Η ανάρτηση που πυροδότησε σχόλια
Με τίτλο «Πού ήσουνα χθες Αριστερά μου», ο στιχουργός, συγγραφέας και αρθρογράφος Οδυσσέας Ιωάννου επέλεξε το Facebook για να καταγγείλει την απουσία των θεσμικών εκπροσώπων της Αριστερά από την κηδεία του Διονύση Σαββόπουλου. Η ανάρτηση, σε σκληρό τόνο, χαρακτηρίζει την απουσία ως «ηχηρή» και προσωπικά προσβλητική: «Του τα είπαμε όλοι του Σαββόπουλου όταν διαφωνήσαμε στις πολιτικές του τοποθετήσεις. Τα είπαμε, τελείωσε. Και δεν μετανιώνουμε.»
Διαφωνίες, δημόσιο πένθος και διχασμοί
Ο Ιωάννου δεν αρνείται τις πολιτικές διαφορές που υπήρξαν με τον εκλιπόντα. Τις υπενθυμίζει όμως για να επισημάνει ότι η χθεσινή ημέρα δεν ήταν «μία τέτοια μέρα»: «Χθες όμως δεν ήταν μία τέτοια μέρα. Ήταν μία υπέροχη, ηλιόλουστη μέρα, που μας έδωσε μία ευκαιρία να φανούμε, όχι μεγαλόψυχοι, (δεν μας το ζήτησε κανένας) αλλά συνεπείς με το αίσθημά μας.»
Στο κείμενο περιλαμβάνει και φωνές άλλων πολιτών —από όσους πλήττονται από νεοφιλελεύθερα μέτρα μέχρι νεότερες γενιές που λένε «Νισάφι πια, μας έχετε πλακώσει με το βάρος των μύθων σας και δεν μπορούμε να πάρουμε ανάσα.» Ο Ιωάννου δηλώνει πως κατανοεί αυτές τις αντιθέσεις, αλλά διαχωρίζει τους προσωπικούς λόγους από την απουσία των θεσμικών εκπροσώπων.
Πλαίσιο: ο ρόλος του Σαββόπουλου και ο λόγος πίσω από την αντίδραση
Ο Διονύσης Σαββόπουλος, γεννημένος στη Θεσσαλονίκη και ενεργός από τα τέλη της δεκαετίας του 1960, θεωρείται από πολλούς πυλώνας της σύγχρονης ελληνικής μουσικής σκηνής. Συνδύασε στοιχεία λαϊκού, ροκ και παραδοσιακού τραγουδιού, αφήνοντας σημαντικό πολιτικό και πολιτισμικό αποτύπωμα. Η δημόσια εικόνα του, και οι πολιτικές του επιλογές, συχνά προκάλεσαν αντιπαραθέσεις —κάτι που δείχνει γιατί η απουσία θεσμικών πολιτικών προσώπων από την κηδεία δεν θεωρείται απλώς τυπικό κενό.
Ο Οδυσσέας Ιωάννου είναι γνωστός στη δημόσια σφαίρα ως στιχουργός και σχολιαστής. Η παρέμβασή του λειτουργεί ως εκπρόσωπος μιας πολιτιστικής ευαισθησίας που απαιτεί δημόσια αναγνώριση των μορφών τέχνης ανεξαρτήτως πολιτικών διαφορών. Η χθεσινή αντίδραση, όπως την καταγράφει ο ίδιος, δεν στοχεύει απλώς σε ένα μεμονωμένο περιστατικό αλλά σε μια επαναλαμβανόμενη σιωπή.
Το πολιτικό στίγμα της απουσίας
Ο Ιωάννου απευθύνεται ευθέως στους θεσμικούς φορείς της Αριστεράς: «Δεν έπρεπε να λείπατε. Τι φοβηθήκατε; Μήπως η παρουσία σας, νομιμοποιήσει κάποια ιδεολογία ή μία κυβερνητική φιέστα;» Η κατηγορία του είναι σαφής: η αποστασιοποίηση εκλαμβάνεται ως πολιτική επιλογή με συμβολικό βάρος, όχι ως ιδιότυπη τακτική σε μια προσωπική τελετή.
Στο κλείσιμό του, ο Ιωάννου συνοψίζει την απογοήτευση σε λόγια που επαναφέρουν το ηθικό της δημόσιας παρουσίας: «Δεν λείψατε χθες από την κηδεία του Σαββόπουλου. Λείψατε από τις ζωές σας. Από τις ζωές μας. Πάλι. Ξανά. Κρίμα.»
