Όταν οι γυναίκες γίνονται δράστες φρικτών εγκλημάτων, η κοινωνία μένει συχνά άναυδη. Κι όμως, η ιστορία της Βρετανίας τον 16ο και 17ο αιώνα καταγράφει περιπτώσεις γυναικών που διέπραξαν βάναυσες δολοφονίες.
Γυναικεία Βία: Ένας Σπάνιος Μα και Ανατριχιαστικός Παράγοντας στην Ιστορία
Ενώ στις μέρες μας η γυναικεία βία είναι σπανιότερη σε σχέση με την ανδρική, στην εποχή του Σαίξπηρ ήταν ακόμα πιο ασυνήθιστη. Ωστόσο, η ιστορικός Blessin Adams, στο βιβλίο της «Thou Savage Woman: Female Killers in Early Modern Britain», φέρνει στο φως σκοτεινές ιστορίες γυναικών δολοφόνων από εκείνη την περίοδο.
Το βιβλίο βασίζεται σε σύγχρονες μαρτυρίες και δικαστικά αρχεία, αναδεικνύοντας περιστατικά από τη δολοφονία συζύγων που προκαλούσαν κακοποίηση μέχρι την εξάλειψη βάναυσων εργοδοτών. Κι ενώ πολλές από αυτές τις γυναίκες υπέμεναν βία προτού φτάσουν στο έγκλημα, η μοίρα τους ήταν συχνά η θανατική ποινή.
Η Τραγική Ιστορία της Alice Arden
Μια χαρακτηριστική περίπτωση, όπως αναφέρει η Daily Mail, είναι αυτή της Alice Arden από το Faversham. Περιγραφόμενη ως «νέα, ψηλή και καλοσχηματισμένη», η Alice ήταν σύζυγος του Thomas Arden, ενός αντιπαθούς εμπόρου.
Το 1551, η Alice, η οποία διατηρούσε εξωσυζυγική σχέση με τον ράφτη υπηρέτη του πατέρα της, αποφάσισε να δολοφονήσει τον άνδρα της. Αρχικά, επιχείρησε να τον δηλητηριάσει, χωρίς επιτυχία. Στη συνέχεια, συνωμότησε με τον γείτονά της, John Greene, αλλά και με άλλους. Μετά από ανεπιτυχείς προσπάθειες, ένας εκτελεστής τον αιφνιδίασε, τον έπνιξε με ένα πανί, ενώ ο εραστής της Alice τον χτύπησε στο κεφάλι. Μη θανάσιμο το χτύπημα, οι συνωμότες τον μαχαίρωσαν μέχρι θανάτου.
Η Alice, σε μια κίνηση γεμάτη μίσος, κάρφωσε το μαχαίρι του εραστή της στο άψυχο σώμα του άνδρα της. Στη συνέχεια, πέταξαν το σώμα στο χιόνι.
Η Alice Arden καταδικάστηκε για «μικρή προδοσία» – η τότε ονομασία για το έγκλημα της δολοφονίας συζύγου – και κάηκε στην πυρά μπροστά σε πλήθος κόσμου. Σύμφωνα με την Blessin Adams, η ποινή για τη «μικρή προδοσία» διέφερε ανάλογα με το φύλο: οι άνδρες απαγχονίζονταν, ενώ οι γυναίκες καίγονταν. Αυτό, εν μέρει, αντικατόπτριζε τον φόβο της κοινωνίας απέναντι στη γυναικεία βία, η οποία θεωρούνταν ανωμαλία που έπρεπε να εξαλειφθεί.
Η ιστορία της Alice άφησε το στίγμα της, εμπνέοντας ακόμη και θεατρικό έργο το 1592, το «Arden of Faversham».
Η Βίαιη Εργοδότης: Leticia Wigington
Μια άλλη συγκλονιστική περίπτωση είναι αυτή της Leticia Wigington. Προκειμένου να αυξήσει το εισόδημά της, έπαιρνε μαθητευόμενες κοπέλες έναντι αμοιβής. Μια από αυτές ήταν η 13χρονη Elizabeth Houlton, η οποία κατηγορήθηκε για κλοπή.
Υπό τις εντολές της Wigington, η Elizabeth Houlton γδύθηκε και μαστιγώθηκε ανελέητα για ώρες από έναν ένοικο του σπιτιού, μέχρι που «το αίμα έτρεχε σαν βροχή». Για να εντείνει τον πόνο, η Wigington έριξε αλάτι στις πληγές της κοπέλας. Η Elizabeth υπέφερε για τρεις ημέρες προτού πεθάνει.
Η Wigington συνελήφθη και εκτελέστηκε στο Tyburn το 1681. Παρόλο που ο μαστιγωτής ήταν άνδρας, η Wigington θεωρήθηκε η κύρια υπεύθυνη, τονίζοντας την αντίληψη της εποχής για τη βαρύτητα της γυναικείας εγκληματικότητας.
Η Αντίδραση στην Κακοποίηση: Mary Hobry
Για αιώνες, τα θύματα ενδοοικογενειακής βίας δεν είχαν νομική προστασία. Μια τέτοια περίπτωση ήταν η γαλλίδα μαία, Mary Hobry, η οποία υφίστατο συστηματική κακοποίηση από τον σύζυγό της.
Εξαντλημένη, το 1688, η Mary στραγγάλισε τον άντρα της ενώ ήταν μεθυσμένος. Στη συνέχεια, σε μια πράξη ακραίας οργής, του έκοψε το κεφάλι και τα άκρα, πετώντας τα μέλη σε δημόσιες τουαλέτες και σωρούς κοπριάς.
Στο δικαστήριο, η Mary αρνήθηκε την κατηγορία της δολοφονίας, λέγοντας ότι ήταν «βασανισμένη στο μυαλό, πληγωμένη στη συνείδηση και πνιγμένη στα δάκρυα». Παρόλα αυτά, κρίθηκε ένοχη για «μικρή προδοσία» και κάηκε στην πυρά.
