Στην καρδιά της Γερμανίας, η πόλη Κάσελ έχει γίνει γνωστή για τον μοναδικό της πληθυσμό από ρακούν, τα οποία έχουν γίνει αναπόσπαστο μέρος της τοπικής ζωής, προκαλώντας ταυτόχρονα αμηχανία και θαυμασμό.
Η παρουσία των ρακούν στην Κάσελ και οι ιστορίες των κατοίκων
Η καθημερινότητα στην πόλη Κάσελ στη Γερμανία συνοδεύεται από συναντήσεις με ρακούν – τα γνωστά Waschbären. Κάποιοι νιώθουν την αναστάτωση όταν μια οικογένεια των ρακούν εγκαθίσταται στη σκεπή του σπιτιού τους, ενώ άλλοι θυμούνται πικνίκ που μετατράπηκαν σε απρόσμενες επιδρομές από αγέλες αυτών των πάμφαγων θηλαστικών. Πολλοί κάτοικοι εκφράζουν αναστάτωση για τους γείτονες που τα ταΐζουν, δημιουργώντας ένταση σε γειτονιές που ζουν μαζί τους.
Ο Λαρς, ένας ντόπιος κάτοικος που φροντίζει τον κήπο του δίπλα στο πάρκο Karlsaue, αναφέρει: «Είμαστε η πόλη των ρακούν. Βγαίνουν το σούρουπο και συχνά κλέβουν τρόφιμα, όπως μπανάνες, από όποιον περνάει». Η απουσία φυσικών θηρευτών καθιστά τα ρακούν κυρίαρχα στην περιοχή, ενώ κάτοικοι τα αγαπούν και συγχρόνως τα μισούν για τις ζημιές που προκαλούν.
Η ιστορία της εισαγωγής και η εξάπλωση των ρακούν στην Ευρώπη
Τα ρακούν εισήχθησαν στη ναζιστική Γερμανία τη δεκαετία του 1930 για εκτροφή γούνας, όμως με την πάροδο του χρόνου διαφυγή ή απελευθέρωσή τους δημιούργησε έναν μεγάλο άγριο πληθυσμό στην περιοχή. Σήμερα, η εξάπλωση τους δεν περιορίζεται στην Κάσελ, αλλά αυξάνεται ραγδαία σε όλη τη δυτική Ευρώπη, με καταγραφές σε χώρες όπως η Γαλλία, Δανία, Πολωνία, Ιταλία και Αυστρία.
Σύμφωνα με δηλώσεις του Daniel Willcox, συνδιευθυντή της ειδικής ομάδας μικρών σαρκοφάγων στην IUCN: «Είναι εξακριβωμένο πως τα ρακούν εξαπλώνονται γρήγορα και ο έλεγχός τους θα είναι δύσκολος, παρόλα αυτά πρέπει να γίνουν προσπάθειες περιορισμού». Αυστηρότερα προγράμματα, παρόμοια με αυτά στην Αυστραλία και Νέα Ζηλανδία, προτείνονται για τον περιορισμό της εξάπλωσης αυτών των μη αυτόχθονων ειδών στην Ευρώπη.
Οι επιπτώσεις και οι προσπάθειες διαχείρισης
Παρά την έκταση του προβλήματος, υπάρχει διαφωνία ως προς τις επιπτώσεις των ρακούν στην ευρωπαϊκή βιοποικιλότητα. Ο Winter τονίζει την ανάγκη για περαιτέρω έρευνα, επισημαίνοντας πως εκτός από τα ρακούν υπάρχουν και άλλοι σημαντικοί θηρευτές, όπως το μινκ και οι γάτες, που επηρεάζουν τους πληθυσμούς των πουλιών και άλλων ειδών σε ημιαστικές περιοχές.
Παράλληλα, στην προσπάθεια ελέγχου του μεγάλου πληθυσμού τους, μόνο στη Γερμανία θανατώθηκαν 200.000 ρακούν μέσα στο περασμένο έτος. Μια καινοτομία που προέκυψε στη διάρκεια αυτής της προσπάθειας είναι η παραγωγή κρεατοσκευασμάτων από κρέας ρακούν, όπως λουκάνικα και κεφτέδες. Ένας κρεοπώλης στην Κάσελ αναφέρει: «Δεν έχω ακούσει κανέναν να αρνείται να τα φάει· αντίθετα, απολαμβάνουν όλοι αυτή τη γεύση».
Συμπεράσματα
Καθώς το ηλιοβασίλεμα κυριαρχεί στην Κάσελ, τα ρακούν κάνουν την εμφάνισή τους, εξερευνώντας τις σκιερές γωνιές της πόλης. Οι κάτοικοι αποδέχονται την παρουσία τους, έχοντας συνειδητοποιήσει ότι αποτελούν πλέον ένα σύμβολο της πόλης τους: «Όταν ήμουν παιδί δεν υπήρχαν τόσα πολλά. Τώρα, είναι ένα χαρακτηριστικό της περιοχής μας, που μας γεμίζει περηφάνια αλλά και ανησυχία λόγω των ζημιών που προκαλούν», λέει ο Λαρς.
