Η Nina Simone: Η Φωνή της Ελευθερίας και της Μουσικής Ψυχής






Nina Simone: Η Εμβληματική Φωνή της Ελευθερίας και η Μουσική Κληρονομιά της

Nina Simone: Η Εμβληματική Φωνή της Ελευθερίας και η Μουσική Κληρονομιά της

Η Nina Simone, μια καλλιτέχνιδα με επιβλητική σκηνική παρουσία και μια φωνή που άγγιζε τις ψυχές, αυτοπροσδιοριζόταν ως “folk τραγουδίστρια,” αν και η μουσική της περιλάμβανε πολλά περισσότερα. Πολλοί την θεωρούσαν κοντινό πνεύμα με την επίσης ταλαντούχα στιχουργό και πιανίστρια, Nina Simone.

Γεννημένη το 1933 στη Βόρεια Καρολίνα των Η.Π.Α., η Eunice Kathleen Waymon (το πραγματικό της όνομα) ανέπτυξε μια βαθιά σχέση με τη μουσική από πολύ νωρίς. Ξεκίνησε να τραγουδά στην τοπική εκκλησία στην ηλικία των τριών ετών, αποκαλύπτοντας ταυτόχρονα ένα αξιοσημείωτο ταλέντο στο πιάνο. Η πρώτη της επαφή ήταν με την κλασική μουσική, με δημιουργούς όπως ο Beethoven και ο Brahms να αποτελούν πηγή έμπνευσης στην εξέλιξή της. Η δασκάλα μουσικής της, αναγνωρίζοντας το ταλέντο της, βοήθησε στην συγκέντρωση ενός χρηματικού ποσού για τις μετέπειτα σπουδές της, οι οποίες την οδήγησαν στη φημισμένη Juilliard School στη Νέα Υόρκη.

Στη Juilliard, η Simone συνέχισε τις σπουδές της στο πιάνο και παράλληλα εργαζόταν ως συνοδός για άλλους καλλιτέχνες. Δυστυχώς, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη σχολή λόγω οικονομικών δυσκολιών. Μετακόμισε στη Φιλαδέλφεια με τους γονείς της, ελπίζοντας να συγκεντρώσει χρήματα και να παρακολουθήσει μαθήματα σε κάποια σχολή με χαμηλότερα δίδακτρα. Απέτυχε να εισαχθεί στο Curtis Institute of Music στη Φιλαδέλφεια, και αργότερα η Simone ισχυρίστηκε ότι η απόρριψή της οφειλόταν στην αφροαμερικανική της καταγωγή, ένα ζήτημα που την σημάδεψε.

Nina Simone σε τηλεοπτική εκπομπή στο Λονδίνο, 1968
Nina Simone σε τηλεοπτική εκπομπή στο Λονδίνο, 1968. © Hulton Archive / Getty Images / Ideal Image

Απομακρυνόμενη από την κλασική μουσική, στράφηκε στην jazz και τα blues, παίζοντας σε clubs του Atlantic City κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1950. Εκεί υιοθέτησε το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο “Nina Simone”, εμπνευσμένο από την ηθοποιό Simone Signoret. Οι εμφανίσεις της τράβηξαν την προσοχή, με αποτέλεσμα να αποκτήσει θαυμαστές όπως οι συγγραφείς Langston Hughes, Lorraine Hansberry και James Baldwin.

Πρωτοποριακή Μίξη Μουσικών Ειδών

Η Nina Simone ξεκίνησε να ηχογραφεί τη μουσική της στα τέλη της δεκαετίας του 1950 με την δισκογραφική εταιρεία Bethlehem Records, κυκλοφορώντας το πρώτο της άλμπουμ το 1957. Αυτό περιελάμβανε τραγούδια όπως τα “Plain Gold Ring” και “Little Girl Blue,” καθώς και τη δική της εκδοχή του “I Loves You Porgy” από το μιούζικαλ των George and Ira Gershwin, “Porgy and Bess”. Συνέχισε να κυκλοφορεί μια σειρά από άλμπουμ σε διάφορες δισκογραφικές εταιρείες, όπως τα “The Amazing Nina Simone” (1959), “Nina Simone Sings Ellington!” (1962), “Wild Is the Wind” (1966) και “Silk and Soul” (1967).

Η δημιουργικότητά της δεν σταμάτησε εκεί. Διασκεύασε τραγούδια των Bob Dylan (“The Times They Are A-Changin’”) και των Beatles (“Here Comes the Sun”), προσδίδοντας μια μοναδική αισθησιακή πλευρά σε κομμάτια όπως τα “Take Care of Business” (1965), “I Put a Spell on You” (1965) και “I Want a Little Sugar in My Bowl” (1967).

Συμμετοχή στο Κίνημα για τα Πολιτικά Δικαιώματα

Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960, η Nina Simone έγινε μια εμβληματική μορφή του κινήματος για τα πολιτικά δικαιώματα των Αφροαμερικανών. Έγραψε το “Mississippi Goddam” (1963) ως απάντηση στη δολοφονία του Medgar Evers και στην βομβιστική επίθεση σε μια εκκλησία στην Αλαμπάμα, στην οποία έχασαν τη ζωή τους τέσσερις νεαρές Αφροαμερικανίδες. Συνέχισε με το πολιτικά φορτισμένο τραγούδι “Young, Gifted and Black,” το οποίο έγινε ύμνος του κινήματος. Μετά τη δολοφονία του Martin Luther King Jr. το 1968, ο μπασίστας της έγραψε το “Why (The King of Love Is Dead),” το οποίο η Simone ερμήνευσε στο Westbury Music Festival.

Δυσκολίες και “Αναγέννηση”

Η Nina Simone αισθανόταν κουρασμένη από τις φυλετικές διακρίσεις που επικρατούσαν στις Η.Π.Α.. Έζησε στη Νέα Υόρκη, τη Λιβερία, την Ελβετία, την Αγγλία και τα Μπαρμπέϊντος πριν εγκατασταθεί μόνιμα στη Νότια Γαλλία. Για πολλά χρόνια, η Simone αντιμετώπισε σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα και υπέφερε οικονομικά από τις διαχειριστικές εταιρείες και τις δισκογραφικές εταιρείες.

Στα μέσα της δεκαετίας του 1970, έκανε ένα διάλειμμα από τις ηχογραφήσεις, αλλά επέστρεψε το 1978 με το άλμπουμ “Baltimore”. Αν και έλαβε θετικές κριτικές, οι πωλήσεις δεν ανταποκρίθηκαν στις προσδοκίες.

Η “αναγέννηση” στην καριέρα της ήρθε το 1980 με το τραγούδι “My Baby Just Cares For Me,” το οποίο χρησιμοποιήθηκε σε μια διαφήμιση του διάσημου αρώματος Chanel No. 5 στην Αγγλία. Το τραγούδι έφτασε στην πρώτη θέση των βρετανικών charts το 1985. Εκείνη την περίοδο ξεκίνησε να γράφει και την αυτοβιογραφία της “I Put a Spell on You,” η οποία εκδόθηκε το 1991.

Ο επόμενος δίσκος της, “A Single Woman”, κυκλοφόρησε το 1993. Με το πέρασμα των χρόνων, η Nina Simone διατηρούσε ένα σταθερό κοινό που την ακολουθούσε και γέμιζε τα θέατρα όπου εμφανιζόταν. Το 1998 επέστρεψε για μια συναυλία στην περιοχή της Νέας Υόρκης, στο New Jersey Performing Arts Center. Την ίδια χρονιά, παρευρέθηκε και στα 80ά γενέθλια του Nelson Mandela.

“Φινάλε” και Μουσική Κληρονομιά

Τα τελευταία χρόνια της ζωής της, έδινε μάχη με τον καρκίνο του μαστού. Πέθανε σε ηλικία 70 ετών, στις 21 Απριλίου 2003, στο σπίτι της στη Γαλλία. Ο θάνατος της Nina Simone άφησε ένα δυσαναπλήρωτο κενό στη μουσική βιομηχανία.

Η Nina Simone άφησε μια σπουδαία κληρονομιά μέσα από τη μουσική, την τέχνη και τον ακτιβισμό της. Τραγούδησε για την αλήθεια και την ελευθερία, και ακόμα και σήμερα τα τραγούδια της εμπνέουν συναισθήματα και δύναμη. Αποτέλεσε πρότυπο για πολλούς καλλιτέχνες, όπως οι Aretha Franklin, Laura Nyro, Joni Mitchell, Lauryn Hill και Meshell Ndegeocello. Η Nina Simone έχει επηρεάσει πολλούς καλλιτέχνες της soul, jazz και R&B μουσικής.

Η Nina Simone υπήρξε μια σπουδαία ερμηνεύτρια της Jazz, Blues και Soul σκηνής.

Η μουσική της Nina Simone ανέτρεψε τα μουσικά πρότυπα. Η κλασική μουσική παιδεία της ήταν εμφανής σε κάθε είδος που υπηρετούσε. Συχνά την αποκαλούσαν “High Priestess of Soul,” έναν τίτλο που απέρριπτε, όπως απέρριπτε και τον χαρακτηρισμό της jazz τραγουδίστριας. Όπως έγραψε στην αυτοβιογραφία της: “Αν πρέπει να με αποκαλούν κάτι, τότε αυτό θα έπρεπε να είναι folk τραγουδίστρια, γιατί υπήρχαν πιο πολλά folk και blues κομμάτια στη μουσική μου”.


δειτε ακομα

δειτε ακομα