Για ποιον άραγε, η υποψηφιότητα του Φρίντριχ Μερτς για τη θέση του καγκελαρίου στις γερμανικές εκλογές του Σεπτεμβρίου 2025, ήταν σαν δώρο Θεού; Μάλλον για τον σημερινό καγκελάριο, τον σοσιαλδημοκράτη Όλαφ Σολτς! Και όμως, δεν πρόκειται για αστείο. Ο Σολτς, αν και εμφανώς αποδυναμωμένος και με μειωμένη δημοτικότητα ως επικεφαλής της κυβέρνησης συνασπισμού, φαίνεται να βρίσκει ένα απρόσμενο ατού στην επιλογή του Μερτς. Η παρουσία του σκληρού και συντηρητικού Μερτς μπορεί να προσφέρει ένα κάποιο πλεονέκτημα στον Σολτς – τουλάχιστον αυτό συζητείται έντονα στους κύκλους του SPD (Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα Γερμανίας).
Σε έναν χρόνο από τώρα, οι Γερμανοί ψηφοφόροι μπορεί να έχουν ξεχάσει πολλά: την ενεργειακή κρίση, την εμπλοκή στην ουκρανική κρίση, τα προβλήματα στον προϋπολογισμό και την στασιμότητα στην παραγωγή. Όμως, είναι λιγότερο πιθανό να ξεχάσουν ότι ο Μερτς δεν έχει ουσιαστική εμπειρία στη διακυβέρνηση. Δεν έχει διατελέσει ποτέ υπουργός, ούτε κυβερνήτης σε κάποιο ομόσπονδο κρατίδιο, θέσεις που οι Γερμανοί θεωρούν πολύ σημαντικές, ειδικά για έναν υποψήφιο καγκελάριο. Η έλλειψη εμπειρίας στη δημόσια διοίκηση αποτελει σημαντικό μειονέκτημα για έναν υποψήφιο καγκελάριο.
Όπως εύστοχα σχολίασε η Corriere della Sera, «Ο Μερτς είναι ο αγαπημένος αντίπαλος του Σολτς», καθώς μπαίνει στη μάχη για την καγκελαρία ως… «πρωτάρης». Οι κρίσιμες εκλογές απέχουν δώδεκα μήνες και η γερμανική Δεξιά ελπίζει ότι η εσωκομματική επιτυχία του Μερτς, κάτι αδιανόητο πριν από δύο χρόνια, θα μεταφραστεί σε νίκη σε εθνικό επίπεδο. Βέβαια, αν εκλεγεί, θα είναι σχεδόν 70 ετών. Ένα μεγάλο ερώτημα παραμένει: θα τα καταφέρει; «Ο Μερτς συνδέεται με την συντηρητική πτέρυγα του κόμματος, αυτοπαρουσιάζεται ως μαθητής του εκλιπόντος Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και ήταν ο αρχιτέκτονας της γερμανικής λιτότητας, προκαλώντας ανησυχία στην Ευρώπη». Επιπλέον, απέναντι σε πιο κεντρώες πολιτικές, όπως αυτές της Άνγκελα Μέρκελ, ο Μερτς ηττήθηκε ακόμη και εσωκομματικά. Ο υποψήφιος καγκελάριος Μερτς ενσαρκώνει παραδοσιακές αξίες και μειώσεις δαπανών.
Ο Μερτς γεννήθηκε στο Μπρίλον της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας, στη Δυτική Γερμανία, στις 11 Νοεμβρίου 1955. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο της Βόννης και ξεκίνησε τη δικηγορική του καριέρα. Το 1989 εξελέγη βουλευτής, αναδεικνύοντας γρήγορα σε «εξέχουσα προσωπικότητα του κόμματος». Οι συντηρητικές θέσεις του ήταν εμφανείς από την αρχή: υποστήριζε τον οικονομικό φιλελευθερισμό και μια αυστηρή δημοσιονομική πολιτική, σε συνδυασμό.
Στη δεκαετία του ’90 και στις αρχές του 2000, ο Μερτς ήταν ο «προστατευόμενος» του Σόιμπλε στο κόμμα, «πιέζοντας για μεγαλύτερη οικονομική ανταγωνιστικότητα και μείωση της γραφειοκρατίας». Η σχέση του με την Μέρκελ ήταν ανταγωνιστική από την αρχή, καθώς «αντιπροσώπευαν διαφορετικές φατρίες εντός του κόμματος». Το 2002, η Μέρκελ κέρδισε την μάχη για την προεδρία του κόμματος. Το 2009, με την Μέρκελ ήδη καγκελάριο, ο Μερτς αποσύρθηκε από την ενεργό πολιτική, εγκατέλειψε την Βουλή και ασχολήθηκε με την δικηγορία και τις επιχειρήσεις, αποκομίζοντας σημαντικά κέρδη. Ωστόσο, το 2018 επέστρεψε στην πολιτική, διεκδικώντας ξανά την ηγεσία του κόμματος μετά την ανακοίνωση της Μέρκελ ότι δεν θα είναι ξανά υποψήφια, χωρίς επιτυχία αρχικά.. Τελικά, πήρε την εκδίκησή του το 2022, «σαν σε αμερικανικό παραμύθι». Έκτοτε, έχει προσπαθήσει να απομακρυνθεί από την κληρονομιά της Μέρκελ, όπως φανερώνει και η στροφή 180 μοιρών του κόμματος στο μεταναστευτικό ζήτημα. Η πολιτική καριέρα του Μερτς χαρακτηρίζεται από αντιπαλότητες και επιστροφές.
