Στις ήσυχες αγροτικές δρόμους της Καμπριτζσάιρ, κάτι περίεργο κρύβεται πίσω από τις ιστορίες των ντόπιων. Το Shug Monkey, ένα γιγάντιο πλάσμα ύψους 2,5 μέτρων με σώμα μαύρου σκύλου και πρόσωπο πιθήκου, μαζί με φωτεινά κόκκινα μάτια και νύχια σαν ανθρώπινα δάχτυλα, τρομάζει τους περαστικούς εδώ και χρόνια. Κάποιοι λένε ότι εμφανίζεται σαν προμήνυμα κακού, ενώ άλλοι περιγράφουν πώς περπατάει όρθιο ή τρέχει στα τέσσερα.
Αυτό το υβριδικό τέρας βάζει σε νευρικότητα τους κατοίκους, που το βλέπουν σαν απειλή από άλλο κόσμο. Συνδέεται με παλιούς θρύλους όπως ο Black Shuck ή το τέρας του Loch Ness, και οι ιστορίες του γυρίζουν πίσω πάνω από έναν αιώνα. Τώρα επιστήμονες προσπαθούν να λύσουν το μυστήριο, βάζοντας λογική στα τρομακτικά γεγονότα.
Ο θρύλος του Shug Monkey στην ύπαιθρο
Οι αναφορές για το Shug Monkey εστιάζονται στο Slough Hill Lane, έναν δρόμο που ενώνει τα χωριά West Wratting και Balsham, κοντά στο Κέιμπριτζ. Ο Ντάνιελ Κοντ, ειδικός στη λαογραφία, γράφει στο βιβλίο του του 2010 “Mysterious Cambridgeshire” ότι πρόκειται για «ένα μεγάλο ζώο με τραχιά γούνα και μεγάλα, φωτεινά μάτια». «Τα παιδιά απέφευγαν την περιοχή μετά το σκοτάδι στις αρχές του 20ού αιώνα, αλλά η ακριβής φύση αυτού του τριχωτού τεράστιου πλάσματος δεν είναι σαφής», προσθέτει.
Ο Ρόμπιν Ντάνμπαρ, ψυχολόγος στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, βλέπει τέτοια φαινόμενα παντού. Δήλωσε ότι «δεν είναι καθόλου σπάνιες». «Οι παράξενες οπτασίες είναι συχνές τις σκοτεινές νύχτες, ίσως λίγο επιδεινωμένες μετά από μια ευχάριστη βραδιά στο παμπ», είπε, δίνοντας μια πιο γήινη εξήγηση.
Τι λένε οι ειδικοί για τις εμφανίσεις
Κοντά στην περιοχή μεγάλωσε ο Τιμ Κόουλσον, καθηγητής ζωολογίας στην Οξφόρδη, αλλά δεν είδε ποτέ τίποτα. «Δυστυχώς ποτέ δεν συνάντησα τον Shug Monkey, αλλά αυτό δεν είναι μεγάλη έκπληξη καθώς είμαι πεπεισμένος ότι δεν υπάρχει», δήλωσε. «Μόλις ξεκινήσει μια ιστορία σαν κι αυτή, οι άνθρωποι συχνά ισχυρίζονται ότι το είδαν. Πιθανότατα έπιασαν μια σύντομη ματιά σε αλεπού, ασβό ή ελάφι και μετά πείσθηκαν ότι είδαν τον μυθικό Shug Monkey», συνέχισε.
Ο δρ Μπράιαν Σαρπλες, ψυχολόγος και συγγραφέας του “Monsters on the Couch”, βρήκε τις περιγραφές «ενδιαφέρουσες». Εξηγεί ότι οι άνθρωποι πέφτουν σε παρειδολία, όπου ο εγκέφαλος φτιάχνει εικόνες από τίποτα. «Ο εγκέφαλος μας τείνει να κατασκευάζει νόημα από το χάος», λέει. «Η παρειδολία εμφανίζεται πιο συχνά σε συνθήκες χαμηλού φωτισμού και σε αγχώδη, τρομακτικά περιβάλλοντα. Έτσι, ο εγκέφαλος μας μπορεί να δημιουργεί τριχωτά τέρατα από πολύ πιο καθημερινά αντικείμενα όπως δέντρα, σκιές ή κόκκινα ελάφια».
Τέλος, ο δρ Τζέισον Γκίλκριστ από το Edinburgh Napier University μιλάει για ένα μυστήριο που τρέφεται μόνο του. Θεωρεί ότι τέτοιοι θρύλοι, σαν το Bigfoot ή τον Abominable Snowman, συνεχίζονται επειδή οι άνθρωποι βλέπουν αυτό που θέλουν. «Οι αναφορές με την πάροδο του χρόνου είναι πιθανό να οφείλονται στο ότι οι άνθρωποι βλέπουν αυτό που περιμένουν να δουν. Μόλις μια ιστορία ή μύθος για κάτι εξωτικό καθιερωθεί, οι άνθρωποι θέλουν να δουν το «τέρας» και είναι προδιατεθειμένοι να ερμηνεύσουν ό,τι βλέπουν σύμφωνα με την εικόνα του μυθικού πλάσματος. Αν υπήρχε κάποιο πλάσμα γνωστό στην επιστήμη, θα έπρεπε να υπάρχει αναπαραγόμενος πληθυσμός για να εντοπίζεται για πάνω από έναν αιώνα», εξηγεί. Η βρετανική ύπαιθρος έχει πολλούς τέτοιους μύθους που επιβιώνουν μέσα από φήμες.
