Η πρόσφατη τρομοκρατική επίθεση στη Γερμανία μας υπενθυμίζει με δραματικό τρόπο ότι η ριζοσπαστικοποίηση έχει βαθιά ριζώσει στην Ευρώπη και αποτελεί κυριότερη απειλή. Είναι επιτακτική ανάγκη όλα τα δημοκρατικά κόμματα της Ευρώπης να αφήσουν τις εσωτερικές τους διαφορές στην άκρη και να αντιληφθούν τον πραγματικό κίνδυνο, ώστε να μπορέσουν να συνεργαστούν για την αντιμετώπισή του.
Η χθεσινή επίθεση στη χριστουγεννιάτικη αγορά του Μαγδεμβούργου – περιοχής που θεωρείται προπύργιο της γερμανικής ακροδεξιάς – έχει σοκάρει. Εκεί, το κόμμα «Εναλλακτική για τη Γερμανία» (AfD), γνωστό για την αντίθεσή του στην Ευρώπη και την αντιμεταναστευτική του στάση, είχε πραγματοποιήσει το συνέδριό του μόλις τον περασμένο Ιούλιο.
Αυτό που παρατηρείται όχι μόνο στο Μαγδεμβούργο, αλλά και σε πολλές άλλες γερμανικές πόλεις, είναι μια αμφίδρομη διαδικασία μαζικής ριζοσπαστικοποίησης.
Καθώς η ακροδεξιά κερδίζει έδαφος και οι δημοκρατικές κυβερνήσεις χάνουν τη δύναμή τους, οι δημοκρατικές παρατάξεις ανταγωνίζονται την ακροδεξιά υιοθετώντας ρητορική μίσους, δημιουργώντας έναν επικίνδυνο κύκλωμα ακραίων αντιδράσεων. Οι «αντίπαλοι», από την άλλη πλευρά, προχωρούν σε επιθέσεις εναντίον όσων θεωρούν εχθρούς του Πολιτικού Ισλάμ.
Εν μέσω αυτών των συνθηκών, καθώς τα κόμματα που υποστηρίζουν τη Δημοκρατία διαγωνίζονται για τις επόμενες εκλογές – όπως συμβαίνει στη Γερμανία αυτή τη στιγμή μετά την κατάρρευση της κυβέρνησης και την προετοιμασία για νέες εκλογές – η ακροδεξιά εμφανίζεται ενωμένη, έχοντας και υποστήριξη από εξωτερικούς παράγοντες όπως ο Ίλον Μασκ, ενώ οι τρομοκράτες συνεχίζουν να επιτίθενται στους πολίτες που γιορτάζουν παραδοσιακά.
Στις αρχές της ιστορίας του Μαγδεμβούργου, έγινε φανερό ότι ο συλληφθείς δράστης είναι 50χρονος γιατρός από τη Σαουδική Αραβία, που εργάζεται στην περιοχή Σαξονία-Άνχαλτ και ζει στη Γερμανία από το 2006.
Εδώ και πολλά χρόνια, η Σαξονία είναι μία περιοχή στη νοτιοανατολική Γερμανία όπου η ακροδεξιά έχει αρχίσει να κερδίζει έδαφος, παρά το γεγονός ότι στον τομέα των μεταναστών υπάρχει χαμηλή παρουσία, καθώς οι συγκεκριμένοι είναι κυρίως πλήρως ενσωματωμένοι και έχουν αποκτήσει γερμανική υπηκοότητα.
Δυστυχώς, τα γερμανικά κόμματα, πρωτίστως οι Σοσιαλδημοκράτες και οι Χριστιανοδημοκράτες, δεν επιτυγχάνουν συνεργασία, σε αντίθεση με το παρελθόν, όταν κατόρθωναν να προχωρούν σε συμβιβασμούς που τους επέτρεπαν να αντιμετωπίζουν σοβαρά ζητήματα, όπως η αμφίδρομη ριζοσπαστικοποίηση.
Πρόσφατα, το γερμανικό Ινστιτούτο για την Αγορά Εργασίας δημοσίευσε δεδομένα που δείχνουν ότι το ουσιαστικό πρόβλημα εντοπίζεται στον κίνδυνο ριζοσπαστικοποίησης, και όχι μόνο στην προσφυγική κρίση.
Σύμφωνα με αυτό το Ινστιτούτο, στη Γερμανία έχουν εγκατασταθεί 1,3 εκατομμύρια Σύροι, εκ των οποίων το 18% είναι παιδιά που έχουν γεννηθεί στη χώρα. Το 62% αυτών εργάζεται σε τομείς όπου υπάρχει σοβαρή έλλειψη εργατικού δυναμικού, όπως η υγειονομική περίθαλψη (11%), οι μεταφορές, η μεταποίηση (21%), η βιομηχανία τροφίμων και ο τουρισμός (14%), η εφοδιαστική (22%) και οι κατασκευές (9%).
Οι γυναίκες απασχολούνται κυρίως σε τομείς της υγειονομικής περίθαλψης (18%), τροφίμων και τουρισμού (17%), εμπορίου (11%) και κοινωνικών υπηρεσιών (28%).
Από τους 250.000 Σύρους που εργάζονται στη Γερμανία, το 75% είναι επαγγελματίες υψηλής ειδίκευσης με σημαντικά πτυχία. Επιπλέον, υπάρχουν και παιδιά που φοιτούν στα σχολεία καθώς και γυναίκες που στηρίζουν τις οικογένειές τους, επιτρέποντας στους αναγκαίους υπαλλήλους να είναι παρόντες στις δουλειές τους.
Σημαντικό είναι ότι πάνω από 5.000 Σύροι γιατροί, πρώην πρόσφυγες, εργάζονται σε γερμανικά νοσοκομεία. Χωρίς την παρουσία τους, η λειτουργία αυτών θα ήταν εξαιρετικά δύσκολη.
Είναι εφικτό η Γερμανία να διασφαλίσει την παραμονή όλων αυτών των ανθρώπων χωρίς προηγούμενη αίτησή τους για άσυλο σε κάποια άλλη χώρα; Σίγουρα όχι. Παρ’ όλα αυτά, δεν υπάρχει καν σκέψη για απέλαση.
Αυτό που προκύπτει στην Ευρώπη είναι ότι, είτε υπάρχει πρόβλημα στην κατεύθυνση είτε τα πράγματα οδηγούνται λανθασμένα. Αντί τα δημοκρατικά κόμματα να επικεντρωθούν στον πραγματικό κίνδυνο της ριζοσπαστικοποίησης (από οποιαδήποτε πλευρά), εμπλέκονται σε αντιπαραθέσεις που είναι προϊόν της ρητορικής του μίσους.
