Έντονη ανησυχία επικρατεί για τις εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο, με την Τουρκία να προωθεί λύσεις που φέρεται να περιορίζουν την επιρροή της Ελλάδας. Άρθρο της τουρκικής εφημερίδας Sabah αναλύει τη σημασία πιθανής θαλάσσιας συμφωνίας Τουρκίας-Συρίας, ανάλογης του μνημονίου με τη Λιβύη.
Ανατολική Μεσόγειος: Στρατηγικές Κινήσεις και Ενεργειακοί Διάδρομοι
Η Ανατολική Μεσόγειος αναδεικνύεται και πάλι σε επίκεντρο γεωπολιτικών εξελίξεων. Η πρόταση της Τουρκίας για θαλάσσια οριοθέτηση με τη Συρία αποτελεί μια στρατηγική κίνηση που στοχεύει στην αποκατάσταση ισορροπιών σε μια περιοχή με αυξανόμενες διεκδικήσεις. Η κίνηση αυτή δεν είναι μια απλή τακτική, αλλά ουσιαστική δήλωση πρόθεσης.
Η Τουρκία έχει ήδη διαμορφώσει τη θαλάσσια δυναμική της περιοχής με τη συμφωνία του 2019 με τη Λιβύη, η οποία αμφισβήτησε τα ελληνικά επιχειρήματα και εξασφάλισε πρόσβαση σε κρίσιμους ενεργειακούς διαδρόμους. Η προτεινόμενη συμφωνία με τη Συρία ακολουθεί την ίδια λογική, επιδιώκοντας πρακτικές λύσεις που σέβονται τη γεωγραφία και αποφεύγουν τις αυστηρές ερμηνείες του διεθνούς δικαίου.
Ελλάδα: Αποδυνάμωση της Περιφερειακής Επίδρασης;
Η Ελλάδα έχει αντιδράσει έντονα σε αυτές τις εξελίξεις. Απειλές προς τον Αχμέντ αλ-Σαράα, ηγέτη αντικαθεστωτικής οργάνωσης στη Συρία, υποδηλώνουν ανησυχία για την επιρροή της Τουρκίας. Ωστόσο, η τοποθέτηση του Αλ-Σαράα, που προανήγγειλε ανασύνταξη της οργάνωσής του, υπογραμμίζει τις μεταβαλλόμενες πραγματικότητες στη Συρία. Οι απειλές της Ελλάδας φαντάζουν παρωχημένες, υποδεικνύοντας μείωση της ικανότητάς της να επηρεάσει την περιοχή.
Αντίθετα, η Τουρκία προωθεί ένα όραμα που βασίζεται στην αρχή της δικαιοσύνης, εστιάζοντας στη γεωγραφική πραγματικότητα και όχι σε αυστηρές νομικές ερμηνείες. Η Ελλάδα, στηριζόμενη στη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS), διεκδικεί εκτεταμένες θαλάσσιες ζώνες, ακόμη και για μικρά νησιά όπως η Μεγίστη. Η Τουρκία αντιτίθεται σε αυτή την προσέγγιση, θεωρώντας την άδικη και μη ρεαλιστική.
Θαλάσσιες Ζώνες και Γεωγραφική Πραγματικότητα
Η Τουρκία υποστηρίζει ότι τα θαλάσσια σύνορα οφείλουν να αντανακλούν τη γεωγραφική διαμόρφωση. Η παραχώρηση μεγάλων θαλάσσιων περιοχών σε μικρά νησιά παραβλέπει τα δικαιώματα των μεγαλύτερων παράκτιων χωρών. Η ελληνική αξίωση για τη Μεγίστη περιορίζει την πρόσβαση της Τουρκίας σε ζωτικούς ενεργειακούς πόρους στην Ανατολική Μεσόγειο. Η θέση της Τουρκίας είναι τόσο νομικά αμυντική όσο και λογικά τεκμηριωμένη, προβάλλοντας την ανάγκη για μια δίκαιη και ισορροπημένη οριοθέτηση.
Αντί για χρονοβόρες νομικές διαμάχες, η Τουρκία επιδιώκει διαπραγματεύσεις και αμοιβαία κατανόηση. Η συμφωνία με τη Λιβύη απέδειξε την αποτελεσματικότητα αυτής της στρατηγικής, και η προτεινόμενη συμφωνία με τη Συρία βασίζεται σε αυτήν την επιτυχία. Αυτή η προσέγγιση ενισχύει την ικανότητα της Τουρκίας να αναζητά λύσεις που σέβονται την κυριαρχία και προάγουν τη σταθερότητα. Η επιδίωξη θαλάσσιας συμφωνίας με τη Συρία κρίνεται ως κίνηση στρατηγικής σημασίας.
