Η συνεργασία μεταξύ των ανταγωνιστών της Αμερικής έχει μετατραπεί σε μια αναγκαία στρατηγική που αποβλέπει στην αποδυνάμωση της Δυτικής επιρροής. Οι Ηνωμένες Πολιτείες βιώνουν πλέον τον κίνδυνο να υποτιμήσουν τη σημαντική άνοδο των επιρροών της Κίνας και της Ρωσίας, καθώς η ρομαντική αντίληψη της φιλελεύθερης ατζέντας τους δεν είναι πια βιώσιμη.
Σύμφωνα με το Modern Diplomacy, αυτό δεν συνεπάγεται ότι οι ΗΠΑ θα πρέπει να επιστρέψουν στην μονομερή πολιτική εποχής Μπους ή Τραμπ. Αυτή η προσέγγιση, αντιθέτως, έχει εντείνει την ανικανότητα να ανταποκριθούν στις πραγματικές απειλές. Η Αμερική θα πρέπει να κατανοήσει τη σοβαρότητα της αυξανόμενης ακροαματικότητας της Κίνας και της Ρωσίας και να επανασχεδιάσει την εξωτερική πολιτική της, ώστε να ξεπεράσει την αποτυχία των στρατηγικών που έχουν εφαρμοστεί από την εποχή των Μπους. Η διχαστική πολιτική του Μπάιντεν, όπως και εκείνη του Τραμπ, έχει περιορίσει τη συναίνεση τόσο σε εγχώριο όσο και σε διεθνές επίπεδο. Αυτό έχει επιτρέψει στους αντιπάλους των ΗΠΑ να ενισχύσουν τη θέση τους, καθιστώντας πιο δύσκολη την αναχαίτισή τους.
Οι κοινές προσπάθειες για την αποφυγή των αμερικανικών κυρώσεων έχουν προκαλέσει αναταραχή στις δυτικές αγορές, υπονομεύοντας την αποτελεσματικότητά τους. Χώρες όπως το Ιράν και η Ρωσία χρησιμοποιούν τεχνολογία και μέσα που τους επιτρέπουν να διαφύγουν από τον έλεγχο των κυρώσεων, ενώ η Κίνα αξιοποιεί φθηνό ρωσικό και ιρανικό πετρέλαιο, με αποτέλεσμα την αύξηση των εναλλακτικών επιλογών στις παγκόσμιες αγορές.
Στην προσπάθειά τους να αμφισβητήσουν τη Δυτική κυριαρχία, οι οικονομικές αλληλεπιδράσεις μεταξύ κράτους και αγοράς στη Ρωσία και την Κίνα έχουν ενδυναμώσει τη γεωπολιτική τους επιρροή. Η επίτευξη πολυμερούς συνεργασίας φαίνεται να είναι πιο επιτυχής σε ανατολή παρά σε δύση, με την 25ετή συμφωνία συνεργασίας ανάμεσα στο Ιράν και την Κίνα να προσφέρει σταθερές ροές πετρελαίου και επενδύσεις.
Η εσωτερική αδράνεια που παρατηρείται στις Ηνωμένες Πολιτείες εκφράζεται με την αντίθεση ανάμεσα στον προστατευτισμό του Τραμπ και την ήπια πολυμέρεια του Μπάιντεν, καθώς το Ιράν συνεχίζει να σαφώς προχωρά σε συνεργασίες με μη δυτικές δυνάμεις. Η συμμετοχή του Ιράν στον Οργανισμό Συνεργασίας της Σαγκάης (SCO) αποδεικνύει τις προθέσεις του να αναπτύξει στενές σχέσεις με χώρες αντίπαλες των ΗΠΑ.
Ο “άξονας του κακού” έχει κάνει αισθητή την παρουσία του στη Μέση Ανατολή. Η ρωσική υποστήριξη για ιρανικές δυνάμεις υποβαθμίζει τη θέση των ΗΠΑ στην περιοχή, ενώ οι πολιτικές του Τραμπ και του Μπάιντεν έχουν μειώσει την ικανότητα αντίκρισής τους στις αυξανόμενες προκλήσεις. Η σημερινή αβεβαιότητα και η έλλειψη σταθερών διπλωματικών στρατηγικών έχουν ενθαρρύνει το Ιράν να εξετάσει νέες πηγές ανάπτυξης που αποφεύγουν την δυτική πίεση.
Οι αδυναμίες στην αμερικανική διπλωματία είναι πιο εμφανείς από ποτέ στο θέμα της πυρηνικής συμφωνίας με το Ιράν, όπου οι Ρωσία και Κίνα χρησιμοποιούν συστηματικά το βέτο για να προστατεύσουν τη χώρα από δυτικές πιέσεις.
Η ανάγκη αφύπνισης των Ηνωμένων Πολιτειών είναι επιτακτική, ώστε να κατανοήσουν την επείγουσα ανάγκη να αντιμετωπίσουν τις στρατηγικές επιθέσεις από αντιπάλους τους. Η περιγραφή της τρομοκρατίας ως εργαλείου αποσταθεροποίησης από τον Μπους πριν από 20 χρόνια είναι αξιοσημείωτα επίκαιρη σήμερα, καθώς οι συμμαχίες μεταξύ Ιράν και Ρωσίας ενισχύονται και οι πυρηνικές φιλοδοξίες του Ιράν τροφοδοτούνται από ανεπιτυχείς πολιτικές.
Οι ΗΠΑ πρέπει να αναγνωρίσουν αυτή την πραγματικότητα και να προσαρμοστούν, καθώς αυτή τη φορά η αποτυχία μπορεί να μην έχει επιστροφή.
