Χιλιάδες Ουρουγουανοί ξεπροβόδισαν τον Χοσέ «Πέπε» Μουχίκα, έναν από τους πιο αγαπημένους ηγέτες της Λατινικής Αμερικής, σε μια συγκινητική τελετή στον Μοντεβιδέο.
Η κληρονομιά του Χοσέ «Πέπε» Μουχίκα στην Ουρουγουάη και τον κόσμο
Ο Χοσέ Μουχίκα, ο «φτωχότερος πρόεδρος του κόσμου», άφησε ανεξίτηλο αποτύπωμα χάρη στην ακεραιότητα και το κοινωνικό του έργο. Παρότι κυβέρνησε μια χώρα 3,4 εκατομμυρίων κατοίκων, έδωσε σχεδόν ολόκληρο τον προεδρικό μισθό του σε προγράμματα κοινωνικής κατοικίας, προωθώντας κοινωνική δικαιοσύνη και αλληλεγγύη.
Η υιοθέτηση προοδευτικών μέτρων, όπως η νομιμοποίηση της κάνναβης το 2013 – πρώτη παγκοσμίως – ο γάμος μεταξύ ομόφυλων ζευγαριών και το δικαίωμα στην άμβλωση, τον κατατάσσουν ανάμεσα στους καινοτόμους πολιτικούς της εποχής του.
Η δημόσια συγκίνηση και το τελευταίο ταξίδι
Η πομπή με το φέρετρο του Μουχίκα, σκεπασμένο με τη σημαία της Ουρουγουάης, ξεκίνησε από το προεδρικό μέγαρο και διέσχισε τη λεωφόρο 18ης Ιουλίου, όπου χιλιάδες πολίτες τον αποχαιρέτισαν με δάκρυα και χειροκροτήματα.
Ορισμένοι φώναζαν «Σ’ ευχαριστούμε Πέπε», αποτυπώνοντας τον θαυμασμό για τον αγώνα του ενάντια στην ανισότητα και την αδικία. Η κυβέρνηση κήρυξε τριήμερο εθνικό πένθος και το Κοινοβούλιο φιλοξενεί αγρυπνία προς τιμήν του.
Από αντάρτης σε ηγέτης: η πορεία ζωής του Μουχίκα
Προτού αναδειχθεί πρόεδρος, ο Μουχίκα πέρασε 13 χρόνια στη φυλακή λόγω της αντίστασής του στη στρατιωτική δικτατορία (1973-85). Η πολιτική του καριέρα περιλάμβανε θητείες ως βουλευτής, γερουσιαστής και υπουργός, πριν αναλάβει το ανώτατο αξίωμα της χώρας.
Ο Μάουρο ντε λος Ρέγες, δάσκαλος 50 ετών, σημείωσε ότι ο Μουχίκα «έκανε γνωστή αυτήν τη μικρή χώρα σε όλον τον κόσμο» και εκπροσώπησε με σεμνότητα τον αγώνα για πιο δίκαιες κοινωνίες.
Τελευταίο αντίο υπό τους ήχους του «A don José»
Η νεκρική πομπή ολοκληρώθηκε με την άφιξη στο Κοινοβούλιο συνοδεία του παραδοσιακού τραγουδιού «A don José», που έχει ιδιαίτερη σύνδεση με την αριστερά στην Ουρουγουάη.
Η απώλεια του Χοσέ «Πέπε» Μουχίκα συγκίνησε όλη την Ουρουγουάη και τον κόσμο, θυμίζοντας τη δύναμη της ταπεινότητας και του αγώνα για κοινωνική δικαιοσύνη.
