Ο Ιμαρίζιο παρατηρεί ότι «ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει εξαντλήσει τους ρωσικούς πόρους» και αυτό έχει επιδράσει αρνητικά στη συνεργασία με το καθεστώς του Άσαντ σε στρατηγικό επίπεδο. Διερευνώντας την κατάσταση, ο συγγραφέας επισημαίνει ότι η εξέγερση των τζιχαντιστών ανταρτών αντιπροσωπεύει μια αληθινή πρόκληση για τη Ρωσία. Ο κίνδυνος δεν περιορίζεται μόνο στη Μεσόγειο, καθώς η Τουρκία, όπως σημειώνει, κατέχει ζωτικός ρόλο στο Turkstream, τον κύριο αγωγό φυσικού αερίου της Ρωσίας προς τη Νότια Ευρώπη. Παράλληλα, ο Ερντογάν δεν ενδείκνυται ως εύκολος συνεργάτης, οπότε η εμπλοκή της Τουρκίας στον τζιχαντιστικό αγώνα ενδέχεται να σχετίζεται και με ενεργειακές στρατηγικές.
Ο Ιταλός δημοσιογράφος αναφέρει και αξιολογήσεις από ρωσικά μέσα σχετικά με την εξελισσόμενη συγκρουσιακή κατάσταση στην Συρία, δηλώνοντας ότι για αξιωματούχους του Κρεμλίνου, «η συλλογική Δύση είναι ο μόνιμος εχθρός». Η Komsomolskaya Pravda παρατηρεί ότι αναδύεται ένα νέο μέτωπο κατά της Ρωσίας στη Συρία, αποκαλύπτοντας μια διασύνδεση μεταξύ διαδηλώσεων κατά της Ρωσίας στη Γεωργία και τζιχαντιστικών επιθέσεων στη Συρία.
Οι ρωσικοί αναλυτές αναγνωρίζουν την ανάγκη η Ρωσία να εξασφαλίσει τη στήριξή της στο καθεστώς Άσαντ, προκειμένου να αποφευχθεί η απομόνωση που επιβάλλει η Δύση και η οποία έχει οικονομικές συνέπειες. Μέσα από αυτές τις αναλύσεις, ο Ιμαρίζιο καταλήγει πως η πτώση του Χαλεπίου στα χέρια των τζιχαντιστών σηματοδοτεί μια κλήση προς την ρωσική ηγεσία για εντατικοποίηση των στρατιωτικών τους επιθέσεων κατά του Κιέβου.
Αυτές οι ρωσικές εκτιμήσεις καταδεικνύουν μια αλλαγή στην προσέγγιση της τρομοκρατίας: «Οι φιλοναζιστές της κυβέρνησης Ζελένσκι είναι τρομοκράτες, όπως και οι τζιχαντιστές». Ο Ιταλός σχολιαστής καταλήγει: «Αναφέρονται στη Συρία, αλλά στην πραγματικότητα εννοούν Ουκρανία, για άλλη μια φορά»…
