Η επίθεση της Χαμάς στο Ισραήλ στις 7 Οκτωβρίου 2023, παρά την πάροδο του χρόνου, παραμένει μια ανοιχτή πληγή που επαναπροσδιορίζει την καθημερινότητα και την ψυχοσύνθεση ενός ολόκληρου κράτους. Πέρα από τον συνεχιζόμενο πόλεμο στη Γάζα, η ισραηλινή κοινωνία παλεύει με ένα συλλογικό τραύμα, την απώλεια χιλιάδων ανθρώπων και την αγωνία των οικογενειών των ομήρων, νιώθοντας παράλληλα μια βαθιά έλλειψη κατανόησης από τη διεθνή κοινότητα.
Η 7η Οκτωβρίου: Ένας Διηνεκής Πόνος και η Ιστορική του Διάσταση
Για το Ισραήλ, κάθε μέρα από την 7η Οκτωβρίου μοιάζει με επέκταση εκείνης της μοιραίας ημερομηνίας. Αυτή η αίσθηση του «αιωρούμενου χρόνου» θα σταματήσει, όπως εκτιμάται, μόνο με την επιστροφή όλων των ομήρων και το τέλος του πολέμου. Η επίθεση της Χαμάς δεν ήταν απλώς ένα «θέμα», όπως άστοχα είχε χαρακτηριστεί, αλλά η μεγαλύτερη καταστροφή που έχει πληγεί το εβραϊκό κράτος από το Ολοκαύτωμα, και η πιο βάρβαρη σφαγή Εβραίων στη σύγχρονη ιστορία. Αν αναλογιστούμε την αναλογία προς τον πληθυσμό, πρόκειται για τη μεγαλύτερη τρομοκρατική επίθεση στη σύγχρονη εποχή.
Ανάλυση: Για να γίνει κατανοητό το μέγεθος, ας φανταστούμε ότι μια αντίστοιχη επίθεση στο Ηνωμένο Βασίλειο θα μεταφραζόταν σε πάνω από 8.000 νεκρούς, 30.000 τραυματίες και 2.000 απαγωγές, γεγονός που θα προκαλούσε αδιαμφισβήτητα μια συγκλονιστική εθνική αντίδραση.
Η Ψυχολογική Διάσταση του Τραύματος
Το συλλογικό τραύμα που βιώνει η ισραηλινή κοινωνία είναι τεράστιο. Το γεγονός ότι η Χαμάς μετέδιδε ζωντανά τα εγκλήματά της, ανάγκασε χιλιάδες Ισραηλινούς να αναζητούν εικόνες των αγαπημένων τους μέσα στο χάος, δημιουργώντας ανεξίτηλες μνήμες. Η απώλεια φίλων και συγγενών, οι φρικιαστικές λεπτομέρειες των επιθέσεων, όπως η θανάτωση τριάντα εννέα παιδιών, ορισμένα μόλις τριών μηνών, στα κιμπούτς, είναι στοιχεία που δοκιμάζουν τα όρια της ανθρώπινης αντοχής.
- Ένας επιζών και οκτώ συγγενείς θυμάτων του φεστιβάλ Nova έχουν αυτοκτονήσει.
- Στρατιώτες που επιστρέφουν στη μάχη αμέσως μετά την κηδεία συναδέλφων τους.
- Οι έφεδροι και οι οικογένειές τους βρίσκονται σε κατάσταση εξάντλησης.
Ανάλυση: Αυτό το επίπεδο ψυχολογικής επιβάρυνσης είναι ένας κρίσιμος, συχνά υποτιμημένος, παράγοντας στην κατανόηση της ισραηλινής αντίδρασης και της αποφασιστικότητάς τους να εξαλείψουν την απειλή της Χαμάς. Η φράση «έπρεπε να είσαι εκεί» συμπυκνώνει την αδυναμία της εξωτερικής οπτικής να συλλάβει το βάθος του πόνου.
Η Διεθνής Κοινότητα και η Έλλειψη Κατανόησης
Υπάρχει μια βαθιά έλλειψη συμπάθειας και κατανόησης από μεγάλο μέρος της διεθνούς κοινότητας, όπως αναφέρεται. Η ισραηλινή πλευρά νιώθει ότι η 7η Οκτωβρίου αντιμετωπίζεται με αδιαφορία, πως οι φρικαλεότητες αμφισβητήθηκαν ή αρνήθηκαν, και πως οι ψευδείς αφηγήσεις και ο αντισημιτισμός κερδίζουν έδαφος. Η επίθεση στη συναγωγή του Μάντσεστερ αναφέρεται ως ένα αναπόφευκτο αποτέλεσμα αυτής της αντίληψης.
Συγκριτική Ανάλυση: Η στάση αυτή δημιουργεί ένα κλίμα όπου η υπεράσπιση του Ισραήλ θεωρείται αμφιλεγόμενη, ενώ άλλες χώρες που αντιμετωπίζουν τρομοκρατικές επιθέσεις συνήθως λαμβάνουν άμεση διεθνή στήριξη χωρίς όρους. Αυτή η διπλή στάση, στην εκτίμηση του δημοσιογράφου, οδηγεί σε δαιμονοποίηση και απονομιμοποίηση του Ισραήλ.
Ο Δρόμος προς το Μέλλον: Ελπίδα και Ρεαλισμός
Η Χαμάς δηλώνει ότι θα επαναλάβει την 7η Οκτωβρίου «ξανά και ξανά», κάτι που το Ισραήλ λαμβάνει σοβαρά υπόψη. Η προτεραιότητα είναι η επιστροφή των ομήρων, η προστασία των πολιτών και η αποκατάσταση της ομαλότητας. Η θέση είναι ότι η Χαμάς πρέπει να εξαλειφθεί για να μην υπάρξει ποτέ ξανά τέτοια απειλή.
Η κατάσταση στη Γάζα, με δεκάδες χιλιάδες απώλειες σύμφωνα με το υπουργείο Υγείας της Χαμάς, είναι τραγική. Ωστόσο, η ισραηλινή πλευρά υπογραμμίζει ότι η Χαμάς θα μπορούσε να είχε τερματίσει τον πόλεμο ανά πάσα στιγμή, απελευθερώνοντας τους ομήρους και παραδίδοντας τα όπλα, επιλέγοντας αντ’ αυτού να θυσιάσει τους απλούς κατοίκους της Γάζας.
Η συμφωνία που βρίσκεται στο τραπέζι, με υποστήριξη από την Ουάσινγκτον, θεωρείται ως μια ευκαιρία για τους κατοίκους της Γάζας να ξαναχτίσουν τις ζωές τους, προσφέροντας ελπίδα για ανοικοδόμηση αντί για συνεχή καταστροφή.
Στην εκτίμηση του συντάκτη: Η πλειονότητα των Ισραηλινών, μετά τα γεγονότα, δεν πιστεύει πλέον ότι η ειρήνη με τους Παλαιστινίους είναι εφικτή, τουλάχιστον με αυτή τη γενιά, καθώς το βάθος του μίσους έχει διαβρώσει τις προηγούμενες πεποιθήσεις των ακτιβιστών της ειρήνης. Η «επόμενη μέρα» θα είναι μακρά και δύσκολη και για τις δύο πλευρές, αλλά η ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον παραμένει, όσο δύσκολα και αν φαντάζει.
