Σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία από το ΚΕΠΕ, η παιδική φτώχεια στην Ελλάδα παρουσιάζει μείωση. Σήμερα, με αφορμή τη Διεθνή Ημέρα για την Εξάλειψη της Φτώχειας, το ΚΕΠΕ υπογραμμίζει το κομβικό ρόλο που παίζουν τα παιδιά στη συζήτηση γύρω από τη βελτίωση της ποιότητας ζωής σε παγκόσμιο επίπεδο.
Η αναφορά του ΚΕΠΕ χωρίζει την παιδική φτώχεια σε δύο κατηγορίες: (α) την οικονομική φτώχεια και (β) την μη οικονομική φτώχεια, που μαζί καθορίζουν την συνολική κατάσταση των παιδιών.
Σημαντική είναι η διαπίστωση ότι πέντε ελληνικές περιφέρειες κατατάσσονται μεταξύ των πιο φτωχών στην ΕΕ, με 1 στους 3 να βρίσκεται σε κίνδυνο φτώχειας.
Το οικονομικό σκέλος της φτώχειας αφορά: (α) τις συνθήκες διαβίωσης στο σπίτι, (β) την ποιότητα και ποσότητα της διατροφής και (γ) την ανεργία των γονέων.
Αντίστοιχα, το μη οικονομικό σκέλος περιλαμβάνει: (α) την ελεύθερη πρόσβαση σε ποιοτικές υπηρεσίες υγείας, (β) μια εκπαίδευση που αναπτύσσει τον εσωτερικό κόσμο των παιδιών και (γ) την ύπαρξη ποιοτικού ελεύθερου χρόνου.
ΚΕΠΕ: Πόσος είναι ο αριθμός των παιδιών που πλήττονται από τη φτώχεια στην Ελλάδα
Από την ανάλυση του ΚΕΠΕ προκύπτει ότι:
- Περίπου 62.877 παιδιά στην Ελλάδα ζουν κάτω από συνθήκες γενικής φτώχειας.
- Γύρω στα 115.000 παιδιά πλήττονται από οικονομική φτώχεια.
- Ενώ 146.996 παιδιά αντιμετωπίζουν μη οικονομική φτώχεια.
Αξιοσημείωτο είναι ότι η γενική παιδική φτώχεια παρουσίασε πτώση κατά 0,4% το σχολικό έτος 2022-2023, στοιχείο που αντικατοπτρίζει την αποτελεσματικότητα των επιδοματικών πολιτικών, όπως αυτές που αφορούν την ενέργεια και τη στέγαση.
Η βελτίωση αυτή οφείλεται κυρίως στη μείωση της οικονομικής φτώχειας, η οποία μειώθηκε κατά 1,2%. Παράλληλα, είναι ανησυχητικό το ότι οι επιδοματικές πολιτικές δεν επηρεάζουν τη ηθική εκπαίδευση, με αποτέλεσμα να καταγράφεται αύξηση στην παιδική φτώχεια όσον αφορά την ηθική καλλιέργεια. Τονίζεται πως το 2022-2023 παρατηρήθηκε το χειρότερο ποσοστό των τελευταίων πέντε ετών στην ηθική εκπαίδευση.
Αυτή η ανησυχητική τάση εντείνεται σε μια περίοδο που η βία μεταξύ των ανηλίκων αυξάνεται και οι γυναικοκτονίες γίνονται ολοένα και πιο συχνές. Αντικειμενικά, θα ανέμενε κανείς ότι τα σχολεία θα επεδίωκαν πιο ενεργά να αντιμετωπίσουν αυτά τα προβλήματα. Ωστόσο, τα αποτελέσματα δείχνουν ότι οι μαθητές αισθάνονται ότι η προσπάθεια για καλλιέργεια της ηθικής τους παιδείας είναι περιορισμένη, σε σχέση με το παρελθόν.
