Δύο χρόνια μετά την τραγωδία στα Τέμπη, η Μυρσίνη, επιζήσασα του δυστυχήματος, μοιράζεται την ιστορία της. Η απώλεια της φίλης της, Ελπίδας Χούπα, και η προσπάθεια επιστροφής στην κανονικότητα. Ας δούμε πώς βιώνει σήμερα αυτή την εμπειρία.
Η Μυρσίνη μιλά για την τραγωδία στα Τέμπη
Δύο χρόνια συμπληρώνονται από το δυστύχημα στα Τέμπη, μια ημέρα που σημαδεύτηκε από την απώλεια 57 ανθρώπων. Η Μυρσίνη, επιβάτης του 3ου βαγονιού μαζί με την φίλη της, Ελπίδα Χούπα, και δύο ακόμα άτομα, επέζησε. Δυστυχώς, οι φίλοι της έχασαν τη ζωή τους.
Η 22χρονη, μετά από 45 ημέρες στην ΜΕΘ και ένα σοβαρό χειρουργείο στο κρανίο, πέρασε δύο χρόνια σε κέντρο αποκατάστασης. Σήμερα, προσπαθεί να επανέλθει στην καθημερινότητά της, αν και, όπως λέει, τίποτα δεν είναι πια το ίδιο. Το γεγονός ότι δεν θυμάται τίποτα από το σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη, την προστατεύει από την φρίκη που έζησε.
“Νιώθω σαν να βλέπω ταινία”
Για πρώτη φορά, η Μυρσίνη μιλά για το δυστύχημα και την απώλεια της Ελπίδας:
«Νιώθω σαν να βλέπω ταινία, ενώ το έχω ζήσει δεν θυμάμαι τίποτα από αυτό. Είναι πολύ περίεργο το ότι έχασα την Ελπίδα. Νιώθω περίεργα και άσχημα, αλλά δεν μπορώ να ταυτιστώ με αυτό, γιατί δεν θυμάμαι τίποτα. Σαν να είχαμε κανονίσει κάτι με την Ελπίδα και να έπαθε εκείνη κάτι και να μην ήμουν εγώ. Είχαμε κατέβει στην Αθήνα να χαιρετήσουμε έναν φίλο μας που θα έμπαινε στον στρατό. Είχαμε πάντα πολλή χημεία και συνδεθήκαμε πολύ γρήγορα.», συμπληρώνει η Μυρσίνη.
«Πηγαίναμε Χορτιάτη με το αμάξι, οδηγούσαμε συζητούσαμε, λέγαμε τι σκεφτόμασταν. Είχαμε πολύ καλή επικοινωνία. Μου λείπει η επικοινωνία μας, οι συζητήσεις μας. Σκεφτόμουν να τελειώσω την Γεωπονία και να πάω στην Σχολή Μουσικών Σπουδών, αλλά καλύτερα να μαθαίνω μόνη μου μουσική στο Ωδείο παρά να πάω στο πανεπιστήμιο», συνεχίζει η 22χρονη.
Τι σημαίνει δικαίωση για την Μυρσίνη;
«Δεν υπάρχει χειρότερο από το να χάσεις τους ανθρώπους σου. Είναι σαν να έχεις σκάλες και να ανεβαίνεις και ξαφνικά κόβονται οι σκάλες. Δεν μπορείς να χτίσεις τις ίδιες σκάλες ξανά. Δικαιοσύνη τώρα… εντός εισαγωγικών». Η Μυρσίνη αναζητά απαντήσεις και μια αίσθηση δικαίωσης για την ανείπωτη τραγωδία.
