Μια σοβαρή ανατροπή στη ζωή της Δήμητρας, μιας 39χρονης γυναίκας, ήρθε στο φως όταν οι γιατροί, αντί να της αφαιρέσουν μια κύστη, προχώρησαν στην αφαίρεση αριστερής σάλπιγγας και δεξιάς ωοθήκης. Η Δήμητρα αναφέρει ότι μπήκε στο χειρουργείο με σκοπό να θεραπευτεί και τελικά εξήλθε με δύο λιγότερα όργανά της. Το ανεπίτρεπτο αυτό λάθος εντοπίστηκε έναν χρόνο αργότερα, όταν προσπάθησε να βρει τρόπους για να αποκτήσει δεύτερο παιδί.
«Όταν ο γιος μου, Αχιλλέας, ήταν μόλις έξι ετών, αποφασίσαμε ότι θέλαμε να αποκτήσουμε κι άλλο παιδί.» Ξεκινήσαμε τις σχετικές διαδικασίες και αμέσως ανακαλύψαμε την ύπαρξη μιας κύστης στην αριστερή πλευρά. Ο γυναικολόγος μου συνέστησε την αφαίρεσή της, και όταν τελείωσε η επέμβαση, μου είπαν ότι όλα είχαν πάει καλά.
Έναν χρόνο μετά, πήγα εκ νέου στον γυναικολόγο για να δώσω συνέχεια στις προσπάθειές μου για δεύτερο παιδί, και τότε έμαθα ότι η κύστη δεν αφαιρέθηκε ποτέ, ενώ μου αφαίρεσαν τις σάλπιγγες και μια ωοθήκη. Σταμάτησα τα πάντα…», δηλώνει η Δήμητρα στην εκπομπή «Αλήθειες με τη Ζήνα».
«Έσβησε κάθε όνειρο για μια πλήρη οικογένεια»
«Δεν μπορούσα να επικοινωνήσω την κατάσταση σε κανέναν, ούτε καν στον σύζυγό μου. Μου κατέστρεψε κάθε ελπίδα για μια ολοκληρωμένη οικογένεια», προσθέτει η 39χρονη.
Σε μια προσπάθεια να διαχειριστεί το ψυχολογικό βάρος που προήλθε από αυτή την τραυματική εμπειρία, η Δήμητρα αποφάσισε να επισκεφτεί ψυχολόγο. Μάλιστα, φρόντισε και τον γιο της, ο οποίος στη διάρκεια αυτών των γεγονότων, επηρεάστηκε από τις συζητήσεις των γονιών του.
«Στο σχολείο είπε ότι ένας γιατρός κατέστρεψε την μητέρα του και δεν θα μπορέσει να αποκτήσει αδερφάκι», αναφέρει η Δήμητρα.
Ακόμη και σήμερα, η γυναίκα βρίσκεται σε κατάσταση αμηχανίας αναφορικά με το γιατί συνέβη αυτό, αλλά και γιατί κανείς δεν την ενημέρωσε κατά την έξοδο της από το νοσοκομείο.
«Δυσκολεύομαι να αντιμετωπίσω την κατάσταση σε νομικό επίπεδο. Ο θυμός με καταβάλλει. Δεν μπορώ να αποδεχτώ ότι δεν θα μπορέσω να αποκτήσω άλλο παιδί και ότι δεν θα ξανακούσω το κλάμα ενός μωρού…», λέει χαρακτηριστικά.
«Η δικαίωση είναι αδιανόητη»
Στο κλείσιμο της τοποθέτησής της, η Δήμητρα σημειώνει ότι στην περίπτωσή της δεν υπάρχει πραγματική δικαίωση, καθώς ούτε η αποζημίωση μπορεί να ανακουφίσει την ψυχική οδύνη, ούτε να κλείσει τις πληγές που άφησε αυτή η εμπειρία.
«Έχω έρθει εδώ γιατί θέλω να βοηθήσω άλλες γυναίκες να μην περάσουν όσα ένιωσα εγώ… να μην στερηθούν τη μητρότητα», καταλήγει.
