Σε μια πρόσφατη ομιλία του σε φόρουμ που συγκέντρωσε ανώτατους στρατιωτικούς ηγέτες, ο πρώην Πρωθυπουργός του Ισραήλ, Ιτσχάκ Ράμπιν, αναφέρθηκε στις επιπτώσεις του πολέμου του Γιομ Κιπούρ το 1973 καθώς και στις προοπτικές για την περιφερειακή ειρήνη. Δήλωσε χαρακτηριστικά: «Στην αραβο-ισραηλινή σύγκρουση, δεν βλέπω πιθανότητα επίλυσης μέσω στρατιωτικών ενεργειών… Αν υπάρχει μια πιθανότητα, αυτή μπορεί να προέλθει μόνο από διπλωματικές διαπραγματεύσεις», όπως αποτυπώνεται σε ηχητικό αρχείο.
Ωστόσο, υπογράμμισε ότι «οι διαπραγματεύσεις πρέπει να στηρίζονται στην στρατιωτική ισχύ, γιατί χωρίς δύναμη δεν υπάρχει θέση για διπλωματία».
Επιπλέον, αναφέρθηκε στις πιθανές συνέπειες από μια πιθανή ίδρυση ενός παλαιστινιακού κράτους στην Ιουδαία και τη Σαμάρεια. «Αυτό θα μπορούσε να προκαλέσει άμεσα τον επόμενο πόλεμο, ακόμα κι αν άλλες πλευρές το απεύχονται», είπε, προσθέτοντας: «Η ειρηνική λύση, με την παραχώρηση εδαφών, ίσως είναι η καλύτερη επιλογή, ειδικά αν εξετάσουμε την αραβική πραγματικότητα με ανοιχτά μάτια. Ωστόσο, όλοι γνωρίζουμε ένα γεγονός: κανείς δεν επιθυμεί να dialog μαζί μας για την ειρήνη».
Πενήντα χρόνια αργότερα, οι δηλώσεις του Ράμπιν εξακολουθούν να αντηχούν στη σημερινή πραγματικότητα του Ισραήλ και της Μέσης Ανατολής. Υπάρχουν πολλοί που βλέπουν παραλληλισμούς ανάμεσα στην αιφνιδιαστική επίθεση της Αιγύπτου και της Συρίας τον Οκτώβριο του 1973 και στην πρόσφατη, επικίνδυνη επίθεση της Χαμάς στο νότιο Ισραήλ στις 7 Οκτωβρίου 2023.
Η συνεχιζόμενη στρατιωτική εκστρατεία έχει οδηγήσει σε μαζική κινητοποίηση των εφεδρικών δυνάμεων. Μετά τον πόλεμο του Γιομ Κιπούρ, ο Ράμπιν είχε πει: «Πολλοί έφεδροι ανταποκρίθηκαν στην επιστράτευση και προσήλθαν για να υπηρετήσουν. Πιστεύω ότι η ηθική, η πειθαρχία και η αίσθηση του σκοπού τους χρησιμεύουν, περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη παράμετρο, ως ένδειξη εμπιστοσύνης του κοινού στον στρατό. Ας είμαστε ειλικρινείς – αυτή η εμπιστοσύνη έχει κλονιστεί»
Η δημοσιοποίηση του ηχητικού αυτού αρχείου συνέβη με αφορμή την εθνική Ημέρα Μνήμης του Ιτσχάκ Ράμπιν. Ο Ράμπιν υπηρέτησε ως Πρωθυπουργός από το 1974 έως το 1977 και κατόπιν από το 1992 έως τη δολοφονία του το 1995.
Ήταν γνωστός για τη προοδευτική του προσέγγιση στην ισραηλινοπαλαιστινιακή σύγκρουση και κατά τη διάρκεια της δεύτερης θητείας του ανέλαβε σημαντικές ειρηνευτικές πρωτοβουλίες, με την πιο γνωστή να είναι η Συμφωνία του Όσλο. Για αυτήν τη διαδικασία, μοιράστηκε το Νόμπελ Ειρήνης με τον Υπουργό του, Σιμόν Πέρες, και τον Παλαιστίνιο ηγέτη, Γιάσερ Αραφάτ.
Αυτή η ειρηνευτική διαδικασία προκάλεσε έντονες αντιδράσεις από ακροδεξιές ομάδες στο Ισραήλ, αποκορύφωμα των οποίων υπήρξε η δολοφονία του από τον Ισραηλινό ακροδεξιό εξτρεμιστή Γιγκάλ Αμίρ, το Νοέμβριο του 1995, κατά τη διάρκεια μιας συναυλίας ειρήνης στο Τελ Αβίβ.
Πηγές: Times of Israel, Jerusalem Post
