Στο πλαίσιο των 65 χρόνων της καριέρας του στο θέατρο, ο Γιώργος Κωνσταντίνου συμμετείχε σε μία ιδιαίτερη συζήτηση στην εκπομπή «Καλύτερα δε Γίνεται» που προβλήθηκε το Σάββατο (25/1). Η Ναταλία Γερμανού τον φιλοξένησε και εκείνος μοιράστηκε τις σκέψεις του σχετικά με την αγάπη που λαμβάνει σήμερα από το κοινό, η οποία έχει αναπληρώσει την τρυφερότητα που είχε απουσιάσει από τη ζωή του κατά την παιδική του ηλικία.
«Ως παιδί δεν είχα την αίσθηση της αγάπης, παρά μόνο από τη μητέρα μου, που με λάτρευε. Στο πλαίσιο της εποχής εκείνης, στην οποία η Ελλάδα μόλις είχε βγει από την Κατοχή, τα παιδιά νιώθαμε χαμένα. Δεν υπήρχε ευοίωνο μέλλον ούτε για εμάς ούτε για τη χώρα. Η αγάπη ήταν σχεδόν άγνωστη, επικρατούσαν οι αντιζηλίες και οι κόμπλεξ, καταστάσεις που προήλθαν από τις δοκιμασίες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου,» εξομολογείται ο Γιώργος Κωνσταντίνου.
«Αυτό που βιώνω σήμερα είναι πραγματικά συγκινητικό. Άνθρωποι έρχονται και με αγκαλιάζουν, κλαίνε… είναι στιγμές που πραγματικά γεμίζουν την ψυχή μου. Στη Θεσσαλονίκη, μάλιστα, οι άνθρωποι με αγκαλιάζουν στον δρόμο», συνεχίζει ο ταλαντούχος ηθοποιός.
«Η αγάπη αυτή δεν προέρχεται από μια εγωιστική ανωτερότητα του καλλιτέχνη ή από αυθαίρετους προγραμματισμούς, αλλά από μια ειλικρινή απλότητα, τουλάχιστον από μένα. Γι’ αυτό και παίζω κάθε βράδυ, ακόμα και με 50 πυρετό, έτσι εντάσσομαι και στη ζωή των ανθρώπων με φυσικότητα. Το μεγαλύτερο δώρο που έχω κερδίσει από αυτό το λειτούργημα είναι αυτή ακριβώς η αγάπη του κόσμου,» προσθέτει με συγκίνηση ο Γιώργος Κωνσταντίνου.
Ο Γιώργος αναφέρεται επίσης στις προτιμήσεις του σχετικά με την προσωπική του ζωή, δηλώνοντας: «Δεν μου αρέσει η “κλειδαρότρυπα”. Το έχω πει πολλές φορές. Δεν το έχω κάνει ποτέ στις σχέσεις μου και, άλλωστε, δεν προσφέρει τίποτα στον κόσμο. Αυτό που προσφέρεται είναι ό,τι δείχνεις με την τέχνη και την αγάπη σου προς το κοινό. Γιατί να πρέπει κάποιος να γνωρίζει με ποιον κοιμάσαι;
