Ιδιαίτερα φορτισμένα ήταν τα φετινά γενέθλια για την Ερασμία Μάνου, η οποία βιώνει ακόμη το πένθος για την απώλεια του πατέρα της και του αγαπημένου της φίλου, Βασίλη Δημάκη.
«Ήταν αναμφίβολα δύσκολα και περίεργα γενέθλια, σημαδεμένα από διπλή απώλεια. Προσπαθούσα να διαχειριστώ το κενό που άφησε ο πατέρας μου, μια διαδικασία ήδη πολύ επώδυνη, και ήρθε ξαφνικά η απώλεια του Βασίλη, η οποία ήταν απρόσμενη και ιδιαίτερα σκληρή.
Μια μικρή παρηγοριά βρίσκω στις μεταφυσικές μου αναζητήσεις, που με κάνουν να πιστεύω με βεβαιότητα ότι οι ψυχές ταξιδεύουν σε έναν τόπο όπου νιώθουν ελεύθερες και ευτυχισμένες. Δυστυχώς, μέχρι στιγμής δεν τον έχω δει στα όνειρά μου.
Αναφερόμενη στην απώλεια του Βασίλη Δημάκη, η Ερασμία Μάνου εξέφρασε την πεποίθησή της ότι δεν πρόκειται για αυτοκτονία, καθώς τον γνώριζε σε βάθος και είναι απολύτως σίγουρη ότι δεν θα προέβαινε ποτέ σε μια τέτοια πράξη.
«Η πιθανότητα αυτοχειρίας είναι αποκλεισμένη, τουλάχιστον για εμένα. Με βάση όσα γνωρίζω και μου επιτράπηκε να γνωρίσω για εκείνον, κάτι που θεωρώ ότι είναι σε μεγάλο βαθμό, δεν υπάρχει καμία απολύτως ένδειξη προς αυτή την κατεύθυνση.
Ήταν ένας άνθρωπος με απίστευτη δύναμη ψυχής και βαθιά συνειδητοποιημένος. Έχοντας διανύσει πολλά χρόνια προσωπικής αναζήτησης, δεν θα έκανε ποτέ κάτι τέτοιο. Πιστεύω ότι δεν είναι δίκαιο για τη μνήμη του να αναφέρεται κάτι τέτοιο, αν δεν αποδειχθεί. Δεν το έχω ακόμα συνειδητοποιήσει. Κάποιες στιγμές το κατανοώ, άλλες πάλι κοιτάζω το τηλέφωνο και περιμένω να μιλήσουμε.
Η μουσική παραμένει πάντα το καταφύγιό μου στις δύσκολες στιγμές. Ευτυχώς που υπάρχει και μου επιτρέπει να εκφραστώ και να ξεσπάσω μέσα από αυτήν» δήλωσε η Ερασμία Μάνου, αναφερόμενη στον ρόλο της μουσικής στην ψυχική της ισορροπία.
