Ένας Αμερικανός Πάπας για πρώτη φορά στην ιστορία της Καθολικής Εκκλησίας – μια εκλογή που σηματοδοτεί μια νέα εποχή.
Για πρώτη φορά στην ιστορία των περίπου δύο χιλιάδων ετών της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, ο νέος Πάπας προέρχεται από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο 69χρονος καρδινάλιος Ρόμπερτ Πρεβόστ, με μακρά και επιτυχημένη ποιμαντική θητεία στο Περού και αναγνωρισμένος για τις μετριοπαθείς αλλά ταυτόχρονα προοδευτικές του απόψεις, εξελέγη ως ο 267ος Ποντίφικας της Καθολικής Εκκλησίας και επέλεξε το όνομα «Λέων ο 14ος».
Η εκλογή του Ρόμπερτ Πρεβόστ πραγματοποιήθηκε στην τέταρτη ψηφοφορία του κλειστού Κονκλαβίου, με τον καθιερωμένο λευκό καπνό να υψώνεται από την καμινάδα της Καπέλα Σιξτίνα, ενημερώνοντας το συγκεντρωμένο πλήθος πιστών στην πλατεία του Αγίου Πέτρου για το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας.
Λίγα μόλις λεπτά αργότερα, η ιστορική λατινική φράση «Habemus Papam» (Έχουμε Πάπα) αντήχησε με πανηγυρικό τρόπο στην πλατεία του Αγίου Πέτρου, πριν ανακοινωθεί επίσημα το όνομα του νέου πνευματικού ηγέτη των 1,3 δισεκατομμυρίων παγκοσμίως καθολικών.
Αν και δεν ανήκε στα αρχικά φαβορί για την παπική εκλογή, ο Ρόμπερτ Πρεβόστ είχε διαμορφώσει ισχυρή φήμη στους εκκλησιαστικούς κύκλους για το σημαντικό ποιμαντικό του έργο στην Νότια Αμερική, την ειλικρινή υποστήριξή του σε περιθωριοποιημένες κοινωνικές ομάδες και την προσπάθειά του να γεφυρώσει παραδοσιακά και σύγχρονα ρεύματα σκέψης εντός της Εκκλησίας. Η επιλογή του ερμηνεύεται ως ένα δυνατό μήνυμα ανανέωσης, αλλά και ισορροπίας, σε μια περίοδο έντονων προκλήσεων και διλημμάτων για τον καθολικό κόσμο.
Το όνομα «Λέων ο 14ος» αποτελεί ξεκάθαρη αναφορά σε μια ιστορική σειρά Παπών που συνδέθηκαν στενά με μεταρρυθμίσεις, την εσωτερική πειθαρχία του κλήρου και την πολιτική επιρροή της Εκκλησίας. Ο τελευταίος Πάπας που είχε επιλέξει το όνομα Λέων είχε φύγει από τη ζωή το 1903. Η επιλογή αυτού του ονόματος από τον νέο Πάπα πιθανώς υποδεικνύει την πρόθεσή του να συνεχίσει σε ένα παρόμοιο πνεύμα μεταρρύθμισης, αλλά προσαρμοσμένο στις σύγχρονες απαιτήσεις.
Η εκλογή του Ρόμπερτ Πρεβόστ καταγράφει επίσης μια ενδιαφέρουσα σύμπτωση: χρειάστηκαν τέσσερις ψηφοφορίες για την ανάδειξή του, όσες ακριβώς χρειάστηκαν και για την εκλογή του Βενέδικτου ΙΣΤ΄ το 2005, καθώς και του Ιωάννη Παύλου Β΄ το 1978 – δύο Ποντίφικες που άφησαν ανεξίτηλο το αποτύπωμά τους σε διαφορετικές ιστορικές περιόδους.
