Η παραίτηση του Τριντό την περασμένη εβδομάδα σήμανε ένα σημαντικό σημείο καμπής στην πολιτική σκηνή του Καναδά, καθώς ήταν ο τελευταίος από τους ηγέτες της παραγωγής του 2016. Κατά τη διάρκεια των τριών θητειών του, οι πολιτικές του για τα δικαιώματα των ΛΟΑΤ, την υποστήριξη προσφύγων και τους φόρους CO2 φαίνεται να δημιούργησαν όλο και πιο αυξανόμενη απογοήτευση στους ψηφοφόρους, ειδικά ύστερα από την αργή ανάκαμψη της καναδικής οικονομίας από την πανδημία Covid-19. Η δημοτικότητα του υπήρξε επίσης θνητή κατά τη διάρκεια των διαμαρτυριών το 2022 από οδηγούς φορτηγών που αντέτειναν τις εντολές για εμβολιασμό. Το παγκόσμιο πολιτικό σκηνικό το οποίο αφήνει πίσω του ο Τριντό, αναδιαμορφώνεται. Ο Τραμπ επιστρέφει, πιο δυνατός και υποστηριζόμενος από περισσότερους συμμάχους.
Στον Καναδά, ο Πιερ Πουαλιέβρ, ένα νέο πρόσωπο στη συντηρητική πολιτική, φαίνεται να αντέχει στις εξελίξεις της εξουσίας. «Φαίνεται σαν ο Πουαλιέβρ να έχει σχεδιαστεί σε ένα εργαστήριο για να είναι ο απόλυτος αντίθετος του Τριντό», σχολιάζει ο Μάχερ. Αντίστοιχα, διάφοροι δεξιοί λαϊκιστές σε όλη τη Δύση, όπως η Τζόρτζια Μελόνι και η Μαρίν Λεπέν, καταγράφουν αύξηση στην επιρροή τους. Οι δυνάμεις που θεωρούνταν ανενεργές μετά το τέλος του ψυχρού πολέμου, όπως ο αντιφιλελευθερισμός και ο προστατευτισμός, είναι και πάλι παρούσες. Αυτή τη στιγμή αντιμετωπίζουμε περισσότερες συγκρούσεις από ποτέ μετά το 1945.
Η φιλελεύθερη πολιτική τάξη του 2016 οικοδομήθηκε στη μεταψυχροπολεμική ειρήνη του «τέλους της ιστορίας», με τις ηγεσίες να βασίζονται σε λανθασμένες παραδοχές. Πολλοί από αυτούς τους ηγέτες υποτίμησαν την πραγματικότητα απέναντι σε κρίσιμα ζητήματα, όπως η μαζική μετανάστευση, οι ταχύτατες τεχνολογικές αλλαγές και οι αναθεωρητικοί στόχοι της Ρωσίας και της Κίνας. Έτσι, οι πολιτικές τους γέννησαν «σπόρους καταστροφής». Ο Μπαράκ Ομπάμα, για παράδειγμα, έλαβε μεγαλεπήβολες αποφάσεις, όπως η αναμόρφωση των σχέσεων με το Ιράν και η υπόσχεση για μια νέα εποχή συνεργασίας στη Μέση Ανατολή, αλλά οι υλοποιήσεις τους απέτυχαν. Όταν ο Τραμπ ήρθε στην εξουσία, η κατάσταση είχε αλλάξει δραματικά.
Η εκλογή του Τραμπ σημείωσε μια βαθιά μεταστροφή στη δυτική πολιτική, όπου αναζητούσατε έναν νέο ηγέτη μετά την αποχώρηση του Ομπάμα. Ο Ολάντ δεν ήταν βιώσιμη επιλογή, καθώς η Γαλλία είχε σχεδόν αποσυρθεί από την αναγνώριση μιας ηγετικής θέσης στην Ευρώπη. Το Σοσιαλιστικό Κόμμα της Γαλλίας δεν κατάφερε ποτέ να ανακάμψει, βυθισμένο σε διχόνοιες και μειωμένη δημοτικότητα. Η πτώση του Ολάντ σε δημοτικότητα και η αποτυχία στην καταπολέμηση της τρομοκρατίας των τζιχαντιστών τον ανάγκασαν να αποχωρήσει το 2017.
Η επιστροφή του Τραμπ, με προειδοποιήσεις για νευρικότητες όπως η Γροιλανδία και ο Παναμάς, προμηνύει περαιτέρω προκλήσεις, καθώς ότι απομένει από το παλιό πολιτικό καθεστώς έχει γίνει πιο θολό. Αναμένονται πιο μινιμαλιστικές πολιτικές προσεγγίσεις στη δυτική διπλωματία, με τη βάση ότι οι κανόνες θα πρέπει να είναι λιγοστοί αλλά αυστηρά τηρημένοι. Αυτό το νέο πλαίσιο για τη διεθνή πολιτική θα είναι αναμφίβολα κεντρικό θέμα στην επόμενη G7, που θα λάβει χώρα τον Ιούνιο στην Αλμπέρτα του Καναδά. Ένα είναι σίγουρο: ο Τζάστιν Τριντό θα είναι απών σε όλες τις εκφάνσεις.
