Ο Γάλλος πρωθυπουργός Φρανσουά Μπαϊρού προτείνει την κατάργηση δύο δημόσιων αργιών για να ενισχύσει την οικονομική ανάπτυξη της Γαλλίας, θέτοντας στο επίκεντρο τη μείωση του δημοσίου χρέους και την αύξηση της παραγωγικότητας.
Πρόταση για κατάργηση αργιών και οικονομική ανάκαμψη
Σε μια προσπάθεια να μειώσει το δημοσιονομικό έλλειμμα ύψους 50,88 δισεκ. ευρώ, ο πρωθυπουργός Μπαϊρού ανακοίνωσε μέτρα που περιλαμβάνουν την κατάργηση δύο αργιών, τονίζοντας ότι η εθνική προσπάθεια για την τόνωση της οικονομίας απαιτεί μεγαλύτερη εργασιακή δραστηριότητα καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους.
Ιστορικό παράδειγμα: Η κατάργηση της αργίας της Πεντηκοστής το 2003
Η ιδέα της κατάργησης αργιών δεν είναι καινούρια για τη Γαλλία. Το 2003, μετά τον θανατηφόρο καύσωνα που κόστισε τη ζωή σε περίπου 15.000 ανθρώπους, ο πρωθυπουργός Ζαν-Πιερ Ραφαρέν εισήγαγε την κατάργηση της αργίας της Πεντηκοστής, αντικαθιστώντας την με μια «ημέρα αλληλεγγύης». Στόχος ήταν η συγκέντρωση πόρων για τη στήριξη των ευάλωτων ηλικιωμένων.
Ωστόσο, αυτό το μέτρο αντιμετώπισε σοβαρές δυσκολίες, αφού προκάλεσε διάσπαση στην εφαρμογή του, απεργίες και κοινωνικές αντιδράσεις, οδηγώντας τελικά σε αποτυχία.
Κοινωνικές αντιδράσεις και σύγχρονες προκλήσεις
Η πρόταση του Μπαϊρού βρήκε απέναντί της τις αντιδράσεις τόσο του κοινού όσο και πολιτικών προσωπικοτήτων. Ο Ζαν Κλοντ Βι, 85 ετών, περιγράφει την προσπάθεια ως σκληρή και επισημαίνει τις δύσκολες ιδιαιτερότητες που έχει σήμερα η κοινωνία.
Παράλληλα, η υπουργός Εργασίας Αστρίντ Πανοσιάν-Μπουβέ τόνισε σε τηλεοπτική συνέντευξή της ότι οι επιχειρήσεις θα κληθούν να συνεισφέρουν οικονομικά ως αντάλλαγμα για το επιπλέον εργατικό δυναμικό, χωρίς να ανακοινώσει περισσότερες λεπτομέρειες.
Προβληματισμοί για το μέλλον των εργασιακών δικαιωμάτων
Η κατάργηση αργιών χαρακτηρίζεται ως «διπλή τιμωρία» από τους αντιπάλους της: τόσο γιατί οι εργαζόμενοι θα εργαστούν περισσότερες μέρες χωρίς αντίστοιχη αύξηση των αποδοχών, όσο και γιατί θα χάσουν σημαντικές στιγμές ανάπαυσης και προσωπικού χρόνου.
Το παράδειγμα του 2003 δείχνει ότι τέτοιες αλλαγές απαιτούν ισχυρή κοινωνική συναίνεση και προσεκτικό σχεδιασμό ώστε να μην επιφέρουν κοινωνική αναστάτωση.
