Ο Εμανουέλ Μακρόν, ο άλλοτε «λαμπερός» ηγέτης της Γαλλίας, βρίσκεται αντιμέτωπος με μια πρωτοφανή κρίση στο εσωτερικό της χώρας, η οποία έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τις διεθνείς επιτυχίες του. Είναι η ώρα της απολογίας και των δύσκολων αποφάσεων.
Διεθνείς επιτυχίες, εσωτερικές αποτυχίες: Η διπλή όψη της προεδρίας Μακρόν
Ο Εμανουέλ Μακρόν αναδείχθηκε τα τελευταία χρόνια σε έναν από τους πλέον ενεργούς και δυναμικούς ηγέτες στην παγκόσμια σκηνή. Οι διπλωματικές πρωτοβουλίες του έχουν τοποθετήσει τη Γαλλία σε ρόλο κλειδί για την πολιτική ισορροπία στην Ευρώπη και πέραν αυτής. Ωστόσο, η εικόνα στο εσωτερικό της χώρας είναι εντελώς διαφορετική, με την προεδρία του να δοκιμάζεται έντονα και τη δημοτικότητά του να σημειώνει κατακόρυφη πτώση.
Ενώ διεθνώς ο Μακρόν σημείωσε μια σειρά από επιτυχίες:
- Συγκρότησε μια συμμαχία 26 χωρών για την υποστήριξη της Ουκρανίας, αναδεικνύοντας τον ηγετικό του ρόλο στην ευρωπαϊκή ασφάλεια.
- Έπεισε αρκετές χώρες να προχωρήσουν στην αναγνώριση του παλαιστινιακού κράτους, ενισχύοντας τη γαλλική επιρροή στη Μέση Ανατολή.
- Υπέγραψε σημαντικές εμπορικές συμφωνίες με κράτη όπως το Βιετνάμ, η Ινδονησία, η Βραζιλία και η Σιγκαπούρη, προωθώντας τα οικονομικά συμφέροντα της Γαλλίας.
- Πρωτοστάτησε στην προώθηση της Συνθήκης για τις Ανοιχτές Θάλασσες, έναν κρίσιμο μηχανισμό για την προστασία των ωκεανών, επιδεικνύοντας το περιβαλλοντικό του όραμα.
Στο εσωτερικό σκηνικό, η πολιτική αστάθεια έχει κορυφωθεί. Το πρόσφατο παράδειγμα ήταν η παραίτηση του πρωθυπουργού μετά από μόλις 270 ημέρες θητείας, ένα γεγονός που υπογραμμίζει την πολιτική παράλυση στη Γαλλία, όπως αναλύεται σε άρθρο του The Conversation.
Το αδιέξοδο με τους πρωθυπουργούς: Ένα παιχνίδι χωρίς τέλος
Μετά την επανεκλογή του το 2022, ο Μακρόν βρέθηκε αντιμέτωπος με μια Βουλή χωρίς ξεκάθαρη πλειοψηφία. Από τότε, οι πρωθυπουργοί αλλάζουν με ιλιγγιώδη ταχύτητα, όντας αναλώσιμοι σε ένα παιχνίδι εσωτερικής πολιτικής ισορροπίας:
- Η Ελιζαμπέτ Μπορν παραιτήθηκε εν μέσω σφοδρότατων αντιδράσεων για τη συνταξιοδοτική μεταρρύθμιση.
- Ο Γκαμπριέλ Ατάλ παρέμεινε στη θέση του για λιγότερο από έξι μήνες.
- Ο Μισέλ Μπαρνιέ άντεξε μόλις τρεις μήνες.
- Ο Φρανσουά Μπαϊρού έπεσε θύμα πρότασης μομφής.
Τώρα, ο Σεμπαστιέν Λεκορνί αναλαμβάνει τα ηνία, με την κύρια αποστολή της ψήφισης του προϋπολογισμού του Οκτωβρίου – μια τιτάνια πρόκληση που θα κρίνει εν πολλοίς το μέλλον της κυβέρνησης.
🇫🇷 Adding to #France’s political turmoil, Wednesday’s “#BlockEverything” protests threaten to shut down the country.
❌ Plans include roadblocks, a credit card boycott and support from restaurant and small business owners pic.twitter.com/OpS2z4Okk4
— FRANCE 24 English (@France24_en) September 9, 2025
Το μεγάλο στοίχημα του Μακρόν: Η αντιμετώπιση της πολιτικής κρίσης
Ο Μακρόν διατείνεται ότι είναι καθήκον του να προστατεύσει τους θεσμούς της Γαλλίας, ακόμη και σε περιόδους έντονης αναταραχής. Έχει ξεκαθαρίσει πως θα συνεχίσει να αξιοποιεί τις συνταγματικές του αρμοδιότητες, παρά την απουσία σταθερής κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας.
Ωστόσο, η υπομονή της κοινής γνώμης έχει αρχίσει να εξαντλείται. Η αισιοδοξία και η πολιτική του αντοχή δοκιμάζονται όσο ποτέ άλλοτε. Οι προσεχείς μήνες θα είναι καθοριστικοί για την πορεία της δεύτερης θητείας του. Εάν καταφέρει να περάσει τον προϋπολογισμό και να αποκαταστήσει ένα ελάχιστο επίπεδο σταθερότητας, ίσως καταφέρει να σώσει την προεδρία του.
Σε διαφορετική περίπτωση, η Γαλλία κινδυνεύει να εισέλθει σε μια παρατεταμένη περίοδο πολιτικής παράλυσης, χωρίς ορατή λύση στον ορίζοντα, τουλάχιστον μέχρι τις επόμενες προεδρικές εκλογές τον Απρίλιο του 2027.
Ο Μακρόν δεν μπορεί να είναι ξανά υποψήφιος το 2027, καθώς το Σύνταγμα της Γαλλίας απαγορεύει περισσότερες από δύο συνεχόμενες προεδρικές θητείες. Ωστόσο, υπάρχει η πιθανότητα να έχει φιλοδοξίες να επιδιώξει την επιστροφή του στην προεδρία το 2032.
Τελικά, η υστεροφημία του θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από τον τρόπο που θα διαχειριστεί την τρέχουσα εσωτερική κρίση. Παρότι οι Γάλλοι έχουν χάσει την εμπιστοσύνη τους στο εσωτερικό του όραμα, η μετριοπαθής πλειοψηφία εξακολουθεί να θεωρεί ότι οι εναλλακτικές λύσεις, όπως η Μαρίν Λεπέν, είναι πολύ πιο επικίνδυνες για τη χώρα. Ένα γεγονός που ο Μακρόν γνωρίζει καλά και το οποίο ενδεχομένως επηρεάζει τις πολιτικές του επιλογές.
