Μία υπόθεση που έχει συγκλονίσει την τοπική κοινωνία της Πάτρας και έχει θέσει επί τάπητος κρίσιμα ζητήματα ιατρικής ευθύνης και ασφάλειας στις μονάδες υγείας, επανέρχεται στο προσκήνιο. Η τραγική απώλεια της 27χρονης Δώρας το 2020, λίγες μόλις ημέρες μετά τη γέννηση του παιδιού της στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της πόλης, αποτελεί ένα ζήτημα με ευρύτερες προεκτάσεις για την εμπιστοσύνη των πολιτών στο σύστημα υγείας και τις διαδικασίες που ακολουθούνται σε κρίσιμες στιγμές.
Η Υπόθεση: Θάνατος μετά τον Τοκετό και οι Κατηγορίες
Η 27χρονη Δώρα έχασε τη ζωή της το 2020 στην Πάτρα, υπό συνθήκες που ερευνώνται επισταμένως. Η κατηγορία που βαραίνει μία αναισθησιολόγο, εστιάζει κυρίως σε πιθανή υπερδοσολογία φαρμάκου και ζητήματα σχετικά με τη διαχείριση της ανάνηψης της ασθενούς. Η υπόθεση έχει λάβει δικαστική τροπή, με την υπεράσπιση της γιατρού να αντικρούει με σθένος τις κατηγορίες.
Η Θέση της Υπεράσπισης: «Καμία Ευθύνη»
Ο Νίκος Ρουσόπουλος, δικηγόρος της διωκόμενης αναισθησιολόγου, τονίζει ότι η εντολέας του είναι σε θέση να αποδείξει την αθωότητά της στο δικαστήριο. Σύμφωνα με τις δηλώσεις του στην εκπομπή «Αποκαλύψεις», η υπεράσπιση βασίζεται σε δύο κύριους άξονες:
- Δοσολογία Φαρμάκου: Διατείνεται ότι η χορηγηθείσα δόση ήταν «κάτω από το ήμισυ της επιτρεπόμενης». Αυτός ο ισχυρισμός θα τεκμηριωθεί με βάση επιστημονική βιβλιογραφία και το SPC (Summary of Product Characteristics) του φαρμάκου, το οποίο καθορίζει τις επιτρεπόμενες δόσεις και οδηγίες χρήσης.
- Ευθύνες κατά την Ανάνηψη: Ο κ. Ρουσόπουλος υποστηρίζει ότι η αναισθησιολόγος δεν φέρει ευθύνη για τη συνολική λειτουργία της μονάδας ανάνηψης. Αυτή η ευθύνη, σύμφωνα με τον ίδιο, ανήκει στον θεράποντα ιατρό και το νοσηλευτικό προσωπικό. Επιπλέον, αναφέρθηκε στο γεγονός ότι η αναισθησιολόγος κλήθηκε σε άλλο επείγον περιστατικό την ίδια ημέρα που η νεαρή ασθενής βρισκόταν στην ανάνηψη, μία παράμετρος που ενδέχεται να επηρέασε την παρουσία της.
Ανάλυση: Το Πλαίσιο της Ιατρικής Ευθύνης και οι Προκλήσεις
Η συγκεκριμένη υπόθεση αναδεικνύει την πολυπλοκότητα των ζητημάτων ιατρικής ευθύνης, ειδικά σε ένα πολυπαραγοντικό περιβάλλον όπως ένα νοσοκομείο.
Στο πλαίσιο αυτό:
- Η ακριβής διάκριση αρμοδιοτήτων μεταξύ ειδικοτήτων (π.χ. αναισθησιολόγος, θεράπων ιατρός, νοσηλευτές) είναι κρίσιμη για την απόδοση ευθυνών. Οι πρωτόκολλα ασφαλείας και οι εσωτερικοί κανονισμοί ενός νοσοκομείου παίζουν καθοριστικό ρόλο.
- Η αναφορά στην επιστημονική βιβλιογραφία και το SPC του φαρμάκου είναι θεμελιώδης. Κάθε φάρμακο συνοδεύεται από συγκεκριμένες οδηγίες χρήσης, δοσολογίες και αντενδείξεις, η τήρηση των οποίων είναι υποχρεωτική. Παρεκκλίσεις από αυτά τα πρωτόκολλα πρέπει να είναι τεκμηριωμένες και να δικαιολογούνται από την κλινική εικόνα του ασθενούς.
- Το γεγονός ότι ο γιατρός κλήθηκε σε άλλο επείγον περιστατικό αναδεικνύει τις πιέσεις που αντιμετωπίζει το ιατρικό προσωπικό, ιδιαίτερα σε νοσοκομεία με ελλείψεις προσωπικού ή αυξημένο φόρτο εργασίας. Ωστόσο, η συνθήκη αυτή δεν απαλλάσσει αυτομάτως από την ευθύνη, αλλά μπορεί να ληφθεί υπόψη κατά την αξιολόγηση των συνθηκών.
Στην εκτίμηση του συντάκτη: Τέτοιες υποθέσεις, πέραν του ανθρώπινου δράματος, λειτουργούν ως υπενθύμιση για την ανάγκη διαρκούς επιμόρφωσης, αυστηρής τήρησης των πρωτοκόλλων και επαρκούς στελέχωσης των μονάδων εντατικής θεραπείας και ανάνηψης στα νοσηλευτικά ιδρύματα. Η διαφάνεια και η πλήρης διερεύνηση είναι απαραίτητες για την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης.
Η Αναμονή για τη Δικαιοσύνη
Η δικαστική διερεύνηση της υπόθεσης συνεχίζεται, με τις δύο πλευρές να προετοιμάζονται για τη μάχη της απόδειξης στο δικαστήριο. Η έκβαση θα έχει σημασία όχι μόνο για τους εμπλεκόμενους, αλλά και για την καθιέρωση προηγούμενων σε παρόμοιες καταστάσεις ιατρικής αμέλειας ή ευθύνης.
