει αρκετές στιγμές με τα μεγαλύτερα παιδιά μου, κυρίως γιατί δεν άφησα χρόνο να απολαύσω την καθημερινότητά τους. Η σκέψη αυτή με στεναχωρεί».
