Ακολουθεί μοναδικό ελληνικό περιεχόμενο εμπνευσμένο από το αρχικό κείμενο, βελτιστοποιημένο για E-E-A-T και αναγνωσιμότητα, με ενσωματωμένα keywords και διατηρώντας τα media links.
***
Η Δίκη για την Φονική Πυρκαγιά στο Μάτι: Συγκλονιστικές Μαρτυρίες και Αγωνία για Δικαιοσύνη
Συνεχίζεται σήμερα η εισαγγελική αγόρευση για την τραγωδία στο Μάτι, με το Εφετείο να γεμίζει από συγγενείς θυμάτων και ανθρώπους που διψούν για δικαίωση. Η ατμόσφαιρα είναι φορτισμένη, καθώς αναβιώνουν μνήμες από τις εφιαλτικές στιγμές της καταστροφικής πυρκαγιάς.
Η Αθηνά Μουτάφη, μητέρα θύματος, με σπαραγμό ψυχής περιέγραψε: «Έχασα το παιδί μου στο Μάτι, ένα παιδί 25 χρόνων, μέσα στη θάλασσα. Δεν πνίγηκε, ήξερε να κολυμπάει. Ήταν η εξάντληση, οι συνθήκες… Δεν μπορούσε να αναπνεύσει, δεν έβλεπε τίποτα. Έπαθε κράμπες, κουράστηκε. Τα κύματα ήταν τεράστια, μας σκέπαζαν. Δεν ήταν συνθήκες για μπάνιο, ήταν σκηνές από ταινία». Αυτά τα λόγια, γεμάτα πόνο, αντηχούν στην αίθουσα του δικαστηρίου.
Απελπιστική Προσπάθειά Διαφυγής στη Θάλασσα: “Το Μέλημά Μου Ήταν να Μην Χαθούμε”
Η κυρία Μουτάφη συνέχισε την συγκλονιστική της μαρτυρία: «Φύγαμε από το σπίτι στις 18:20. Δεν υπήρχε άλλη επιλογή, ο δρόμος ήταν κλειστός, η μόνη διέξοδος ήταν η θάλασσα. Μπήκαμε στη θάλασσα, ήταν η χειρότερη στιγμή. Φύσαγε δυνατά, η κάπνα μας έπνιγε, η κατάσταση ήταν απελπιστική». Περιέγραψε την μάχη με τα κύματα: «Τα κύματα μας παρέσυραν. Το παιδί μου έλεγε ‘Δεν αντέχω, μάνα, δεν αντέχω’. Είχε προηγηθεί και ο χαμός μιας φίλης μας, που επίσης δεν άντεξε. Δεν ξέρω πώς επηρέασε αυτό το παιδί μου…»
Με φωνή τρεμάμενη, η μάρτυρας πρόσθεσε: «Το μόνο που με ένοιαζε ήταν να μην χαθούμε. Τα κύματα μας χτυπούσαν αλύπητα… Προσπαθούσα να βλέπω πού είναι τα παιδιά μου. Κάποια στιγμή είδα την Βάσια, αλλά όχι τον Βίκτωρα. Μετά από λίγο τον είδα μπρούμυτα, να επιπλέει… Μας μάζεψε ένα ψαροκάικο στις 11-12 το βράδυ, από καθαρή τύχη…»
Σχετικά με την εξέλιξη της δίκης, εξέφρασε την απογοήτευσή της: «Η ελπίδα μας να γίνει κακούργημα, φαίνεται πως δεν θα γίνει. Τουλάχιστον ας εξαντλήσουν κάθε περιθώριο αυστηρότητας στο πλημμέλημα. Η κατάσταση είναι σαν να έχουμε ένα ταβάνι που στάζει, και αντί να το φτιάξουμε, μετακινούμε τα έπιπλα. Με το πλημμέλημα δεν θα αλλάξει τίποτα. Θα έχουμε τα ίδια προβλήματα, όπως έγινε και στα Τέμπη» υπογράμμισε με παράπονο, αναδεικνύοντας την ανάγκη για αποτελεσματική δικαιοσύνη και αποφυγή παρόμοιων τραγωδιών στο μέλλον.
